750 milyon doların arkasındaki yağlıboya tablo

Ahmet Özyazıcı'nın hikayesini dinlediğinizde 'artık bu kadarı da olmaz' diyorsunuz. Sonra, buna ekonomi jargonuyla 'başarı hikayesi' demek durumunda kalıyorsunuz.

Özyazıcı Grubu'nun dümenindeki isim olan Özyazıcı, gerçekten de Kemalettin Tuğcu romanlarından çıkmış da karşınıza dikilmiş kahramanlar gibi. Ona el veren ilkokul öğretmeniyle başladıkları resim hikayesi, bugün onun hayatındaki tablonun belirmesindeki ana unsurlardan. Yağlıboya almak için para olmayınca evdeki mısırları satıp geceleri gaz lambası ışığında resmini tamamlamaya çalışan Özyazıcı, Sadık hoca, 1 hafta geçip de çizdiği resme dersin bitimine birkaç dakika kala halen bakmayınca "Sen ne biçim öğretmensin" diyerek bağırmaya başlar. Sonra tıpkı romanlardaki gibi herkesin korkudan tir tir titrediği hoca, küçük Ahmet'in adeta ikinci babası olur...

Daha pek çok ilginç detay var yaşamından Ahmet Özyazıcı'nın. Bugünlerde en çok Nish İstanbul projesinin bir uzantısı olan ve çocukluk günlerinde asla hayal bile edemeyeceği proje olan Nish Adalar'ı kuruyor.

Nish İstanbul, 250 milyon dolarlık bir projeydi. Nish Adalar ise 500 milyon dolar. Şu anda 750 milyon dolarlık proje üzerinde çalışan Özyazıcı'nın bir nefeste okuyacağınız hikayesi...

Sizin hikayeniz nasıl başlıyor?

40 metrekare ahırın üstünde tek odada 7 kardeş büyüdük. İlkokul 5. sınıfa kadar böyle bir ortamda büyüdüm. İlkokulu 5. sınıfa kadar köyde okudum. Öyle bir sınıftı ki sıranın biri 1. sınıf, ikincisi 2. sınıf, üçüncüsü 3. sınıf... 5 sınıf için 5 sıra var...

Sonra babam daha iyi eğitim görebilmemiz için tüm riskleri göze aldı. Havza'ya yerleştik. Bu arada 5. sınıfa gelmiştim. Okullar açıldı. Okula gittim. okuma-yazma bilmiyorum. O yıl sınıfta kaldım. Hayatımda ilk ve son defa... Okuma-yazmayı 5. sınıfta öğrendim. sonra ortaokula başladım. Hayatımı değiştiren adamla, resim öğretmenimle burada tanıştım. İsmi Sadık Kaya. Köy Enstitüsü mezunu. Çok sert bir öğretmen... İlkeli ve prensipli...

MISIRLARI SATTI BOYA ALDI RESMİ YAPTI

Nasıl oldu?

İlk derste ödev verdi. Yağlıboya resim yaptırdı. Hiçbir şeye benzemiyor. Tabi biz köylü çocuğu olunca kırtasiyeci de bozuk boyalardan vermiş. Öğretmenim geldi, kulağımı çekti; bu ne biçim resim diye. Ödev verdi. "Git. Sana bir hafta süre... İyi bir resim yapmazsan lise bitene kadar benden çekeceğin var" dedi.

Eve gittim. Olayı anneme anlattım. Yağlı boya için para istedim. Babam gurbete, İstanbul'a gitmişti. Evde para yoktu. Ödeve daha bir hafta süre vardı. Ben evdeki mısırları anneme çaktırmadan alıp satıyordum. Aldığım parayla gidip boya alıyordum. Bir taraftan da geceleri resim yapıyordum.

Neyse günü geldi. Resmi bitirdim. Bu arada bir hafta boyunca sabahlara kadar çalışmıştım. O zaman elektrik yok evde. Gaz lambasının altında çalışıyordum.

