Kızgın psikiyatristler ve halkın bilme hakkı

Hiperaktivite bozukluğu ve dikkat eksikliği konusunda yazmaya karar verdiğimde psikologlardan olumsuz tepki alacağımı biliyordum. Buna rağmen aldığım mailler beni şaşırttı.
Şimdiye kadar hiçbir yazıma bu kadar çok tepki almadım. Beni bundan daha çok şaşırtan bu cevapların bazılarının düzeysizliği oldu. Bugüne kadar aldığım maillerin hemen hemen hepsini, hemen hemen hiç dokunmadan yayımlıyorum. İsteyenler bugün Milliyet.com.tr’de yazımın altında okuyabilir.
Neden o kadar kızdı bazı psikologlar?
Sadece resmin bir başka yanı olduğunu göstermeye çalıştım.
Ne kadar kızarlarsa kızsınlar resmin o yanı var.
Belki bunun, ilk defa, ciddi bir gazetede yüksek sesle ve herkesin açıklıkla anlayabileceği bir şekilde söylenmesi hoşlarına gitmedi.
Doktor olmadığım için bu konularda yazmamalıymışım. Neden?
Futbol konusunda yazanların futbolcu, uzay konusunda yazanların astronot, yemek konusunda yazanların aşçı mı olması gerekir?
Cahil ve sorumsuzmuşum.
Kardeşim şizofren, yakın bir akrabam bi-polar olduğu için uzun yıllardan beri bu konularla ilgileniyorum. Birçok kitap okudum, iyileşeceğim diye nafile, ilaçtan ilaca geçen şizofrenler ve hayatlarının bir bölümünü cehennemde yaşayan bi-polarla ilgili olarak. Geçen haftaki yazı dizisini okumadan önce de bir buçuk ay konuyu inceledim.

Gerçekler değişmez
Sorumsuz değilim. Bir konuda birden çok düşünce ve seçenek olduğunun, her şeyin siyah beyaz olmadığının söylenmesini istedim. Ben söylemese idim kim söyleyecekti? Bu dilsizler ülkesinde kim çocuklar için ilaçtan başka yollar olduğunu, kim bulup anlatacaktı? Kim anlatacaktı Hiperaktivite bozukluğu ve dikkat eksikliğinin çok katmanlı, bilinmeyenlerle dolu olduğunu?
Halkın bilme hakkı vardır ve bu hakkı onlara kullandırmak gazetecilerin işidir.
Hiddet ve hakaret gerçekleri değiştiremez:
Bu ülkede değerli birçok psikoloğun olduğunu biliyorum. Psikiyatrinin ve psikotik ilaçların bazı kişilere ve hastalıklara iyi geldiğini de kabul ediyorum. Prof. Dr. Cüneyt İşeri’nin sözleri ile “Psikiyatrik hastalıklar da aynı diğerleri gibi (enfeksiyon, kanser, vs...) ilaçlarla tedavi edilme potansiyeline sahiptir ve nitekim edilmektedir de.”
Ama bu bazı gerçekleri değiştirmez. Psikiyatri tıp meslekleri arasında bilimsel temeli en zayıf olandır. Akıl hastalıklarının vücuttaki uzantısına dair bilgi olağanüstü ilkeldir. Çoğu zaman psikiyatristlerin koydukları teşhislerin yeteri kadar bilimsel geçerliliği yoktur. İnsanların modern hayata verdikleri normal tepkileri, ilaçla “tedavi etmeye” geçirmeye olağanüstü hevesli psikolog sayısı az değildir. Bunu ben de değil dünya çapında psikologlar söylüyor.
Dikkat eksikliği için reçetelenmesi gereken hapları, yapacakları yan etkiyi ve bağımlılık tehlikesini göz ardı edip lise ve üniversite öğrencilerine kırmızı reçete ile veren doktorlar var. Bunu da okuyucularım ve konuştuğum eczacılar söylüyor.
Aslında gözleri kör, yürekleri mühürlü değilse biliyorlar: Psikiyatrik “hastalıkların” çoğu aslında bir hastalık değildir. Doktor Uğur Yılmaz’ın sözleri ile: “Mekanizması belli değil; tahlil ve tetkiki yoktur. Tedavide kullanılan ilaçların da neye etki ettiği belli değildir.”

Yarın: Titiz doktorun hiperaktivite bozukluğu ve dikkat eksikliği muayenesi nasıl olur

_______________________________________________

FINDIK BEYİNLİSİNİZ Metin Münir bence fındık kadar olsa da beyninizi daha verimli kullanabilirsiniz. Mesela sosyal sorumluluk alarak, mesela çocuk esirgeme kurumuna bağış yaparak, mesela Lösev e gidip bir çocuğu alnından öperek veya en iyisi susarak.Lütfen haddinizi aşan yazılar artık yazmayın!Yavuz Saglamistanbul faculty of medicine department of Orthopedics & Traumatology
Capa/istanbul/TURKEY

İLAÇ DÜŞÜNCELERİ
Merhaba, ben 23 yaşında üniversite son sınıf öğrencisiyim. Obsesif-kompulsif bozukluk ve bipolar duygu bozukluğu tanılarıyla yaklaşık 6 yıldır farklı farklı ilaçlar kullandım ve kullanmaya devam ediyorum. 3-4 farklı psikiyatriye de gittim. Ben sadece size teşekkür etmek istiyorum. Son yazı diziniz sayesinde bazı şeyleri gözden geçirme gereği hissettim. Belki ilaçlarıma devam edeceğim ama en azından hastalıklarımı ve kullandığım ilaçları daha çok araştırma ihtiyacı duymama sebep oldunuz. Herşey için çok teşekkürler. Saygılarımla...

***

METİN BEY ,O SÖZ ETTİĞİNİZ HASTALIKLAR BENCE ESKİDEN YOK DENECEK KADAR AZDI.
ŞU AN ÇEVRE KİRLİLİĞİ ,GIDA KİRLİLİKLERİ İLE BEYİN VE TÜM VÜCUTTA AĞIR METALLER BİRİKMEKTE VE FONKSİYONLARINI BOZMAKTADIR. KARŞIMIZA ALZHEİMER,DEMANS HİPERAKTİVİTE, KANSER, KALP DAMAR HASTALIKLARI ARTMAKTADIR KANAATİMCE.
TÜRKİYEDE MISIR ŞURUBU GERÇEĞİNİ Kİ( AVRUPADA YASAKLANDI, UNUTMAMAK LAZIM Kİ KARACAĞER YAĞLANMASI ,DİABET ,TRİGLİSERİT YÜKSELMESİ BİLİNEN YAN ETKİLERİDİR) VE BUNUN GİBİ SAĞLIĞA ZARARLI GIDA MADDELERİNİ, ARAŞTIRMANIZI TOPLUMU BİLİNÇLENDİRMENİZİ RİCA EDERİM. SADECE BU KONUDA DOKTORLARI DEĞİL SİSTEMİ DE YARGILAMAMIZ GEREKİYOR BENCE.
BU KAPİTALİST SİSTEMDE ,BU GİBİ NEDENLER ARAŞTIRILMAZ DİREKT HASTALIĞIN TEDAVİSİ ÖNCELİKLE YAPILMAKTADIR..KORUYUCU SAĞLIK SİSTEMİ BUNUN İÇİN ÇOK ÖNEMLİDİR.SAĞLIK, KAPİTALİST SİSTEMDE EN ÇOK KAZANDIRAN SEKTÖR OLMUŞTUR.SAĞLIK, HİÇBİR ŞEKİLDE İLAÇ SEKTÖRÜ DAHİL ÖZEL OLMAMALIDIR. HASTALIKLARA NEDEN OLAN YİNE BU SİSTEMİN DUYARSIZLIĞI DIR.PROF.DR.AHMET AYDIN GİBİ ÇOK DEĞERLİ BİLİM ADAMLARIMIZ BİZİ VE SİZ DEĞERLİ GAZETECİLERİMİZE YOL GÖSTERİCİ OLMALIDIR.O YÜZDEN TEK YANLI DÜŞÜNMEK SAĞLİKÇILARA HAKSIZLIK OLACAKTIR.BU KONUDA ANLAYIŞINIZI VE DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUZ. SAYGILAR.
Yıldız Avşar

***

Lokum olmuş hocam elinize yüreğinize sağlık /
Bir gazeteci/yazar son derece kıymetli sütunlarını nasıl daha farklı ve değerli kılacak bir konuya yer ayırır? İşte böyle.
Satırlarınız ümit ediyorum; gazete sahiplerinin tonla para ödeyip, sayfada yer verdiği ve apık-sapık (alakasız) şeyler yazarak ahaliyi boş yere meşgul ederek, mürekkep harcayanlara örnek olur.
Bekliyoruz. Devamını ve aydınlatıcı yorumları.
İyilikler içinde kalın.
Atanur Onur

***

YAZMAYA DEVAM EDİN
Hekimlerden çok menfi tepkiler aldığınızı yazmışsınız. (Hekim forumundan haberdar oldum) Ben bir hekim olarak aynen sizin gibi düşünüyorum. Hatta sizin düşünme tarzınız benimkinin yanında hafif bile kalır. Psikiyatrik hastalıklar aslında bir hastalık değildir. Mekanizması belli değil; tahlil ve tetkiki yoktur. Tedavide kullanılan ilaçların da neye etki ettiği belli değildir. SSS'ni etkileyen ilaçlar gibi plasebo etkisi yanında uyku ve sersemlik yapan ilaçlardır. Hastalara baktığınızda hiç birisinin tedavi olmadığını görürsünüz. doktora gidip ilaç yazdırarak meşgul olmaktadırlar o kadar. Bu şekilde ilaç adı altıda uyuşturucu pazarlaması da yapılmaktadır. LSD vb. açıkça ilaç olarak önerilmektedir. Dünyada da bu konuda bir çok akım vardır. DSMF+ denilen hastalık ilacı da tamamen ilaç satmak için uydurulan bir katologdur. BU katologdaki tanımlara bakarsanız bir çok hastalığın kendinizde de bulunduğunu görürsünüz. Size tepki gösteren kişiler eğitildikleri gibi konuşmakta fakat hiç düşünmemektedir.
Bence yazmaya devam edin.
Dr. Uğur Yılmaz (genel cerrahi uzmanı)

