Ebeveynler Arasında Dengeleme

Bazen çocukların bitmeyen ağlamaları, ısrarcı olmaları veya sürekli mızmızlanma gibi davranışları sonucunda anne baba olarak bizlerin de çileden çıktığı ya da sinirlendiği zamanlar oluyor değil mi?

Uzmanlar, çocukların bu ve benzeri davranışlarının altında mutlaka bir sebep olduğunu söylüyor ve probleme neden olan bu sebeplerin ortadan kaldırılması gerektiğini belirtiyorlar. Ancak bazen bu sebepleri bulup ortadan kaldırmakta zamanımızı alıyor ve dolayısıyla zaman zaman tahammüllerimiz de azalabiliyor.

Peki biraz empati ve yardımlaşma ile tahammüllerimizin azaldığı bu anları daha rahat atlatabilmenin bir yolu olduğunu söylesem :)

Bu çözüme ebeveynlerin birbirini regüle etmesi deniliyor. Regüle etmek kelime anlamıyla düzenlemek anlamına gelse de esasen anne babanın birbirini dengelemesi olarak kullanmak daha doğru.

Eğer ebeveynlerden biri o gün çocuğa karşı daha az tahammül gösteriyorsa, diğer yetişkinin bir dengeleme yapması gerekiyor. Örneğin baba ile çocuk arasında bir gerginlik başlamış ve bu gerginliği başlatan taraf baba ise; anne duruma müdahale etmeli ve babanın sakinleşmesini söylemelidir hatta gerekirse bir süre ortamdan uzaklaşmasını isteyerek çocukla kendisinin ilgileneceğini de söyleyebilir. Böylece zamanında yapılan bu müdahalenin hem daha sağlıklı hem de uygulanabilir bir yöntem olduğunu düşünüyorum.

Tabi bu esnada çocuğa anne baba arasında bir problem varmış gibi de göstermemek lazım. Çocuğun bulunduğu ortamda regüle etme gerekçesiyle başka gerginlikler oluşturmamak gerekiyor. :) Sonuçta yetişkinlerin parmak sallayarak birbirlerini uyardıkları bir yöntem değil. Dolayısıyla bu anlarda olaya müdahale eden tarafın sakin ve telkin edici olması önemli diye düşünüyorum.

Ben bu yöntemi ilk kez bir seminerde öğrenmiş ve eşimle uygulama kararı almıştık. Dolayısıyla bizim tecrübe ettiğimiz bir konu olduğu için rahatlıkla söyleyebilirim ki kesinlikle bu yöntem işe yarıyor.

Kendi hayatımızdan bir örnek verecek olursam; son zamanlarda kızımın uyku düzeninde ciddi değişimler oldu ve normal uyku saatinden daha geç uyumaya başladı. Birkaç gün sürmesini beklediğimiz süreç neredeyse 15 gündür devam ediyor. Olabilir, bu süreci aşmaya çalışıyoruz ancak her akşam çocukların odasında en az 2 saat karanlıkta oturmaktan artık benim devreler yandı :) ve bir akşam söylenmeye başladım. Eşim de o esnada odada olduğundan, bana önce sakin olmamı eğer uzatacaksam odadan çıkmamı istedi. İlk başta eşimi dinlemedim ve kızımla inatlaşmayı sürdürdüm. Eşim baktı ki olacak gibi değil yanıma gelip elimi tutarak “Sen artık içeriye gidebilirsin ben uyuturum” dedi. İşte o an bana bir rahatlama geldi ve odadan çıktım. Ancak bir süre sonra pişmanlık ile karışık duygular yaşamaya başladım. Rahatlama duygusunu yaşamanın sebebi sanki o an bir yükten kurtulduğumu hissetmiş olmamdı. Pişmanlığım ise sakin kalmamın gerektiğini bildiğim halde duygularıma yenik düşmüş olmamdan kaynaklanıyordu. Ben kendi duygularımı adlandırmaya durayım sonuçta eşim kriz daha da büyümeden müdahale etmiş ve durumu kontrol altına almıştı.

Peki bu yöntem nasıl uygulanmamalı;

Eğer anne bir sebepten dolayı çocuğuna bağırmaya başlamışsa baba salonda oturduğu yerden “bağırma çocuğa” diye seslenmemelidir veya baba çocuk ile inatlaşmaya başlamışsa, annenin “hep böyle yapıyorsun ” diyerek çocuğu başka bir odaya götürmemesi gerekiyor. Dengeleme dediğimiz şey aslında o anda patlak veren olayın içinde bulunarak diğer yetişkinin bir şekilde sakinleşmesini sağlamaya çalışmaktır. Çocuk yerine yetişkinin kontrol altına alındığı bir süreçtir özetle.

Bu yazı boyunca açıklamaya çalıştığım şey aslında öfke kontrolü de değildir. Eğer bir evde anne ya da babada öfke problemi varsa ve bu sebepten dolayı sürekli çocuğa bağırılıp, kızılıyorsa benim bahsettiğim yöntemin konuyla hiçbir alakası olmadığını belirtmeliyim. Sorun çocukta değil öfke problemi yaşayan yetişkindedir. Bu sorunun çözümünü de başka yerlerde aramak gerekiyor.

Sonuç olarak; Bir yetişkinin çocukla problem yaşadığı durumlarda diğer tarafın ortamı kontrol altına alması sonucunda hem çocuk ile olan iletişim sağlıklı devam edecek hem de yetişkinlerin sakinleşmesini sağlayacak harika bir yöntem olarak görüyorum.