Son Güncellenme:
Sonlandırma, kaldırma ve geçersiz kılma gibi anlamlara sahip olan fesih, hukuki bir terim olarak bir sözleşmenin sonlandırılma halini tanımlar. Bir sözleşmenin hangi koşullarda ve sürelerde bozulabileceği ile ilgili kanunlarca düzenlenmiştir.
Fesih taraflarca anlaşmaya varılmış bir şey üzerinden, koşulları geçersiz kılmak ve sona erdirmek gibi eylemler sonucunda meydana gelir.
Türk Borçlar Kanunu ile ‘özel borç ilişkileri’ kapsamına giren süreli ya da süresiz kira sözleşmeleri, tarafların haklı bir nedene dayanması halinde feshedilebilir. Süreli sözleşmelerde, sürenin bitimi ile sözleşme kendiliğinden sona erer. Kanuna göre kira sözleşmesi ile kiraya veren kişi kullanım hakları kiralayana devredilirken, kiracı da bir bedel karşılığında kiraladığı şeyden yararlanma hakkına sahip olur. Kanun’a göre kiracının, kiralanan bir taşınmazı belirli bir tarihte yazılı olarak boşaltmayı beyan etmesine rağmen, süre bitiminde boşaltmamış olması halinde, kiralayan dava açarak sözleşmeyi sonlandırabilir.
Bir yıldan uzun süreli kira sözleşmelerinde, sözleşme süresinin bitmesi ile sözleşme kendiliğinden sona ermiş olur. Süre bitiminde kiracı sözleşmeyi yenilemek istemiyorsa, sözleşme süresinin bitmesinden 15 gün önce kiralayana ihtarname ile durumu bildirir. Kiracının bildirim yolu ile sözleşmeyi feshetmemesi halinde, sözleşme hükümleri aynı koşullarda kabul edilmiş olur. Belirsiz süreli sözleşmelerde kiracı üç ay önceden haber vermek şartı ile sözleşmeyi sonlandırabilir. Kira sözleşmesinin feshi dava yoluyla da yapılabilir. Ancak dava yoluyla fesih kiraya veren için geçerlidir. Kiracılar şartlara uygunluk sağlanması halinde bildirim yolu ile sözleşmeyi sonlandırabilir.