***

Psikiyatrik ilaçlar : Kaleminize sağlık...
Pskiyatrik ilaçlar ve doktorların yaklaşımları ile ilgili verdiğiniz bilgiler ve yorumlarınız çok gerçekçi. Biz bunu oğlumuzun üniversite sınavlarına hazırlanırken yakalandığı depresyon tanılı sorunlar esnasında yaşadık. 9-10 ay kadar kullandı oğlumuz Ciplarex vb.ilaçlardan ve yaşayarak gördük ki kullanmasa da olurmuş gerçekten de. Kendi kararıyla bıraktı ilaçları, biz de destekledik ama gerek doktor arkadaşlarımız gerekse de çevremiz hiç desteklemedi bu kararı ; ama biz ailece kararlıydık ve kurtulduk bu çemberden...Sorunlar tamamen ortadan kalkmadı ama ilaçsız dönemi daha iyi geçirdiğimizi gözledik ; ilaç tedavisinin yan etkilerinden ve yarattığı olumsuz "hastalık" havasından da kurtulduk.Sorunlarımızı artık depresyon olarak değil gençlik sorunları/çatışmaları olarak tanımlıyoruz.
Bu aydınlatıcı yazı dizinizin pek çok aileye de ışık tutacağına ve onları da, bizim kurtulduğumuz gibi, bu doktor-ilaç-doktor döngüsünden kurtaracağını umuyorum.
Saygılarımla,
Hakkı TÜTÜNCÜLER

***

psikiyatri, ilaç, hiperaktivite
Psikiyatride ve özellikle hiperaktivite bozukluğu olan çocuklarda ilaç kullanımı ile ilgili yazılarınızı okudum ve görüşlere açık olduğunuzu ifade etmenize sığınarak bir kaç değerlendirmede bulunmak istiyorum.
Böyle bir konuyu irdelemeden önce konuyu hangi zeminde tartışacağımızı belirlemek gerekir. Benim önereceğim "ortodoks" olarak adlandırılan, pozitif yani kanıta dayalı bilimdir.
Günümüzde bilimsel olarak ruh ve beden arasında bir ayrım olup olmadığı tartışılmamaktadır, yani ruhsal veya psikiyatrik adı altında anılan hastalıklar da organik hastalıklardır. Özetle tüm insan duygulanımları ve davranışları moleküler düzeyde de olsa organik değişimler tarafından belirlenmektedir. Sonuç olarak psikiyatrik hastalıklar da aynı diğerleri gibi (enfeksiyon, kanser, vs...) ilaçlarla tedavi edilme potansiyeline sahiptir ve nitekim edilmektedir de.
Gelelim diğer konuya. Yaşadığımız vahşi kapitalist süreçte pek tabi ki hangi ilaçların üretileceği, hangileri hakkında farkındalık yaratılacağı, hangi araştırmaların yapılacağı, vs. hemen tamamen ilaç endüstrisi tarafından belirlenmekte ve temel amaç ta karlılık olmaktadır. Bunun başka türlü olmasını beklemek de zaten biraz saflık olurdu.
Eğer hiperaktivite ve dikkat eksikliği olan bir çocuğunuz olsaydı, hele hele ikiz çocuklarınızdan bir tanesi tamamen normal, diğeri hiperaktif olsaydı eminim bu durumun eğitimden, yetiştirmeden kaynaklanmadığını, hiperaktif çocuğun tavırlarının "her çocukta olur" diyerek geçiştirilemiyecek kadar farklılık sergilediğine bizzat tanık olurdunuz. Özetle mesajım şudur: Endüstri elbette ki bazı hastalıklardan yararlanarak karını artırmaya çalışacaktır, ancak bu durum hastalıkların mevcut olmadıkları ve de her zaman çok başarılı olmasa da ilaçlarla tedavi edilemeyecekleri anlamına gelmez.
Saygılarımla
Prof. Dr. Cüneyt İşeri

YANLIŞ TANI VE RİTALİN
Sayın Metin Münir;
Yazılarınızı sürekli takip ediyorum. Son iki gündür de ele aldığınız köşe yazısı konunuzu daha dikkatli takip etmekteyim.Konuyla ilgili deneyimlerinizi paylaşa bilirsiniz demişsiniz.
Bende sözü uzatmadan hikayemi anlatmak istiyorum. Benim oğlum 8 yaşında geçen sene okula başladığın da sorunlarda beraberinde başladı. Okul idaresinden sürekli aranıyordum oğlunuz çok yaramaz diyorlardı 6 ay kendimizce birşeyler yapmaya çalıştık. En sonunda bulunduğumuz il de çocuk ve ergen psikiyatrisine gitmeye karar verdik. Dururmumuzu izah ettik ve oğlumuza testler yapıldı .Sonuçları almaya gittik doktor bize çocuğunuza yapılan psikoljik testler sonucunda hiperaktivite ve dikkat eksikliği tehşisini koydum dedi. Yapılacak tek şey ilaç tedavisi başka yolunuz yok dedi. Eşimle beraber şok olduk. Daha ne olduğunu özümseyemeden ilaçın faydalarını dinlerken bulduk kendimizi ben ağlamaya başladım doktor bunun yersiz olduğunu çocuğumun hasta olduğunu ve ilaçla bunu kontrol altın alacağını söyledi. Çaresizlik çok kötüydü duvara çarpmıştık sanki! İlacımız RİTALİN di. Ama son derece masumdu öyle güzel anlattıki ikna olduk en azından okul bitene kadar devam eder sonrasında başka şehir de üst tetkik yaptırırız dedik. ilaca başladık. Bununla beraberinde oğlumun şikayetleride başladı. Baş dönmesi,mide bulantısı,iştahsızlık bu arada oğlum çok sakin ama bunlar normaldi çünkü doktor bunlar ufak belirtiler olacak demişti. Sankiliği içinde uyuşturulmuyor sadece olması gereken sakinliğe geldi siz alışmadığınız için size öyle gelebilir demişti. Okuldan geri dönüşümler gelmeye başladı. Herşey süperdi. Ama biz sadece okulda kullanıyorduk evde ve hafta sonları kullanmadık. Bir süre sonra oğlum okuldan eve geldi. Öfke nöbeti içindeydi resmen kriz geçiriyordu hemen doktoru aradım normal mi diye evet normal dedi. İlaç vucuttan çekilme yapıyor dedi. Onu engellemek için başka ilaç daha verdi (RİCUS) Bu da bize başka. yan etkiler yaptı doktoru aradım ilacı kesti. Ama benim oğlum ilacın etkisi bitmek üzereyken hep kriz geçirmeye başladı. Arada sırada kalbim hızlı çarpıyor anne diyordu hareketliliğine veriyorduk. meğersem yan etkiymiş bilemedik. Doktora 6 ay gittik. Ama derdimiz bitmedi arttı . Ailece zor zamamanlar geçirdik. En son tatil dönüşü CONCERTA ya başlayalım dedi. Nihayet okullar kapandı. Bizde araştırmaya başladık DEHA hastalığını kim ilaçsız tedavi eder ne yapmalıyız diye çünkü ilaçın çok fazla zararlarını gördük.Üstelik ilaç kullanılmadan önce hastaya bazzı tıbbı testlerinde yapılması gerektiğini ama bunların çocuğumuza yapılmadığını sadece psikolojık testler sonucu ilaca başlandığını düşünürseniz ! DR.TANJU SÜRMELİ hocamızı bulduk randevu aldık ve gittik . Durumumuzu izah ettik. Çocuğumuza DEHA tanısının konduğunu ve bunu ilaçsız çözmek için yardımını istedik. Hocam bunun içinde kendisinde muayene etmesi gerektiğini çıkan sonuca göre tedaviyi konuşuruz dedi. Ve daha önceki doktorumuzun yapmadığı bir çok sağlık testi yaptılar . Daha test aşamasında doğru ve güvenilir ellerde olduğumuzu hissetmiştik. Benimde çocuğum ilaçsız DEHA dan kurtulacaktı. Sonunda neticeyi alma günü gelmişti. Hocamın odasındayız ben eşim bebeğim oğlum ve annem heyecanla beklerken Tanju hacam çıkan sonuçlara göre çocuğunuza yanlış tehşis konmuş oğlunuzda DEHA tanısı yoktur dedi. Sevinsek mi üzülsek mi? 6 aydır neler yaşamıştık . ilaç kullandık .meğer diyer doktorun çekilme dedikleri krizler çocuğumu mahvediyormuş. Hepimiz bir birimize bakıp vicdan azabı çekip ağladık. Bu arada testlerin neticesinde oğlum PARLAK ZEKALI çıktı . Düşüne biliyor musunuz PARLAK zekalı. Eski doktorumuz DEHA ile parlak zekalılığı bile ayırt etmeyi bilmeden bize RİTALİN verdi. Toplumumuzun ihtiyacı olan üstün zekaya sahip olan bir beyin ve bir aile ilaçla uyuşturulup yok olmak üzereydi. Tanju hocama minnettarız. Oğlumu ve bizi ipten aldı deyimini kullanabilirim. Her ne olursa olsun ilaca HAYIR diyoruz. Ve artık biz de sizlerin aracılığıyla sesimizi duyurmak istiyoruz .