Sabahleyin okula gittim. Yüzüm gözüm boya içinde. Elimdeki resim ve halim müdürün dikkatini çekmiş. Beni durdurdu. Elimdekinin ne olduğunu sordu. Yaptığım tabloyu gösterdim. Tabloyu müdür istedi. Veremeyeceğimi söyledim. Bu arada resim öğretmenim geldi. O da vermememi söyledi. Bu arada tablo için müdür ve müdür yardımcısı birbiriyle kavga etti.

BAĞIRDIĞI ÖĞRETMEN, 6 YIL BABALIK YAPTI

Zil çaldı. Sınıfa gittik. Öğretmen ne benimle ne resmimle ne de verdiği ödevler ilgileniyor... Bize karakalem tablo yaptırıyordu. Dakikalar geçmiyordu. Zil çalmak üzereydi. Ayağa kalktım Bağırmaya başladım: "Sen ne biçim öğretmensin. Ödev veriyorsun verdiğin ödeve bakmıyorsun. Ben birhafta bu resim için uğraştım. Sen yüzüne bile bakmıyorsun."

Öğretmen olağanüstü disiplinli. Herkes korkudan titriyor karşısında. Bu arada tüm sınıf donup kalmıştı. O devirde böyle efsane öğretmene derste kafa tutmak yapılacak iş değildi. Arkadaşlarım bana "Laz Ahmet" derlerdi... Doğrusunu isterseniz ben de onu yapacak cesarette yoktu. Ama nasıl olduysa yapmıştım.

Öğretmenim yanıma geldi. Niye bağırdığımı sordu. Anlattım. Kulağımı çekti. Resmi çıkartmamı söyledi. Baktı. İnceledi. Çok etkilenmişti. Yaptığım hatayı affetti. Bana sarıldı. O da ortaya çıkan resim karşısında duygulanmıştı.

Sonrasında o öğretmen 6 yıl boyunca benimle ilgilendi. Bana babalık, ağabeylik yaptı. Beni tıraş ettirdi. Bayrak töreninde çıkartır saç tıraşımı örnek olarak gösterirdi. Aramızda böyle bir diyalog oldu. Burada benim hayatımın en önemli dersi var: Başarmak için azimli olmalıydım ve çalışmalıydım. Bunu öğrendim.

Başarılı olunca sınıftaki kızlar benimle ilgileniyordu. Lise bitinceye kadar dönem birincisiydim. Matematik ve fenim süperdi... Türkçe ve edebiyatım kötüydü. Gerçi Türkçem hala kötü. Değişen bir şey yok.

- Ne oldu o resim?

1977'de açık artırmayla satıldı. Samsun Orman Bölge Müdürlüğü'nün girişinde asılıydı. Geçen yıl yaşanan sel felaketinin ardından kayboldu.

ÇARPILINCA ELEKTRİK MÜHENDİSİ OLMAYA KARAR VERDİ

- Elektrik mühendisi olmaya nasıl karar verdiniz?

Bak bu da çok ilginç bir olay. Orta 3'e gidiyordum. Evdeydim. Odanın lambasını yakmak için elimi attım. Kendimi yerde buldum. Elektrik çarpmıştı. Şoka girdim. Nasıl oluyordu da elektrik beni yere deviriyordu. O dakikada sorgulamadan kendi kendime elektrik mühendisi olmaya karar verdim. Bu işi öğrenmem gerektiğini düşündüm. Üniversite sınavlarına girerken ilk tercihim de elektrik mühendisliğiydi. Kazandım. 1979 yılıydı.

İyi bir elektrik mühendisi olmak için işi iyi öğrenmem gerekiyordu. Üniversite birinci sınıftan itibaren projecilerin yanında çalışmaya başladım. Ahmet Yavuz adlı alaylı bir projecinin yanında çay taşıyarak işe başladım. Kimseye muhtaç olmadığım gibi kendimi de geliştiriyordum. 1984 yılında da okuldan mezun oldum.

Aynı yıl gazete ilanıyla işe girdim. Özal iktidarı dönemiydi. Her tarafta otel inşaatları vardı. Yüksel Özsever'in ofisinde işe başladım. Silivri Classis Otel, Laleli'deki Ramada Otel dahil yüzlerce otelin elektrik projesini gerçekleştirdim. 18 ay çalıştım. Dönemin en büyük şirketlerinden biriydi. 70 bin lirayla işe girdim. 18 ay sonra ayrıldığımda maaaşım 350 bin liraydı.

