“Elimizi kire bulaştırmak istemiyoruz”

Da Poet, Sorgu, Farazi, Savai ve Kayra’dan oluşan “süper grup” 90 bpm, ilk albümü “Kötülük Bizim İşimiz” ile karşımızda. İki senelik bir çalışmanın ürünü olan albümü, rap dünyasını ve bu isimlerin nasıl bir araya geldiğini grubun dört elemanıyla konuştuk. Kayra röportaja gelmeyi başaramadı.

-90 bpm için “süper grup” demişler. Katılıyor musunuz?

Farazi:Daha önce yaptığımız işler var, evet. 90 bpm’den önce beraber takılan insanlardık. Takılmaktan öte birlikte yaptığımız projeler de vardı. “Farazi ve Kayra” gibi. Sorgu’yla yine benim “Anti-Kahraman” adlı bir projemiz vardı. Savai ile projelerim oldu... Hepimiz birbirimizle projeler yaptık açıkçası. Cartel gibi Cinayet Şebeke, Erci-E, Karakan gibi birçok ayrıntıdan oluşmuyoruz. Yine de biraz uygun süper grup denmesine.

-Her şey bir stüdyo açmaya karar vermenizle başlamış sanırım. Doğru mu biliyorum?

Sorgu:Stüdyoyu 2013’te kurduk. Bizim için sadece teknik çalışmaları yürüteceğimiz bir yer değildi. Daha öncesinden de bir arkadaşlığımız vardı. Stüdyoyla herkesin evinin açıldığı ortak bir alana kavuşmak istedik. Hepimizin yer alacağı bir albüm projesi zamanla gelişti.

-Ben sizin stüdyonuzu birçok heykeltıraşın ayrı ayrı işler yapıp sonunda ortak bir sergi açtıkları bir atölye gibi hayal ettim şimdi.

Da Poet:Atölye benzetmesi çok doğru. Bu albüm projesinin nasıl başladığını tam olarak anlatan şey: “Neden ortak bir sergi açmıyoruz?”

“Birlikte zaman geçirmek bizim için çok önemli”

-Sizi bir araya getiren motivasyon neydi? Nasıl bir albüm yapmak istiyordunuz?

Da Poet:Biz hikayesi olan, bir
derdi anlatan şarkılar yazmak istiyorduk. Bu konuda aynı fikirdeydik. Birbirimizden farklı farklı tarzlara yöneldiğimiz de oldu.

-Birlikte çokça zaman geçirmenin üretime nasıl faydaları oluyor?

Savai:Fikir alışverişi çok kolay oluyor mesela. Çünkü gerçekten de birbirimizle çok zaman geçiriyoruz. Bu söz yazarken de böyle, beat’ler için de...

Da Poet:Bir arada olmanın büyük avantajları var. Hızlı bir şekilde fikir alışverişinde bulanabiliyorsunuz. Bir de zamanın ruhu diye bir şey var. Birlikte haberleri izlemişizdir belki... Oradan bir şey çıkar. Bir arada olmak bizim için çok önemli.

-Üretim hızlanıyor mu siz bir aradayken?

Da Poet:Bence hızlanıyor. Çünkü ben yaptığım beat’leri dinletirken karşımdakinin neler hissettiğini anında hissedebiliyorum.

Sorgu:Başlangıç hızlı oluyor ama sonra biraz yavaşlıyor sanki. Şekillenmesini bekliyoruz.

“Arkadaşlar ‘Yo, n’aber adamım’ filan diyor”

-Beş kişinin birlikte çalışması zor olmuyor mu?

Da Poet:Bağırmıyoruz birbirimize ama tartışmalar oluyor. Biz zaten bu işi ticari kaygılarla yapmıyoruz. Dolayısıyla birbirimizi özgür bırakmaya çalışıyoruz. Amacımız yaptığımız işin sanatsal olması. Kabul, grup olmak zor. Bakın bu röportaja bile hepimiz gelemedik.

Farazi:En fazla “Stüdyo neden kirli bırakıldı?” diye tartışma oluyor.

-İşin sanat boyutu önemli tabii ki ama “Hayatımı müzikle kazansam, başka bir iş yapmak zorunda olmasam” demiyor musunuz? Muhasebecilik de öğretmenlik de yapan var...

Sorgu:Kim istemez ki?

Savai:Çok isteriz.

Da Poet:Sadece rap yaparak hayatını kazananların sayısı bir elin parmaklarını geçmez Türkiye’de. Tabii ki para kazanmak isteriz. Fakat bu işte büyük paraların döndüğü kısım biraz kirli. Bu kire elimizi bulaştırmak istemiyoruz hiç. Müzikten nefret etmek istemiyoruz.

-Hâlâ rap konusunda önyargı var mı Türkiye’de? İş arkadaşlarınıza rap yaptığınızı söylediğinizde ne cevap alıyorsunuz?

Da Poet:Önyargı var. Şu an çalışmıyorum ben ama çalıştığım zamanlarda rap’ten bahsetmemek için elimden geleni yapıyordum.

Sorgu:Dank diye söylemiyoruz. Ama sosyal medya sayesinde öğrenenler oluyor. Verilen tepkiler insandan insana değişiyor. Konsere gelen de oluyor...

Savai:Sadece rap ile ilgili değil. Başka tür bir müzikle uğraşanlara da “Haydi bize bir şarkı söyle” deniyor. Bize de “Yo, n’aber adamım” filan diyorlar.

“Bu müziğin karşılığı yok”

-Türkiye’deki sektörü nasıl buluyorsunuz?

Da Poet:Eskiye oranla teknik açıdan daha iyi bir durumdayız. Daha yetenekli müzisyenler çıktı. Fakat bunun ekonomik karşılığı yok. Profesyonel anlamda bu işi yapan çok az insan var. Büyük bir dinleyici kitlesi de oluştu ama aradaki bağlantı sağlanamıyor. Bunun nedenleri nedir bilemiyorum. Belki de toplumsal olarak bu gömlek bize uymuyor.

Sorgu:Çuvaldızı kendimize batırmamız lazım. İçerik olarak da vizyonsuzluk var.