Tek kelimeyle komik
çocuklara şeker gibi verilen concerta ve ritalin

Sayın Münir Bey,
Yazınızda okudum Çocuklara şeker gibi verilen concerta ve ritalini yazmışsınız size bu vesile şükranlarımı bildiririm.
Doktor olmadığınız halde tüm gerçekleri bu millete anlayacakları şekilde anlatmışsınız ancakki bu millet nerede neden
geleceğimiz olan çocuklarımız bu ilaçlarla uyuşturulup beyinlerini yok ediyorlar ve herkes seyirci kalıyor bu duruma
Bende bu konunun örneği olarak üç yıldır hayatımızı mahveden ülkemizin en büyük üniversitelerinde prof'üm diye
yazıp verdiği üç çeşit ilaçlarla çocuğumun beynini uçurduğunu söyleyip hayatımızı mahvettiler şimdi bizi kaderimize
bıraktılar ne olursunuz size yalvarıyorum bu konunun sağlık bakanlığının ve hatta başbakanımızın duyabileceği şekilde
sürekli yazmanızı ehemmiyetle arz ederim.
saygılarımla,
Sesini duyuramayan vatandaş
Nur TÜRKCAN

KINAMA
Sayin Munir,
Alaniniz olmadigi icin hic bilginiz olmayan bir konuda sanki oteriteymis gibi kesin hukumlerle yazdiginiz Psikiyatri yazilariniz nedeni ile sizi kiniyorum, gazetenizide buna alet oldugu icin kiniyorum. Bunu kimlerin hesabina yaptiginizi bilemiyorum ancak, en buyuk zarari binlerce hasta cocuga ve insana verdiginizi bilmenizi isterim.
Doc.Dr. Hüseyin ÖZKAN

TALİHSİZ YAZILAR
DEHB hakkında yazdıklarınız talihsiz bir yazı olmuş sizin adınıza. DEHB biyolojik temelleri sağlam atılmış bir hastalıktır. Önce ayrıntılı bir tarama yapmanızı öneririm. Bilmediğiniz konular hakkında kulaktan dolma bilgilerle yazmayı bırakmanız yazarlık kariyeriniz adına daha hayırlı olacaktır. Bu yazınızda anlattıklarınız sınır problemi olan çocuklar için doğrudur, DEHB olan çocuklar için kesinlikle geçerli değildir. Biraz araştırın ve öyle yazın lütfen bundan sonra insanları yanlış bilgilerle yönlendirmeniz etik bir davranış değil.
Huseyin Ozkan

***
ÇOCUKLARIMIZ
Ozel durumlu "special needs" cocuklara ozel ders vermekle
olusturdugum yaklasik 23 yillik bir kariyerim var ve gordugum tek sey:
sorunun sadece ve sadece anne ve babalarda oldugudur.
Hep ogrencilerimi nasil sectigimi sorarlar. Benim ise tek cevabim vardir:
ogrenci secmem anne baba secerim.
Cunku temelde tum cocuklara inanir
ve onalara guvenirim. Yaptigim ilk ve en onemli is, cocukla aramizda belli bir mutabakat olacagini ve bu mutabakata uydugumuzda ikimizin de mutlu bireyler olarak hayatlarimizi surdurebilecegimizi gostermektir. Tanimlanmis kurallarin cocuklari
cok rahatlattigini ve ustlerindeki gerginligi neredeyse yokettigini
gordum. Otoriteyi cocugun rizasini alarak ve uygulama mekanizmasina
dahil ederek saglamak o denli etkili bir yontem ki hep cok olumlu
sonuclarla karsilastim.
Ornegin 'zeka geriligi' nedeniyle okuldan atilmak istenen bir cocukla
calismaya basladiktan bir kac yil sonra onun okuldaki 'Principal's
Award'a dek uzanan basarilarina gozattigimda ozellikle ana babalarin
ve kimi okul yoneticilerinin bu konuda ne denli zayif birikimlere
sahip olduklarini gordum.

Ilaclar konusunda yazdiklarinizi ben yillardir ebeveynlere anlata
anlata dilimde tuy bitti. Genellikle ilk isim cocuklari ilactan kesmek oluyor.

Gerci ebeveyn Dr. unvanli birinin soylediklerine daha fazla ehemmiyet
verdigi icin bu konuda zor ikna ediliyor. Sonucta bir karar vermek
zorunda kaliyor ve
bir de sizin dediginize uyalim gibisinden cumleler esliginde tavir
degisikligine gidiyorlar.

“Special Needs” dedigimde sadece zor ogrenen ya da hasari cocuklari
kastetmiyorum, ustun zekali cocuklar ve her hangi bir konuda fazla yetenekli cocuklar da bu kategoriye giriyor. Her cocuk ayri bir
'vaka' ve her cocuk icin ayri bir metododlji gelistirmek gerekiyor.
Hayattaki en mutluluk verici basarilarim cocuklarimla elde ettiğim basarilar oluyor. Buradaki bireysel haz hic bir konuda bu denli
yuksek olmuyor.

Bence temel nokta cocugun 'rizasini yaratmak' (creating the
consent)... Gerisi zaten cocugun lokomotif gorevi aldigi siradan bir
'process' olarak suruyor. Yeter ki onlarin hizina yetisebilelim.

Bu konuda Cornell Uni'den bir profesor arkadasimla beraber
hazirlanmis ve tum catisi kurulmus bir workshop projemiz mevcuttur.

Ali Erdogan

İŞLAÇ ALAN MİMLİ DURUMA DÜŞÜYOR
Ben Gaziantep'te özel bir okulda öğretmenim. Bu konuyla paralel gözlemlediğim bazı şeyleri sizinle paylaşmak isterim.

1- Özellikle hırslı velilerimiz bu tarz bilime ve ilaçlara aşırı rağbet ediyor. Çocuğunun herhangi bir alandaki başarısızlığında direkt bu alandaki hekimlere başvurduklarını düşünüyorum. Bir veli toplantısında velim çocuğunun ilk sınava oranla ikinci sınavda puanını yükseltmesini aldığı ilaçlara bağladı. Çocuğunda dikkat eksikliği olduğunu hekim onaylamış ve buna bağlı olarak öğrenci hap kullanmaya başlamış. Hap kullandıktan sonra da başarısındaki artışı gururla anlattı. Buradaki büyük sorun ise akademik başarının ilaç veya haplarla geleceği inancı; benim çocuğum zeki, başarılı ama işte dikkat eksikliği var, konsantrasyon eksikliği var... Bu da sorunların özüne inmeyi engelliyor.

2- Bir diğer önemli şey ise, yerinde durmayan, yaramaz diye tabir ettiğiimiz öğrencilerin durumu, bir başka deyişle hiperaktivite bozukluğu. Yine bu tarz durumlarda da veliler bu ilaçlara çok başvuruyor. Bu ilaçlar çocukları adeta uyutuyor. Öyleki velim bana gelip çocuğum bugün ilacını almadığı için fazla yaramazlık yapabilir gibi uyarılarda bulunuyor. Kişisel gözlemlerimde de ilaç aldıkları gün daha sakin olduklarını ama bunun onlara akademik bir yönde herhangi bir katkıda bulunduğunu sanmıyorum.

Dahası bu çocuklar ilaç aldıkları için güven kaybediyor, artı ilaç kullandıkları okul içinde yayılınca hem öğrenci arkadaşlarından hem de öğretmenler tarafından mimli öğrenci durumuna düşüyor. Bu psikoloji ise bu öğrencileri daha agresif ve saldırgan hale getiriyor.

3- Zaten sistem gereği sınav ve yarışmacı sistem içinde müthiş baskı gören çocuklar bu tarz ilaçlarla kendilerini çok daha yalnız ve güçsüz hissediyor. İlaçların fiziksel etkisi hakkında bir bilgim yok ama benim gözlemlediğim çocukları sadece sakinleştirdiği, adeta uyuşturduğu.

Mutlaka bilime olan güven ve inancım sonsuz. Ama sizin yazınızda bu işin de belli bir rant etrafında döndüğünü okuyunca bu tarz ilaçların etkisinin ciddi anlamda tartışılması gerektiğine inanıyorum.

NOT: Özel bir kurumda çalıştığım için isim-soyismimi herhangi bir yerde kullanmazsanız sevinirim.

YAN ETKİ VE ZARAR DEMİŞKEN

bilimsel yöntemler ve veya tedaviler ancak bilimsel çalışmalarla çürütülebilir.
İlaçların yan etkileri ve zararları demişken, yaptığınız sansasyonel haberlerin bazı çocuklara ve ailelere ne kadar zarar verdiğini hiç düşündünüz mü?

Yani zarar verici etki sadece ilaçla değil, sizin kullandığınız yöntemle de olabiliyor.

Türkiye'de çocuk psikiyatri alanında dünyaca duyulmuş bilim adamları var.

Lütfen bilimsel içerikli ve araştırmacı gazeteci sıfatı ile haber yapınız.

Yrd.Doç.Dr. Bilge Burçak Annagür
Selçuk Ünv. Selçuklu Tıp Fak
Psikiyatri AD.

KIRK FIRIN EKMEK

Ben Hollanda da aile terapisti olarak calisiyorum.. Evet insanlari kolay damgaliyoruz ozellikler cocuklara ADHA ve PDD-NOS tesiz koymak moda oldu. Konusarak tedavi etmek isin sanati, ama bunun icinde 40 firin ekmek yemek lazim. Bu konuda aileleri uyarmak lazim umarim sizin yazilarinizi okurlar ve anlarlar..


Nese Budak

KINIYORUM
Bir Tıp Biliminin ürettiği bozuklukları(hastalık değil bozukluk) psikiyatrinin uydurma hastalıkları diyerek alay konusu yapmanız, en hafifi ile ruhsal sorunları olanlar için haksızlık. Sizi kınıyorum.

Bünyamin Gümüş
Psikiyatrist

VE .... Metin Münir beyefendinin eğitiminin ne olduğunu bilmiyorum. 2 gündür muhtemelen yarın da ehil olmadığı bir alanda ahkam kesmektedir ve kesmeye devam edecektir. İşte bu nedenledir ki gazeteciler de en az siyasetçiler kadar güvenilmez bulunurlar. Psikiyatri ile ilgili yazdığı yazılar sonuçları itibarı ile demokratik ülkelerde ciddi sorumluluklar gerektirir. Ciddi Psikiyatrik rahatsızlıklarda kendisine ve çevresine zarar verme riski oldukça fazladır. Metin Münir beyefendinin bu yazılarından etkilenip ilaç tedavisini aksatan hastaların yaşadığı sıkıntılardan, maddi manevi kayıplardan, 1.Kendisi, 2. Bu yazıları yazmasına izin veren gazetesi sorumlu olacaktır.