YEĞENİN PATRONU SOYMASI, HAYAT DERSİ OLDU

- Niye ayrıldınız?

Patronun 5 kızı vardı. Kızların hiçbiri işin içinde değildi. Yüksek elektrik mühendisi yeğeni vardı. Şirket onun kontrolündeydi. İstanbul'un en büyük işlerini yapıyorduk ama şirket, elemanlarına düzenli maaş ödeyemiyordu. Nedeni yeğeninin patronu soymasıydı. Patrona durumu anlattım. Beni haklı buldu. Ayrılmamı istemedi. Ben yine de ayrıldım. Piyasanınçok acımasız olduğunu söyledi. Ben yine de direndim. Kendi işimi kurdum.

1988'de Fatih Kıztaşı'nda proje ofisi açtım. Kendi işimi kurarken iki önemli karar almıştım. Bunlardan birincisi çalıştırdığım elemanların maaşını her ayın birinci gününde mutlaka vermekti. İkincisi ise hiçbir projeyi geciktirmemek. Hatta söz verdiğimden önce bitirmekti. Birgün bunları yapamazsam şirketi kapatacaktım. Kendi kendime böyle iki karar almıştım.

180 BİN TL DOLANDIRILDI

Ufak tefek orta gerilim işleri yaparak, kendi yağımda kavruluyordum. Sonra Çeşme'de bir otelin işlerini aldım. 25 Ocak'ta başladım. 25 Mart'ta bitirmem gerekiyordu. Gece gündüz çalıştım. 60 günde işi bitirdim. Ama ortaklar arasında yaşanılan sıkıntılar dolayısıyla bu işten paramı alamadım. 180 bin TL zarar ettim. Bir de malzeme aldığım şirkete bir senet imzaladım. Zararım 360 milyar liraya ulaştı. Büyük para o zamanlar. İstanbul'a geldim. 2 ay gece gündüz çalışmıştım. Tüm birikimimi de bu işe harcamıştım. Yetmiyormuş gibi bir 360 bin TL borcum vardı. Önemli bir hayat dersi daha almıştım: Sağlam olmayan hiçbir şirketle iş yapmamalıydım.

Bu sırada bir yabancı şirketin işini aldım. büyük sorunları vardı. Güç bela uğraştım. 1 aylık sürede işi bitirdim. Bu borcu kapattım.

Hochts ilaç fabrikası Ülker'in Davutpaşa fabrikasının otomasyonu, Mercedes Hoşdere tesisleri derken büyük şirketlerle iş yapmaya başladım. Rusya, Ukrayna, Kazakistan ve Arabistan'da işler yaptım.

Bu arada KİPTAŞ'a da iş yapmaya başladım. 1997 yılıydı. KİPTAŞ'ın 210 konutluk Ünalan Evleri ihalesi vardı. Erdoğan Bayraktar, o dönem KİPTAŞ'ın genel müdürüydü. Bu ihaleye gireceğimi söyledim. "Yapacağını ve para kazanacağını gözün kesiyorsa gir" dedi. Büyük müteahhitler işi ufak bulunca katılım az olmuştu. İhaleyi kazandık. Böylece konut işine başlamış olduk. İş bitirme süresi 18 aydı. Biz, 12 ayda işi bitirmeyi başarmıştık. O dönem için çok büyük başarıydı.

Derken, Başakşehir Devlet Hastanesi, 4. etapta 5 blokta 350 konut, 5. etap 1. kısımda 350 konut, Silivri I. etapta 750 konut, Maltepe I. etapta 875 konut yaptık. TOKİ'ye ait Halkalı'daki arsa üzerinde Ihlamur Konutları projesini hayata geçirdik. Aynı yerde Ihlamur Ticaret Merkezi'ni inşa ettik.

- Elektrik işinden vaz mı geçtiniz? Yoksa bir taraftan yapıyor musunuz?

