Dünyanın müziğini bir dükkâna sığdırdı

Emek Sineması, Kelebek Korse Mağazası, Rebul Eczanesi ve Markiz Pastanesi’nden sonra Beyoğlu’nun tarihine yıllardır tanıklık etmiş bir mekân daha kapanıyor. Müzikseverlerin Beyoğlu’ndaki simgesi Lale Plak Dükkânı... Lale Plak yetkilileri önceki gün sosyal medya aracılığıyla yaptıkları açıklamada 65 yıllık serüvenlerinin ellerinde olmayan sebeplerden dolayı sona erdiğini belirtti. Aile mirasını devam ettiren Hakan Atala ise Milliyet gazetesine yaptığı açıklamada bu kararı almalarının en büyük sebebinin özel nedenler olduğunu söyledi. Ardından da “Tabii buna ek olarak Beyoğlu’nun değişen dokusunu da söyleyebiliriz,” diye ekledi.

Lale Plak Dükkânı’nın hikâyesi ilk olarak Üsküp’ten İstanbul’a gelen İbrahim ve Yusuf Atala’nın Beyazıt’ta bir kırtasiye dükkanı açmasıyla başlıyor. Ancak dükkân 1953 senesinde buradan taşınmak zorunda kalıyor. Ve bir yıl sonra da Beyoğlu’nun Tünel Meydanı’na taşınıyor. Dükkânda satılan kırtasiye malzemelerinin, albümlerin, dolmakalemlerin bulunduğu raflara bir de plaklar ekleniyor zamanla. Babası ve amcasının işten çekilmesiyle de Hakan Atala aile mirasını üzerine alıyor ve burayı sadece bir kırtasiye dükkânından bir ‘müzik cenneti’ne dönüştürüyor. Dükkâna gelen ziyaretçiler caz, klasik, dünya müziklerinin yanında klasik Türk müziği ve halk müziğine ait plakları ve CD’leri de bulma imkanına sahip oluyordu. Lale Plak’ın bir müzik arşivi olmasının yanı sıra buraya gelenlerin bir müşteri değil ‘dost’ gibi karşılandığı bir mekândı. Hakan Atala ve dükkanın diğer çalışanları gelenlerle sohbet eder, onların müzik konusunda yeni keşifler yapmasına yardımcı olurdu. Küçücük bir mekâna dünya müziğini sığdıran bu dükkanın kapanacağının öğrendikten sonra müzik eleştirmenlerinden ve plakseverlerden görüş aldık...




“Cidden çok üzüldüm”

Naim Dilmener: Lale Plak, en verimli dükkanlardan biriydi. Çoğu yerde bulamayacağımız müzik türleri burada olurdu. Fiziki baskıların giderek azaldığı bir zamanda CD, plak, hatta kitap olsun orada bulabiliyorduk.

Murat Meriç: Şehrin hafızasını canlandıran geçmişi bugüne kadar taşıyan meânlardan birisiydi Lale Plak. Dolayısıyla her şeyden önce sadece bunun için bile kapanıyor oluşu çok üzücü. Ailevi nedenler nedeniyle deniniyor... Keşke olmasaydı, keşke yaşasaydı dediğimiz bir mekân. Çünkü Lale Plak bir taraftan her şey bir yana insanlar iyi bir müzikle buluşturan bir yerdi. Oraya gittiğinizde tarihini de konuştuğunuz zaman sizi yönlendirirdi, güzel müzik dinlemenizi sağlardı. Pek çok inasana müziği tanıtan bir insandı Hasan Bey. Lale Plak’ın her şeyden öte insanları müzikle buluşturması çok önemli. Bugün Serhat Ersöz yazısını okudum. “Yolu tünele uzatmanın tek gerekçesiydi Lale Plak” diyor. Ki haklı. Sahiden içine girmeseniz bile vitrinine bakardınız. “Yeni ne gelmiş? Ne var? Enterasan bir şey yakalar mıyım? Oradan duyduğum isimlerden birinin peşine düşeyim” gibi bir sürü şey vardı. Dolayısıyla çok üzücü. Şehrin ve Beyoğlu’nun simge meânlarından birisiydi. İki plakçı vardı. Kara Kedi Plak ve Lale Plak. Kara Kedi Plak kapandı. Lale Plak da gitti. 60’lardan günümüze uzanan çok fazla bir şey kalmadı açıkçası.

‘Tünel’den geçerken içimiz cız edecek’

Kanat Atkaya: Lale Plak, Beyoğlu’nun simge meânlarından biriydi. Özel nedenlerden dolayı kapanmak zorunda kalmış olması üzüntümüzü elbette azaltmıyor. Kuşaklar boyu müzikseverlere hizmet sunan bir müzik dükkanının ötesinde bir kültür merkezi görevini üstlenmiş olan Lale Plak, muhakkak ki çok özlenecek. Bundan sonra Tünel Meydanı’ndan geçerken de içimiz yine cız edecek demektir. Keşke makul bir çözüm bulunabilseydi ve hayatlarımıza müzikle girmiş, pek çok hatıra barındıran bu tatlı ve kıymetli dükkân daha yıllarca yoluna devam edebilseydi. Samimi olarak çok üzüldüm.