Bünyamin Gümüş
Psikiyatrist

PSİKİYATRİ İLE İLGİLİ YAZINIZ HAKKINDA

Oncelikle size kendimi tanitayim. Ben Cleveland Clinic ve Johns Hopkins Hastanelerinde psikiyatri egitimi aldim, halen psikiyatri uzmani ve psikosomatik tip (konsultasyon psikiyatisi) alaninda Yan Dal uzmanlig yapiyorum. Yaklasik 6 senedir psikiyatri egitimi aliyorum, 5 yil uzmanlik, bir yil yandal.

Sizin neyi elestirmek istediginizi anliyorum ama cok yanlis bir yerden bakarak, cok buyuk bir hata yapiyorsunuz. Size buyuk bir memnuiyetle bildiklerimi anlatmak isterim.

Psikiyatri insani 4 ayri perspektiften gorur.

Hastalik
Davranis
Boyutsal (karakteristik)
Hayat Hikayesi

Izin verin bir ornekler size aciklayayaim.

Bir araba dusunun.

Arabanin Markasi
Arabanin motoru
Arabanin surucusu
Arabanin gittigi yol

Esas olarak , kaide olarak, hastaliklar ilacla tedavi edilir, davranislar ikna ederek davranis degistirme ile tedavi edilir (psikoterapi budur), boyutsal ozellikler degistirilmez ama kisi bilgilendirilir, hayat hikayesi, kisinin durumuna gore yine psikoterapi ile degistirebilir.

Simdi araba ornegiyle size aciklmaya calisayim. Bazi sorunlar hem motordaki sorundan kaynaklanir hem de surucu hatasindan. Bazi sorunlar hayat hikayesinden (PTSD) kaynaklanir, bazilari tamamen fabrika hatasidir. Ve bircogu da bunlarin kombinasyonudur.

Dikkat eksikligi sendromunu ele alalim. Bu sendrom hem biyolojik temelleri olan hem de sorunlu davranislara yol acan bir durumdur. Fronntal lobda kanlanma azalmasi etiyolojisi kiside dikkat eksikligine mahal verir bu da davranis sorunlarina yol acar.

Davranis sorunu psikoterapi ile (Kognitif bilissel terapi) , biyolojik sorun ilacla giderilmeye calisilir.

Ilke budur.

Sorunlu bir arabaya hem motor yagini degistirerek , lastikleri degistirerek hem de surus teknikleri ve hangi yolda gidilmesinin uygun oalcginin egitimini vererek yardim edebilirsiniz. Bu nedenle psikiyatride birden cok perspektif vardir. Bu size anlattigim ayni zamanda Johns Hopkins ekoludur (Perspectives of Psychiatry). Arzu ederseniz bu konuda size cok uzun ornekler verebilirim.

Psikiyatrideki tum sorunlar mevcut klasifikasyon olan DSM'de listelenmistir. DSM bir `field guide` kilavuzudur. Yani semptoma listesidir. Bir diyagnostik kilavuz degildir. Hastaliklarla davranislar, hayat hikayesi sorunlari hepsi ayni yerde gruplanir. Sizin ve bircok kisinin kafasini karistiran budur.

Ilacla tedavi edilmek konusunda:

Diyabet ornegin, pankreastan insulin salgilanmamasina bagli biyolojik bor sorundur. Ama kisinin davranisi da diyabet tedavisinde etkilidir. Ornegin kisi diyetine dikkat etmezse, hastalik tam anlamiyla tedavi edilemez. Benzer analoji tum tip branslarinda vardir ama `implicit` dir, Psikiyatri de biz bunlari `explicit` hale getiriyoruz.

Yazinizda ele aldifginiz ve `uydurma hastalik` olarak soylediginiz her sey davranis spektrumuna giren seylerdir, hastalik olmak zorunda degildir. Ornegin, madde bagimliligi, patolojik kumar hastaligi, hiperseksuel bozukluk, hastalik degildir, davranis bozuklugudur. Ilac bu durumlarda davranisi degistirmek icin verilebilir. Hastaligi tedavi etmek icin degil. Ancak ornegin sizofrenide ilac tamamen beyindeki biyokimyasal sorunu duzeltmek icin etyolojiye yonelik verilir.

Etyolojiye yonelik ilac kullanimi `kur` icin
Semptoma yonelik ilac kullanimi `semptomatik` tedavi icin verilir.

Bu diger tip branslarinda da boyledir.

Ama sizin kafanizi karistiran `davranis` in etyoloji olabilecegini yoksaymanizdir. Davranis basli basina bir etyolojidir insanda ve bazen psikiyatrideki bircok gercek hastaligi maskeleyebilir.


Beni dogru anlamaniz cok cok onemlidir. Size tum samimiyetimle bunu anlatmak isterim. Cunku yazinizdaki bakis acisi cok cok yanlistir.

Dr Ulas Camsari
Psikiyatri Uzmani

University of Maryland
Psikiyatri Bolumu
Baltimore, ABD

TEŞEKKÜRLER METİN MÜNİR...

Bu yazı dizinizden dolayı size teşekkür ederim. Sizin bu çalışmanızı tanıdıklarıma da söyledim ve okuttum. Kimileri kesip saklayacak ve arada bir yeniden okuyacak.

Sizin yazdığınız yanlışlıkları yapan, içinde tıp doktoru da olan bir çok aile var. ( Gerçi doktorlar kendi çocuklarına ilaç verirken elleri titriyor ama başkalarına ilaç yazarken epeyi cömertler. )

Celalettin Demircioğlu,

Emekli Bankacı

Mersin

SİZE YAKIŞMADI
Yazdıklarınız ciddiyetten uzak dogrulugu olmayan bilgiler.öncelikle siz doktor degilsiniz doktor tedavisi hakkında yorumda bulunamazsinız.sizin doktor diye calısmasını sundugunuz adamın dısında bu concerta ve ritalin ve strattera ilaclarının ne kadar faydalı olduguna dair tûrkiye ve avrupa üniversite calismaları var.bırakın tedaviyi biz yapalım sizde burçlar hakkında yorum yazın.bence milliyet gibi ciddi bir gazetede yeriniz yok istifa edin...

Enaz ana dilim kadar ingilizce bilirim.sizin burda koydugunuz calısmaların binlercesinide okudum.amacım ilaç yada firma savunmak degil.herseyden önce dikkat eksikligi ve hiperaktivite bozuklugunun dünyada tek tedavisi vardır oda ilk secenek metilfenidattır.ritalın ve concerta ıle baslanır daha sonra stratteraya gecilir.dünya bunu böyle yapar.bir gazeteci dedi diye tedavimizden vazgecemeyiz.vazgecersek asosyal davranıs bozuklugu olan bipolar gazeteciler yetistiririz. metilfenidatla tedavi olmus cocuklarin basarı oranlarına bakın ve utanın bence.

CEMİL AYDIN

ÖNCE ZARAR VERME
Tibbiyede ilk ogretilen temel tip kurali "primum non nocere" (hastaya zarar vermeme) ilkesidir. Bizler bu temel kurala gore hareket ediyor ve once hastamizin sagligi ve mutlulugunu hedefliyoruz. Tibbin (ve bu arada psikiyatrinin) cok dusmani var ve hep varoldular. Bunlarla mucadele etmek de
hastaliklarin kokunu kazima cabalarimizin bir parcasi, zira sizin
onerilerinize uyan bir grup hasta veya hasta yakini, belki de tedavilerini
sonlandiracak veya hic basvurmayacaklar. Dunya Saglik Orgutu verilerine gore
ruhsal hastaliklar, isgucu kaybina (yeti yitimi-disability) en cok neden
olan hastaliklar arasinda. Yetiyitimine ek olarak bazi ruhsal hastaliklar,
tedavi edilmediginde olumle sonuclanabiliyor. Ruhsal hastaliklarin
tedavisinde ilaclarin gerektiginden fazla kullanildigi gorusu, bircok
psikiyatr tarafindan da savunulmaktadir, ne var ki bu gorus ile "psikiyatrik
tanilar uydurmadir" gorusu arasinda epeyce mesafe vardir. Bu iki gorus
arasindaki belirgin farki gormemek, ancak kati onyargiyla aciklanabilir.

Saygilarimla,

Prof. Dr. Cengiz Kilic
Hacettepe Universitesi Tip Fakultesi
Psikiyatri Anabilim Dali

UYDURMA PSİKİYATRİ HASTALIKLARI

Psikiyatri konulu yazılarınızı iki gündür ilgi ile izliyorum. Yazdıklarınıza yüzde yüz katılıyorum. Böyle düşünmeme neden olan bundan dört yıl önce yaşadığımız bir olaydır.

Oğlumuz Anadolu Lisesi 2. sınıfta okurken, okulun rehberlik öğretmeninin önerisi ve yönlendirmesi ile kendimizi İzmir'in ünlü çocuk psikiyatristlerinden birinin muayenehanesinde bulduk.

Aynen dediğiniz gibi sadece konuşarak oğlumuza dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu teşhisi konuldu. Ve hemen gerekli tahlilleri yaptırıp ilaca başlamamız önerildi. Bu tahlillerin teşhise yönelik olmadığını, ilacın yan etkilerine
çocuğun dayanıp dayanamayacağını öğrenmek için olduğunu söylememe gerek yok. Eczacı olan abimden ilacı alıp prospektüsünü okuduğumda dehşete kapıldım. İlaç tedavisi çocuğun dikkat eksikliğini giderse bile, belirtilen yan etkiler
sadece bunun için göze alınacak şeyler değildi. Daha sonra Çocuk Hekimi olan kuzenime danıştım. Kesinlikle ilacı kullanmamamızı, oğlumuzu çok iyi tanıdığı için onun böyle bir tedaviye ihtiyacı olmadığını, yapılanın Rehber Öğretmen, Psikiyatrist ve ilaç firmalarının düzmeceleri olduğunu belirtti.

