Klasik yaza hazırlık rutinimiz olan boğazımızı tutma ve spor yapma konuları, pandeminin ikinci yazında error verdi. Evde sürekli bir şeyler atıştırmanın ve hareketsizliğin sonucunda bu yaza hafif boynu bükük giriyoruz
Hafif boynu bükük” derken, “hafif göbekli giriyoruz”u kastettim zira erkek kadın fark etmeksizin ben ve çevremdeki herkes bir beden büyüdü. Geçen gün internetten kıyafet alışverişi yapan bir arkadaşım, “Normalden bir beden daha büyük aldım, seneye de giyerim!” mesajını attığında önce şaka yapıyor sandım fakat şaka maka değilmiş, gerçekten sinirleri bozulmuş kızın. Ve normalde yaza aramızda en fit giren o olmuştur her zaman. Yaz öncesi incecik ipli bikinileri sıralarken bu yaz için korse etkisi yapan mayolar, üzerine de bol elbiseler sipariş etmiş. Söylenmekte son derece haklı, bilmiyoruz ki yazın pandemi nasıl seyredecek, ne yapabileceğiz ya da ne yapamayacağız. Yaza hazırlık işi moral ve motivasyonla ilgilidir. An itibarıyla kümülüs bulutları gibi süzülüyoruz havada.
Kışın günahları
Geçen yıl, karantinaya botokslu girenler ve botokssuz girenler olmak üzere ikiye ayrılmıştı gruplar. Botokslu girenler, “Boşu boşuna yaptırdım, sanki yüzümü gören var!” diye hayıflanırken botokssuz girenler, “Yahu ben aslında böyleymiş mişim?” diye şoka girmişti. Şimdi ise herkes her şeyiyle hazır olmak istiyor bizi bekleyen bilinmez günlere.
Ünlü bir güzellik kliniği ile görüştüm geçen gün. Tek amacım, timsah derisi gibi kuru yüzüme bir parça can kan getirmekti. Bir noktadan sonra konuşmamız tamamen cilt bakımından çıkıp göbek eritme, bacak ve kol sıkılaştırma işlemlerine geldi. En sonunda dedim “Kel bir cilt bakımı yaptırmak isterken geldiğimiz noktaya bakın. Allah aşkına kapatın telefonu yoksa reality şova katılanlar gibi kendimi baştan yarattıracağım!”.
Bu arada hadi niyet ettik göbeği eritmeye diyelim. Arkadaşlar klinik full! Randevu almak neredeyse imkansız. Belli ki geride bıraktığımız kış için herkes günah çıkarmaya niyet etmiş.
Velhasıl kelam, evde kendime nem maskesi hazırlayıp mutfakta yemek pişirmeye devam etmeye karar verdim.
Bize inanıyorum
“Brittany Runs a Marathon” isimli bir film izlemiştim dijital platformun birinde. Kilolarıyla başı dertte olan bir kadın, en sonunda çareyi maratona hazırlanmakta buluyordu.
Fakat filmin ana fikri sadece kilo vermek değil, bir konuda kendimizi motive etmek, bir hedef belirlemekti. Sanırım şu aralar biraz hedefsiziz.
Bugüne kadar bizi motive edecek şeyleri hep kurslarda, seminerlerde aradık fakat artık bir başımızayız. Kendi kendimizin motivasyoncusu olmak için kolları sıvama vakti geldi.
Ben, bize inanıyorum. Siz, size inanıyor musunuz?