Yok. İnşaata başlayınca o işi zamanla tasfiye ettik. Türkiye'de orta gerilim konusunu en iyi bilen üç kişiden birisiyim. Benim hayat felsefem böyle: Ne iş yaparsan yap. Bir işi çok iyi bileceksin. Biri işi çok iyi bilirsen diğer işlerde başarılı olman çok kolay.

- 2010'da ne yapacaksınız?

Torunlar Grubu ile ortak olduğumuz Nish İstanbul projesini bitirip teslim edeceğiz. 33 bin metrekare arsada 165 bin metrekare inşaat yapıyoruz. Arsa bizim. Proje 585 rezidans, 63 ofis ve 52 mağazadan oluşuyor. Toplam satış bedeli 250 milyon dolar.

KİPTAŞ'a ait 202 bin metrekare arsa üzerinde inşa ettiğimiz Maltepe Başıbüyük'ün inşaat ve satış süreci devam ediyor. Projenin toplam 450 bin metrekare inşaat ve 327 bin metrekare satılabilir alanı var. 7 büyük mağaza ile 42 derslikli okul da proje kapsamında. Toplam satış bedeli 500 milyon dolar.

- Başka iş yok mu?

2010'da elimizdeki işleri bitireceğiz.

- Çocuklarınız?

3 kızım var. Büyük kızım Kübra, Kültür Üniversitesi'nde İşletmeyi bitirdi. Şirkette bizimle beraber çalışıyor. Büşra İstanbul Ticaret Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nde okuyor. En küçük kızım Aslıhan ise Bilfen Lisesi'ne devam ediyor.

- Günü nasıl geçiyor?

Sabahları 05.00'te kalkıyorum. 07.00'ye kadar günü nasıl geçireceğimi planlıyorum. Evden bu saatte çıkıyorum. Ya şantiyelere gidiyorum ya da ofise... Gün içinde mutlaka şantiyelere uğrarım. Şantiyeye uğramazsam işlerin yolundan gitmeyeceğini düşünenlerdenim. Akşam 22.00'de ancak evde olabiliyorum.

- İş felsefeniz ne?

- Bir işi tam bitirmeden diğer işe başlamam. Her teklif ile ilgilenmem. Gelen tekliflerde seçici olurum. Konut para kazanma sanatı değildir. İş yapma üretme sanatıdır. Yaptığınız işin arkasında durma sanatıdır. 1997'de yaptığımız Ünalan Konutları'na hala servis veriyoruz. Bununla da gurur duyuyoruz. Referanslarımız bizim için çok önemli. Ev alacaklara hep aynı tavsiyede bulunuyorum: Ev alacağınız şirketin önceki referanslarına mutlaka bakın. Araştırın. Ayrıca alacağınız evin tapusunu, inşaatın ruhsatını, yapan şirketin banka sicilini araştırın. Araştırmadan ev alınmaz.

Ödemeleri zamanında yapmaya özen gösteririm. Hiçbir taşeronu kapıda bekletmem. yalan söyleyen elemanı sevmem. Yalanını yakaladığım elemanı anında kapıya koyarım. Gözünün yaşına bakmam.

Ahmet Özyazıcı kimdir?

1961 yılında Samsun'un Kaşyayla Köyü'nde doğdu. Ailesi 1947'de yaşanan sel felaketinin ardından Trabzon Çaykara'dan buraya yerleşmişti. 7 çocuklu ailenin ikinci çocuğu olarak dünyaya geldi. Havza 25 Mayıs İlkokulu'nu bitirdi. Havza Ortaokulu ve Lisesi'nden mezun oldu. 1983 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Elektrik Mühendisliği'nden mezun oldu.

750 milyon dolarlık projeyle piyasada...

Ihlamur Konutları ile tanınan Özyazıcı Grubu, 2009'da başladığı Nish İstanbul'un ikinci serisi olan Nish Adalar'ı geçtiğimiz günlerde satışa çıkardı. "5 ada 1 salon" sloganıyla satışa çıkan projenin 2 haftada yüzde 15'i satıldı. Grubun dümeninde Ahmet Özyazıcı var. Özyazıcı ile bu hafta kendi hikayesini ve şirket hikayesini konuştuk.

Tebernüş Kireçci