Sonuç olarak biz ilacı kullanmadık, bununla ilgili olarak başka hiçbir tedavi yapmadık. Bugün oğlumuz üniversite 1. sınıfta okuyor. Hem sosyal yaşamında hem de okul hayatında gayet başarılı bir birey, hiçbir psikolojik problemi yok.

Ancak çevremde bu kandırmacaya kapılmış onlarca aile olduğunu yakından biliyorum. Böyle önemli bir konuda insanları aydınlattığınız için sizi kutlarım.

M. KAYA

ANTİ-PSİKİYATRİ DAHA BAŞKA BİRŞEYDİR...

tebrikler.....en az on-onbeş insanın depresyonun pençesinden çıkması için yardım alma ihtimalini azalttınız ve büyük ihtimalle üç ya da dört kişinin intihar sebebiyle ölmesine katkıda bulundunuz..
belki de daha fazla....siz daha doğmadan önce bir çok insan bu fikirleri savunuyordu,üstelik sizden çok daha tutarlı bir biçimde.... önerim hiç olmazsa ruhsal acı çeken insanlara ve ailelere
hacı-hoca-üfürükçülere gitmesini önerin...bu bile hiç yoktan iyidir...
doğan akyel

ÇOK ŞAŞIRTICI
Yazılarınızı ilgiyle okudum. En sonunda tedaviden bahsetmeniz ve bir anaokulu öğretmeninin önerileriyle bağdaştırmanız gerçekten çok ilgi çekici. Dört gündür babam da dahil olmak üzere pek çok kişi beni aradı ve sizin yazılarınızdan bahsetti. Özellikle babam yazılarınızdan edindiği bilgiye dayanarak, torunu için yapılan tedaviden çok endişelenmişti ve kararımızı bir kez daha gözden geçirmemizi istiyordu.

Sanırım yazmak için artık çok geç. "Gazeteciler için "konunun uzmanı" olmak şart değildir. Yazdığı konuya hakim olacak kadar bilgi sahibi olması yeterlidir." diye cevap vermiştiniz ilk e-postama. Yüksek tirajlı bir gazetenin çok okunan bir yazarı olarak, otoritesi olmadığınız, insan sağlığı ile ilgili bir konuda, karşıt görüşlere yer vermeden, bu kadar kesin ifadelerle görüş bildirmeniz bu kadar basit olmamalıydı diye düşünüyorum. Tabi insanlara "dolar alın çok karlı çıkarsınız" yada "falanca sektöre yatırım iyi sonuçlar doğurabilir" türünden bir görüş bildirmiyorsanız. Yazdıklarınızdan etkilenen çok sayıda anne-baba çocuklarını gerekli tedaviden yoksun bırakacak. Ancak bir süre sonra durum kötüleşince tekrar doktorlarının kapısında alacaklar soluğu. Yazılarınızda bahsettiğiniz ve söyledikleri bilimsel gerçeklere dayanmayan ve aslen ruh sağlığı ile ilgili olmayan kişilerin görüşleriyle, gerçek bilgiyi ve bilimi bir tutmanız çok şaşırtıcı.

Elbette söz ettiğiniz hastalıklar ehil ellerde değerlendirilip tedavi edilmeli ve elbette her ilaç aslında zehirdir. Mutlaka tutarlı davranmanın ve bir takım davranış önerilerinin durumu düzeltmeye faydası olacaktır. Ancak ne yazık ki bu hastalığın yada bozukluğun tedavisi; bir iki haftalık ipleri eline alma programı değildir.

Prof. Dr. Kerim Münir'in kardeşiniz olduğunu duymuştum. Bildiğim kadarıyla kendisi psikiyatrist ve özellikle de çocuk ve ergenlerle ilgileniyor. Acaba bu konularda dirsek çürütmüş bir bilim adamı olarak kendisinin görüşlerine başvurma şansınız oldu mu?

Dr. Tolga Ölçücü
(NOT: KERİM MÜNİR’İN KARDEŞİ VEYA AKRABASI DEĞİLİM)

DR CEM KINACI (OTİSTİK ATA 'NIN BABASI)

Sayın Metin Münir - Milliyet

son yazılarınızı büyük bir coşku ile izliyoruz.

Yıllardır dile getirdiklerimizi nihayet basın yoluyla da olsa ilgili makamlara aktarıyorsunuz.

Ben de bir otistik çocuk babasıyım ve yıllardır ilaç firmalarının güdümüne girmiş olan psikiyatri ve nöroloji camiasıyla boğuşuyorum.

2001 yılında sapasağlam çocuğuma devlet eliyle verilen zehir (civalı aşı) sonrasında 2-3 ay içerisinde otizm ile tanıştık.

O dönemde klasik görüşden başka bir bilgim olmadığı için psikiyatriye başvurduk ve çocuğumuza risperdal bize de bu sorunu gözmezden gelebilelim diye antidepresan (ki bana verilen ilaç 2 ay sonra ölümlere yol açıyor diye bakanlıkça yasaklandı!) verildi ve bir tedavisi yok, ancak eğitimle bir şeyler yapılabilir dendi ve eve geri postalandık.

Şok olmuştuk ve ilk 6 ay eşim ve ben birbirimizden gizli ağlaşıp durduk (şiş gözler insanı ele veriyor).

Ancak her ikimiz de öyle kolay teslim olacak insanlar değildik ve ilk şoku atlattıktan sonra araştırmalara başladık.

Önce Amerikadaki Autism Research Institute ile tanıştık, oradan 1967 den beri biyomedikal tedavilerle nasıl yol alınabileceğini hatta tamamen düzelmeler olabileceğini , otizmin metal bir hastalık olmayıp aslında genetik alt yapısı da bulunan metabolik sorunlar yumağının bir sonucu olduğunu öğrendik.

Daha sonra Ocean Neurologic Hyperbaric Center ile tanıştık ; beyin hasarlarını 1972 den beri tedavi ediyorlardı!

Daha sonrası zaten çorap söküğü gibi geldi. Tası tarağı toplayıp eğitime gittim ve dönüşte kendi çocuğumun tedavisine başladım. Ancak alınan başarılı sonuçlar etrafımızdaki diğer aileler tarafından fark edilince kulaktan kulağa öyle hızlı yayıldı ki kendimi otistik çocukların tedavisi için çırpınır konumda buldum. Aynı sorundan muzdarip bir baba olarak, üstelik de tedavi ile ilgisi bile olmadığı halde her çocuğa dayatılan zehirli ilaçlara ciddi bir alternatif olduğunu bizzat yaşayarak gördüğüm bir tedaviyi onlarla paylaşmamak olası değildi.

Birkaç yıl içerisinde dalga dalga yayıldı, başarılı sonuçlar internette izlendikçe artan bir sayı ile aileler bana yöneldi ve asli işimi yapamaz oldum. Bunun üzerine madem bu alanda çalışmak kaçınılmaz oldu öyleyse bu işi adam gibi yapmalısın ve ortodoks kafalara bilimin aslında ne olduğunu hatırlatmalısın diyerek yoğun bir araştırma, ardından da İngiltere ve Amerika ya eğitim amacıyla seyahatler başladı. Bir yandan öğreniyor bir yandan da öğrendiklerimi diğer aileler ve ilgilen doktorlarla paylaşmak amacıyla hemen her ay bir ilde konferanslar vererek toplumda bilinci yaygınlaştırmaya çalıştım. Bu konuda en büyük desteği de Cerrahpaşa Tıp Fak. Çocuk Sağ. Hast. ABD. Beslenme ve Metabolizma BD Başkanı Prof. Dr. Ahmet AYDIN dan, İÜ Adli Tıp Enstitüsü Adli Toksikoloji Lab. Başkanı Prof Dr Salih CENGİZ den aldım.

( bakınız http://beslenmebulteni.com/bes/index.php?option=com_content&view=article&id=1619:manifesto-otizm-tedavi-edilebilir-dan-ata-knac-protokolue&catid=55:otizm&Itemid=412 )

Zaman içinde çabalarımız 6 kıtada 55 ülkede ses getirip saygı görürken ülkemizdeki ilgili doktorlar tarafından önce görmezden gelindi, sonra olumlu sonuçlar alınıp hasta yakınları psikiyatri ve nöroloji uzmanlarından hesap sormaya başlayınca düşmanlığa dönüştü, hasta ve dolayısıyla para kaybetme başlayınca da belden aşağı vurmalar (şarlatanlık, umut tacirliği vb suçlamalar) başladı. Ancak ben ve benim gibi kimyasallara karşı savaşanların artan başarılı sonuçlarına karşın kendilerinin cılız sonuçlar almaları bizlerin daha çok taraftar kazanmadan yok edilmemiz gerektiğini düşündürmüş olmalı ki beni sağlık bakanlığına bu hastaların tetkik ve tedavilerini ilim ve fenne aykırı olarak yaptığım iddiasıyla şikayet etmişler. (bilim değil ilime aykırı imiş)

Sizin ilk yazınızın çıktığı gün benim kapımı da başmüfettişler çaldı.

Bir yanda kendini tıp ve bilim adamı sanan cahillerin şikayetleri, öte yanda cesur bir kalemin yazdıkları !

Aynı gün ikisini de okumak, hem üzdü hem de ne garip bir tesadüf dedirtti.

Otizm ile ilgili pek çok uluslararası kuruluşta saygın bir yere sahip bir doktor olarak kendilerini dev aynasında gören bu tıp dininin papazlarının saldırılarını ne yazık ki sadece acı bir tebessümle karşılayabiliyorum. Bu insanlarla birlikte aynı doktor ünvanı ile anılmaktan da artık utanıyorum.

