Birey olarak da, tür olarak da insan kendi önemini ileri sürmek gereğini duyduğu zaman şiire sarılmıştır.
Beşerî olan bir hayret, bir niçin sorusu; insanî olan bir onay, bir çünküdür.
Kendini bilen insan yardımın insanlardan gelmeyeceğini de bilir.
Şiirin Türk tarihine vâkıf olursak insanlığın meşru hayatını müdafaadan doğacak felâhı temine matuf yolu bulmuş olacağız.
Yüküme bürünerek, sırtımın -diye düşündüm- nasibiymiş bir küfe yumurta.
Tarifini dünya hayatından çıkarmadığımız, istesek de çıkaramadığımız o yalnızlık cennette yok.
Şiiri tanımak ve sevmek başlı başına bir iştir.
Şiir dil aracılığıyla dilin anlatım olanaklarının aşılmasıdır.
Ucunda ölüm olmayan şeyi ciddiye almak zorunda değiliz.
Herkes kabul olan duasının bedelini ömrüyle öder.
Şiir yüzümüze çarpan bir övgü veya sövgüdür.
Şiire muhtaç olmak, olabilmek bir başarıdır.
Şiir insanın büyüdüğü ortamda büyüklüğü anlaşılan ve büyüklüğü kabul edilen bir şeydir.
Cenneti özlüyoruz. Mü’min için dünya hayatı hasret hayatıdır.
Cennet özlemi “utopia” değil. Bir avuntu, bir teselli de değil.
Geçen her gecenin leyle-i kadr, karşılaştığım her kişinin hızır olmadığını anladığımda kırılıyorum; düş kırıklığına dönüşüyorum.
Bari bundan böyle hiçbir helal mahalle çıkmadığını acı çekerek gördüğümüz sokağa bir daha sapmayalım.
Diyorum, hepimizin bir gizli adı olsa gerek; Belki çocuk ve ihtiyar, belki kadın ve erkek.
Hiç kimse, adına tarih denilen şey her ne ise ona ana hatlar izafe ederek onu tafsilâtından arındırma gücüne erişemez.
Aklımızı Allah’ın bizim için neyi seçtiğine yormadığımız zaman felâketi hak ettiğimiz âyan olacaktır.
Çok şükür ki benim bütün işim Allah’ladır. Ve yine binlerce şükür ki benim bütün işim Allah’a kalmıştır.
Fareleri küheylan, balkabağını fayton yapacaklar; ama saat gece yarısını vurur vurmaz bütün büyü bozulacak.
Ne kadar insanın özünün tarihinden ibaret olduğunu söylesek de, şiire müracaat etmeksizin o özü temellük etmek o kadar imkânsızdır
İnsan mısralarda, şiirlerde hiç kimsenin elinden alamayacağı bir “yurt” bulur. Böyle bir yurdu olmasından güven duyar.
Yılanın başı mutlaka, her şart ve ahvalde ezilmeli. Yılan yaşama hakkını bizi sokmamış olmasından almamalıdır.
Şiir için özgürlük istemek beyhudedir; istenilecek olan özgürlük için şiirdir.
Her kim şiir önemlidir, büyüktür derse, aslında ben önemliyim, ben büyüğüm diyordur.
Şiirden yoksun bir edebiyat ortamının kofluğunu hiçbir dâhiyane açıklama gideremez.
Modernlik, Medeniyet, Kapitalizm insanlar arasındaki itibarını cennet özlemine menfi bir anlam yükleyerek kazandı.
Her sağlıklı ve dolaysız bildirişim şiirin doğmasını gerektiren pürüzleri ortadan kaldırır.
Anlamlı En Güzel Sözler için TIKLAYINIZ