Dr Cem Kınacı

CAHİLSİNİZ
Sayim Munir,
Konunun o kadar cahilisiniz ki gercekten size yazdiklariniz icin kizamiyorum, meshur laftir " CAHIL CESUR OLUR". O kadar ki hic bilmediginiz bir konuda, bir sekilde tadavisinin basarisiz oldugunu dusunen bir hasta yakininin mektubunu gonderip, yaptiginiz seyin dogrulugunu iddia ediyorsunuz. Buna heralde ' Tuy dikme' demek en dogru yaklasim olur.
Ama sizin gazetede koseniz elinizde kaleminiz oldugu icin istediginize sover istediginizi doversiniz, biri size dur derse de zaten basin ozgurlugune saldirmis, basin dusmani olur, onu da afaroz edersiniz. Malesef basinimizin bu eski hastaligi sizin gibi basinimizin eskilerinde devam ediyor. Ancak sanirim ilgili psikiyatri meslek kurumlari bunun boyle devam etmeyecegini size hukuki olarak da anlatacaklardir. Umarim ibret alinacak, diger meslektaslariniza ornek olacak bir ceza ile ogrenirsiniz bu yaptiginizin nasil bir cahillik oldugunu.
Saygilarimla

Doc.Dr. Hüseyin ÖZKAN

***

SERHAT TÜRKOĞLU:

ÜSTADIM BİLİMSEL YAZILARA ARA VERDİN VALLAHİ NE GÜZEL ÖĞRENİYODUK. FATMA YEYZE KAÇ GÜNDÜR BİLGİSİZ BİLGİSİZ OTURUYOR.

ÜSTADIM BEL FITIĞI DA TEDAVİ EDİYOMUSUN. VARSA EVİNİN DUVARINA YAZ BEN BAKARIM serhat turkoglu

***

metin münir hadisesi 1

sevgili ceyhun abi metin münir olayından da bir kez daha anlaşıldığı üzere medya kifayetsiz köşe yazarları ile dolu;size ve diğer arkadaşlarıma defaatle söylediğim gibi meslektaşlarımızdan en az 50 tane köşe yazarlığı yapabilecek birikimde arkadaşımız var. kendimizi ve meslektaşlarımızı küçük görmek en büyük hatamız. lütfen daha fazla donanalım, birbirimizi daha fazla dinleyelim ve de cesaretlendirelim. tabiki bu yolculuğa ttb'nin 20bin hekim yerine 120bin hekimin en az 100binini sandığa getirecek sizin, antalya to'nın ve izmir hekim güçbirliği grubunun birleştirici ve atak tavrıyla çıkmak siyasette de söz sahibi olmamızı sağlayacaktır. dolayısıyla medyaya karşı da güçlü bir tavırla konuları anlatma şansımız olacaktır.

Hüseyin Aydın Turan

metin münir hadisesi2

metin münirin bütün yazılarını okudum.hastaların ilaçlarını bırakması açısından facia bir durum,mutlaka bu açıdan hukuktan faydalanarak ceza veya ihtar alarak örnek olması gerekir. ancak kendisine bizzat kendi uslübu gibi agresif ve yer yer hakarete varan tarzda cevap verilmesi de sağlıklı değil. diğer yazılarını okuyunca da bizler gibi düşünen, günümüzün çarpık atmosferini sert bir tarzda dağıtmaya çalışan bir portre gördüm. kendisini psikiatriye ve bilime karşı yaptığı fahiş hata dışında bu yönüyle de değerlendirmek bütüncül ve sağlıklı bir yaklaşım olacaktır. geçmişinde resüstasyon görmesi ve akc-kalp makinesine bağlanması da organik-psikolojik bir duruma yol açmış olabilir. ayrıca organik bir şikayet olmadan duyarlı olması, olayları ciddiye alması psikolojik olarak yıpranmasına yol açmış olabilir. belki de barışçı bir adım atılarak durumunun psikiatri açısından değerlendirilerek kendisi aydınlatılabilir ve birlikte çalışma imkanımız bile olabilir.

Hüseyin Aydın Turan
***

HEKIMLER...

Bazı meslekdaşlarımla olan yazışmalarınızdaki özensizlik ve düzeysizlik beni hayretler içinde bıraktı...
Özellikle psikiyatr olan hekimleri ve çalışmalarını eleştirmenizi çok sığ, basit ve insansızca bulduğumu itiraf etmeliyim.
Bir konu hakkında yazı yazarken çok daha özenli olduğunuzu sanıyordum ama ne yazık ki öyle olmadığınızı gördüm.
Eğer bu yazıları gerçekten siz yazıyorsanız, yani sizin adınıza bir başkası yazmıyorsa, bu benim için tam bir hayal kırıklığıdır.
Herşeyin yozlaştığı bir ortamda gazete köşelerinde yazı yazanların bunların dışında kalmasını beklemek beyhude imiş demek ki
"Aptal", "Ukala", "Kendini beğenmiş".... vs gibi kem sözlerinizi size aynen iade etmek zorundayım.
Hatırlatırım; Dünyaya gelirken bugün karaladığınız o hekimlerin yardımını aldınız,
Sağlığınız bozulunca da gene onlardan hem de dafalarca yardım istediniz,
Ve dünyadan giderken de o hekimlerin elinden geçeceksiniz.....aman dikkat helalleşirken bir sıkıntı yaşamayınız?
Eleştirilerinizi daha düzeyli yapmanızı, ama öncelikler konuyu inceleyip yeterli bir bilgi sahibi olmanızı beklerim.
Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunamayacağı acı örneğini bir kez daha vermemenizi dilerim.
Saygılarımla,
Dr. Metin KARBEYAZ
NOT: Bu yazımı başka medya mensuplarıyla da paylaşacağımı bilmenizi isterim.

________________________________

***

Otizmli bir kız çcocugu annesi olarak

Yazınızı okuyunca çok sevindim çünkü benim gibi düşünen başkaları da var diye düşündüm.
Kızım 12 yaşına geldi ve otizmli, 5-6 yaşlarına kadar bütün dediğiniz ilaçları kullanarak çok daha kötü bir duruma düştü.

İlaçların yan etkilerinden dolayı sindirim sistemi mahvoldu, bağışıklık sistemi çöktü, kısa sürede hiçbir şey yiyemez hale geldi ve o ilaçlardan kurtulmakta çok zorlandım.

Hiperaktivite, dikkat dağınıklığı veya otizm spektrumu içinde olan çocuklarda bahsi geçen ritalin concerta risperdal veya türevi ilaçlarının eksikliğinin hiç sanmıyorum, tam tersine beyinlerinin beslenmeye arınmaya ihtiyaçları var.

Bu çocuklarda bağırsaklarda yaşayan parazit ,maya mantarları ve bakterilerin toxin üreterek ve sindirim sistemine zarar vererek bu semptomlara yol açtığını 10 senelik otizm tecrübemle öğrendim.

İlaçlardan kurtulmak ve kızımın sindirim sistemini düzeltmek 6 yılıma mal oldu ve hala uğraşıyorum.
Bu konuda yurt dısı seminerlerine giderek eğitimler aldım, bu tip psikolojik denilen hastalıklar aslında tamamen bambaşka şeyler
Bağırsak-Beyin ilişkisi ile alakalı, sindirim sisteminde yaşıyan patojenler ve yeterince absorbe olamayan besinler ve beslenemeyen hücreler ve beyin.....Ve çevresel toksinler ( yani pet şişeler,aliminyum tencereler, kirli hava ve su) aynı zamanda oksijensiz kalan hücrelerimiz ve beyin
Bu yöntemle MS ‘ten ALS’e ve tüm otizm spektrum içindeki çocukların iyileşme gösterdiklerine ve uzun vadede iyileşenleri de gördüm,
Bütün doktorların bu konuya önem vermelerini diliyorum.
Ve ayrıca eğitim ve tutarlılıkta birlikte yürütülmesi şart olan birşey, ikisi bir arada harikalar yaratır diyorum.
Talya Susi

***

sağlık
METİN BEY ,O SÖZ ETTİĞİNİZ HASTALIKLAR BENCE ESKİDEN YOK DENECEK KADAR AZDI.ŞU AN ÇEVRE KİRLİLİĞİ ,GIDA KİRLİLİKLERİ İLE BEYİN VE TÜM VÜCUTTA AĞIR METALLER BİRİKMEKTE VE FONKSİYONLARINI BOZMAKTADIR.KARŞIMIZA ALZHEİMER,DEMANS HİPERAKTİVİTE,KANSER ,KALP DAMAR HASTALIKLARI ARTMAKTADIR KANAATİMCE.TÜRKİYEDE MISIR ŞURUBU GERÇEĞİNİ Kİ( AVRUPADA YASAKLANDI, UNUTMAMAK LAZIM Kİ KARACAĞER YAĞLANMASI ,DİABET ,TRİGLİSERİT YÜKSELMESİ BİLİNEN YAN ETKİLERİDİR)VE BUNUN GİBİ SAĞLIĞA ZARARLI GIDA MADDELERİNİ,ARAŞTIRMANIZI TOPLUMU BİLİNÇLENDİRMENİZİ RİCA EDERİM. SADECE BU KONUDA DOKTORLARI DEĞİL SİSTEMİ DE YARGILAMAMIZ GEREKİYOR BENCE.BU KAPİTALİST SİSTEMDE ,BU GİBİ NEDENLER ARAŞTIRILMAZ DİREKT HASTALIĞIN TEDAVİSİ ÖNCELİKLE YAPILMAKTADIR..KORUYUCU SAĞLIK SİSTEMİ BUNUN İÇİN ÇOK ÖNEMLİDİR.SAĞLIK, KAPİTALİST SİSTEMDE EN ÇOK KAZANDIRAN SEKTÖR OLMUŞTUR.SAĞLIK, HİÇBİR ŞEKİLDE İLAÇ SEKTÖRÜ DAHİL ÖZEL OLMAMALIDIR.HASTALIKLARA NEDEN OLAN YİNE BU SİSTEMİN DUYARSIZLIĞI DIR.PROF.DR.AHMET AYDIN GİBİ ÇOK DEĞERLİ BİLİM ADAMLARIMIZ BİZİ VE SİZ DEĞERLİ GAZETECİLERİMİZE YOL GÖSTERİCİ OLMALIDIR.O YÜZDEN TEK YANLI DÜŞÜNMEK SAĞLİKÇILARA HAKSIZLIK OLACAKTIR.BU KONUDA ANLAYIŞINIZI VE DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUZ. SAYGILAR.
YILKDIZ AVŞAR
***

MONTESSORİ OKULU

"Okuma yazmada ortalamanın ardında kalma, hatta sonuncu olma da bir hastalık değildir. Çocukların okuma yazma öğrenme hızları arasında büyük farklar var ve bu normaldir."

demissiniz. Maria Montessori adini hic duydunuz mu? Benim cocugum su anda veliler tarafindan kurulan bir anaokulunda Montessori yontemiyle egitim aliyor. Cocuklar neyi ne zaman yapabileceklerine kendileri karar veriyorlar ve yardima gereksinim duyarlarsa yardim aliyorlar. Kimin neye ne zaman hazir olacagi ya da ne hizla ogrenmek istedigi kendine kalmis. Herseyin serbest ve kaotik oldugu bir ortam degil ama, egitimin temel prensiplerinden biri hazirlanmis ortam olmasi. Bu yuzden de cocugun kendi iradesiyle secebilecegi aktiviteler onu gelistiriyor ve cocuklar kendi yapilarina uyan bu duzeneklere bayiliyorlar. Duzenekler yanip sonen ve ses cikaran 'oyuncaklara' hic benzemiyor.

Okulumuz: http://www.kkbce.com/
Yalcin Sahin

***

teşekkür

Gazetem Milliyet'te 3 gündür yazdığını< "Psikiyatrinin Uydurma Haslaıkları" adlı yazınızı dikkatle takip ediyorum diğer yazılarınız gibi.
Tanı, yorum ve önerilerinize katılıyorum ve ben de yıllardır "hiperaktif çocuk yoktur, çocukların hızına yakalayamayan hiper yavaş büyükler vardır" diyerek büyüklerin kendini savunamayan çocuklara uydurdukları hastalıklarla sizin deyiminizle onları zehirlemenin yanlışlığını ve saçmalaığını anlatıp duruyordum,

Ayrıca spor yapma ve hareket alanlarını yok edilen, sokakları elinden alınan, estetikten, sanattan yoksun yetiştirilen, anlamsız bir sürüm dersle kafaları meşgul edilen çocuklar hala delir miyorsa bile bu bir kazanç sayılabilir..

Nufüsün büyük bir bölümünün genç olduğu bir ülke doğal olarak bazı açıkgözlerin kafalarında farklı! istekler uyandıracağı açıktır,

Kakılarınıza teşekkür ederim.

Saygı ve selamlarımla,

Prof. Dr. Turgay Biçer

***

Tesekkur Mesaji
Sizin bu yaziniz sayesinde psikiyatri ve diger tip alanlarinin ne kadar derin oldugunu bir kez daha anladim. Boyle derin ve konusunda uzman olmadiginiz konulari siglastirmaya calisarak aslinda kendinizin ne kadar sig, siradan ve basit oldugunuzu biz "eski" okurlariniza gosterdiginiz ve bizi sizi takip etmek gibi buyuk bir yanlistan dondurdugunuz icin tesekkur ederim.
Tolga Akkan

***
DEHAB

Dile getirdiğiniz üzere Ritalin ve Concerta'yı kullanıp, etkilerini deneyimleyebilmenizi dilerdim. Yani DEHAB'na sahip olmanızı ve bu ilacı kullandığınızda neler olduğunu hissetmenizi dilerdim. Kullanmadan önceki durumunuzla da kıyaslayabilmenizi....

O ilaçları kullanan bir yetişkin olmanızı isterdim. O ilaçları kullanan bir yetişkin olarak, o ilaçlarla beyninizin uyuşmadığını, Ritalin ve Concerta'nın üstelik tam tersine bir mekanizmayı düzenlediğini bilmenizi isterdim... Beyinde hangi mekanizmalara etki ettiğini ve hayata hangi açılardan artı kattığını bilebilmenizi, deneyimleyebilmiş olmanızı çok isterdim...

Tüm bunları yaşayabilmenizi canı gönülden dilerdim. Damdan düşenin halinden anlayabilmenizi.... Ya da hakikaten damdan düşen birini dinlemenizi dilerdim...

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu ve Özel Öğrenme Güçlüğü Derneği adındaki bir derneğin DEHAB'na sahip çocuklar ve yetişkinler için çok sıkı, ciddi çalışmalar yaptığını, AB'deki eş statüdeki dernekler arasında faaliyet gösterdiğini bilmenizi isterdim. Bu derneğe üye yüzlerce eğitimli, bilinçli, bilgili, çeşitli meslek gruplarına sahip insanın bulunduğunu, kendilerinin ya da çocuklarının bu ilaçlardan belirli zaman dilimlerinde kullanmak zorunda kaldıklarını...Sonuçlarından da memnun olduklarını...

Dile getirdiklerim size bir vatandaştan gelen izafi ve muhtemelen şaibeli sözler olarak gelebilecektir. Yine duyarlı, hararetli bir okur size yazmış olacaktır muhtemelen...

Ama olmasın lütfen...Ben sade bir vatandaşım. Ne psikiyatristim ne de ilaç şirketi sahibiyim. Ama bilgiliyim, eğitimliyim, bilinçliyim. Üstelik de damdan düşenlerden biriyim. Oğlum da öyle...

Sizin gibi binlerin, milyonların inandığı, takip ettiği bir yol göstericinin, yazdığı bu yazıyla; kaç insanın ve özellikle de kaç çocuğun doktora gitmesini ve ilaç kullanmasını engelleyeceğini ve DEHAB'nın beraberinde getireceği diğer sıkıntıları, hastalıkları yaşamak zorunda kalacağını, aşamayacağını, hayat kalitelerinin düşeceğini, bunlar için kullanmak zorunda kalacakları ilaçların hangi yan etkilerle biyolojik mekanizmalarını bozacağını bilmesi gerektiği inancındayım. Bu gün olamasa bile yarın bileceğinizi biliyorum..

Yolunuz açık olsun, esen kalınız...

Soyhan Alpaslan

***
psikiyatrik vaka

Psikiyatri konusunda yazdığınız yazıyı kabul etmek mümkün değil. Uzman olmadığınız bir konuda ahkam kesmek yakışmamış size.. Hekim karalama konusundaki modaya uymak istemişsiniz anlaşılan.. Bir doktora ihtiyacınız var desem, işe yaramaz nasılsa.. Allah akıl fikir versin o halde ..

Sevim Orhan

***

dikkat eksikliği ve hiperaktivite ilaçları çözüm değil
Sayın Metin Bey,
Bugünkü köşe yazınızdaki dikkat eksikliği ve hipetaktivite ilaçlarının yan etkilerini anlatan yazınızı okudum. Bu konuya yer yerdiğniz için bir anne olarak milyon defa teşekkür ederim. Fakat yazınızı eksik buldum. Ritalin ve concerta kokain gibi bağlılık yaptığı gibi kullanan insanlarda özellikle çocuklarımızda zeka skorlarında düşüşe neden olabiliyor.. Dr Tanju SÜRMELİ bu konuda bir sunum hazırlamış, bilimsel kongrede sunacak....
Benim oğluma 4 yıl önce ünlü profosörlerimiz tarafında dikkat eksikliği teşisi konularak ritalin ve concerta ilaçı kullanmamız önerildi. İlaçları kullanmaya başladım. Yan etkileri dışında hiçbir iyileşme görmedim. Bir yıl sonra başka ünlü bir profesöre götürdüm, yine aynı ilaç ve başka çözüm yolunun olmadığını söyledi. Sonuç değişmedi. Bir anne olarak sürekli arayış içindeydim. Bunun bir çözümü olmalı diye tekrar bir yıl sonra başka ünlü profesöre götürdüm. Verdikleri ilçacın çözüm olmadığını ve oğlumun ve benim psikolojimi bozduğunu başka çözüm yollarını sorduğumda hepsinde aldığı cevap hep HAYIR başka çözüm yok dendi.

6. sınıfta beyninin zeka skoru 85 iken 62’ye sağ beyninin skoru 90 iken 76’ya düşmüş, Toplam zeka puanı 87 iken 66’ya düşmüştüi ilaçları aldığı süreçte.
Concerta, Strattera, ritalin, lustral çoğunda denendi. Sonuç alamadığımız gibi strattera’ya başladıktan bir süre sonra sinirden kafasını duvara, masaya vurmaya başladı straterray’ı bıraktık


Meğer İstanbul'da Sağlıklı Yaşam Merkezi 10 yıldır ilaçsız tedavi yöntemi uyguluyormuş. Soruyorum size bir anne yavarırcasına, bu ilaçlar çözüm değil başka çözüm yollu var mı diye soracak bildikleri halde yok diyecek ünlü profosörler dünyanın hangi ülkesinde insanlar böyle kandırılmaktadır ve insan sağlığı çıkar yollu olarak kullnılmaktadır, tabii kendi ülkem dışında.
Sonunda araştırarak ve sorarak 4 yıl sonra bundan 3 ay önce Sağlıklı Yaşam Merkezine Sayın Psikiyatr Dr Tanju SÜRMELİ'nin yanına geldik. Yapılan tetikler sonucu çocuğumda dikkat eksikliği olmadığı ve öğrenme zorluğu olduğu anlaşıldı. Tabii normal olan zekasında düşüş yaşındığı anlaşıldı. Tedaviye başladık. Bu kadar kısa sürede çocuğumda gözle görülür çok güzel iyileşme gördüm. İyileşen çocukların annelerinin gözünün içi gülüyor o anı herkesin görmesini isterim. Annelerle çocuklarımız hakkında yaptığımız sohpetlerde hepimizin hikayesi yukarıda oğlumun başına gelenler gibi. Şunu anladım İlaçsız tedavi yöteminde başka çözüm yolu yok.
4 yıl boyunca kullandığım ilaçların ileride problem olup olmayacağı düşüncesi, ilaçlarda bir çözüm bulama, oğlumun hayatında yaşadığı sıkıntılar ne yapacağımı bilememe aile yaşantımızı olumsuz etkiliyordu. İlçacı kullandığımda Oğlum 10 yaşndaydı, şimdi 14 yaşında 4 yılı yanlış ilaçlar sonucu heba oldu. Çocuklarımızın sağlığını çıkar amaçlı kullanılmaması için bu tür yazıların ve medyanın daha duyarlı olmasını rica ediyorum. Özellikle sağlık bakanlığı bu konuya neden bu kadar duyarsız davranıyor anlamış değilim. Çünkü, o ilaçlara verilen paralarla çocuklarımızı ilaçsız tedavi yöntemiyle iyileştirebiliriz. Dünyada birçok ülke bu işe el atmış durumda.
Sevim Agan

***
ah munir bey
Psikiyatrinin uydurma hastalıkları isimli yazınızı kahkahalar için de okudum.ama okurkende acaba sizin yazdıklarınıza inanan biri olacak mı diye de düşünmedim değil.malum her yazılana inanıyoruz.ben çocuk psikiyatrisi doktoruyum ve yarın ki Çocuklar için uydurma hastalıklar: Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu isimli yazınızıda karikatür edasıyla okumak için sabırsızlanıyorum.sadece bir gün bir çocuk psikiyatrisi polikliniğine gidip dikkat eksikliği ve hiperaktivite tedavisi almış onlarca aileden sadece birinin ailesiyle konuşun.o zaman hastalık mı uydurma yoksa sizzin yazılarınız mı daha iyi anlayacaksınız.
DR.SERKAN
KARADENİZ
***

Hiper Aktivitenin Teşhisi 15 Dakika'da Yapılıyor

Tahmin ediyorum ki bu konuda binlerce anne baba mesajı alacaksınız, bir katkı da benden.
İlkokul 1. sınıfa giden oğlumuzun sınıf içi başarısı düşük olunca ve her derste 45 dakika boyunca oturmayı reddedince ilk öneri doktora götürmemiz oldu. Bu konuda Ankara’daki en bilinen Profesör Hanımefendi’nin 15 dakikalık görüşme ve psikolog asistanın yaptığı 20 dakika süren testinin sonucu “bu çocuğun başarı potansiyeli var, Ritalin kullanalım araya gitmesin” oldu – yaklaşık yarım saat süren bu teşhisin bedeli de 500 TL’dir!
Onlarca makale ve araştırma okuma, profesöre güvenme isteği, çocuğumuzun eğitimi için kaygılanma hatta karı koca arasında süren yoğun gerginlikten sonra ilacı kullanmamaya karar verdik(m). Biraz daha ilgi ve öğrenme yöntemini değiştirerek oğlumuzun yıl sonunda diğer öğrenciler kadar başarılı bir karne almasını sağladık.

Oğlumuz hasta değil sadece biraz farklıymış. Daha bilimsel olan teşhis bizimkiymiş.
Saygılar,
SA

***

PSİKİYATRİ KOMEDİSİ
Hastalikların adlandırılmasındaki bilinçaltını durumun vahametini ortaya koyuyor. Şöyle ki eskiden illness olan hastalıklar artık disorder oldu. Sizinde malumunuz organizmalar hastalanır, eşyalar bozulur.Bu sistem insanı da artık eşya olarak gördüğünden hastalıklarımızı da bozukluk olarak isimlendiriyor. Bizim taklitçiler de APA(Amerika psikiatri kongresinde )öğrendiklerini,DSM(The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) kitaplarındaki tanımlı hastalıkları tedaviye çalışmaktalar.
Onlar o yolun yolcusu da; biz kendi irfanımızı unuttuğumuzdan taklide devam ediyoruz.
.
Eczacı SEÇKİN Erturan-Samsun

KINIYORUM

Bilimin, bilim adamı olmanın artık iyice değersizleştirildiği, ayaklar altına alındığı bir toplum haline gelmiş ülkede bu tür yazıları gazetelerde okumak bana hiç şaşırtıcı gelmedi. Sizin uydurma dediğiniz hastalıklar arasına o zaman diğer tüm psikiyatrik hastalıkları koyabiliriz. Şizofreni, depresyon, bipolar bozukluk vb. Psikiyatrideki tüm hastalıkların etyolojisi (hastalığın kaynağı) artık gelişmiş teknoloji sayesinde gösterilebilmektedir. Keşke şizofreni hastası olsanız, ya da bu hastalığa sahip bir yakınınız olsa, keşke DEHB tanısı ile takip edilen bir çocuğunuz olsa, keşke huzursuz bacağınız olsa da sabahlara kadar uyuyamasanız, psikiyatrik tedavi sonrasında durumu daha iyi anlayabilseniz. Yaşınız kaç bilmem ama yazınız çok tecrübesizce ve sizi, gazetenizi oldukça küçük düşürücü. Böyle bilimi aşağılayan yazılar yazan bir gazete okunmaz, okunmamalı. Kime hizmet ediyorsunuz acaba? Hastaların kafasını karıştırıp, tedaviye uyumu bozarak, hastalıklarını kötüşeştirdiğinizi bilseniz kendinizden utanırdınız. Yazı yazmış olmak için yazılmış bir yazı .Sizi tanımam bile, adınızı ilk defa duydum. Oldukça cahilce yazılmış bir yazı. Kınıyorum sizi ve gazetenizi.
Pınar tekin
***
hiperaktivite konulu yazınız...

Yazınıza, yazınızda görüşlerini paylaştığınız öğretmenin düşüncelerine aynen katılıyorum. Hatta eğer sizi sıkmayacaksa ve okuyabilecek kadar vakit ayırabilirseniz bir uzman olarak ben de görüşlerimi aktarmak isterim.
Öncelikle Bakırköy ve çevresinde yıllardır pek çok okula Milli Eğitim işbirliğiyle eğitim ve kişisel gelişim seminerleri veren bir eğitimci, bir psikolog,hatta bir sosyolog ve bir anne olarak gözlemim odur ki,maalesef son yılların en moda deyimi hiperaktivite, dikkat eksikliği,öğrenme güçlüğü başlığı altında toplanan problemler bütünü oldu.Böyle bir sorun var mıdır derseniz evet vardır diyeceğim.Ancak bu öğretmenimizin de ifade ettiği biçimde neredeyse tamamı anne baba tutumları ve çevresel koşulların etkisiyle ortaya çıkan bir sorundan başka bir şey değil.Ne yazık ki, başta anne babalar ve eğitimciler olarak biz bu sorunu çok sevdik ve başa çıkamadığımız ne kadar çocuk varsa bu etiketi yapıştırdık.Sonra doğru psikologlara, psikiyatristlere, sonra gelsin ilaçlar, gelsin tüm güne yayılan programlar...Anne baba rahatlasın, çünkü artık ortada bir sorun var ve bu sorunda anne babanın hiçbir sorumluluğu yok, ne yapsınlar ki çocuk hiperaktif!...
Oysa dikkat ederseniz bahsedilen deyim son 20-30 yıla ait bir sorunu işaret ediyor.Ondan önce yok muydu, ondan önce çocuklar aşırı hareketli değil miydi, ondan önce öğrenme güçlüğü yaşamıyorlar mıydı? Elbette benzer sorunlaı yaşayan çocuklar vardı.Ancak o zaman ' hadi,doğru bir uzmana, ilaç kullanmaya' diyen bir sistem yoktu.Bu sistemden beslenen bir ticaret zinciri oluşmamıştı..
20. yüzyılın en önemli kuramsal fizikçisi olarak nitelenen Albert Einstein, hayatının ilk yıllarında konuşma sorunları yaşamış,içe kapanık bir çocuk olması nedeniyle okulundaki kurallara uyum gösterememiş ve okulla hep sorunlar yaşamıştı.Buna rağmen öğretmenleri onu bir uzmana yönlendirmeyi akıl edememiş olsalar gerek, ortaokulu 17 yaşında bitirebilmişti.Sonuç olarak bu adam Görelilik kuramını geliştirmiş, kuantum mekaniği, istatistiksel mekanik ve kozmoloji dallarına önemli katkılar sağlamış ve 1921 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görülmüştür.Enstein hiperaktif miydi bilemiyoruz ama farklı olduğu bir gerçek.İşte bizim sorunumuz da bu: Farklı çocuklarla nasıl başa çıkılır bilmiyoruz, nasıl eğitilir,nasıl iletişim kurulur bilmiyoruz.Hatta işin kolayına kaçıyoruz.Bütün sistemlerimizle farklı olanı diğerlerinden farksız hale getirmek için elimizden geleni yapıyoruz.
Bir Anadolu kentinde bir köy okulundaki öğretmenin öğrencisini sende hiperaktivite var diye bir uzmana yönlendirdiğini neredeyse hiç göremezsiniz.Bu sorun büyük şehirlerin ve modern hayatın sorunudur.Çünkü çocuklarımızın elinden herşeylerini aldık.Bahçelerini,parklarını,oyun alanlarını,ağaçlarını,komşu teyzelerini, yakan toplarını,sekseklerini, istoplarını, kukalarını,saklambaçlarını, bilmecelerini,misketlerini,kedilerini,köpeklerini,her şeylerini aldık.Ben bu konuyu çok önceden yazdım. http://www.hurriyetaile.com/anne-baba/aile/mahalle-kulturunden-yoksun-cocuklar_2371.html Yaklaşık iki yıl boyunca Bakırköy Halk Eğitim Merkezinde her perşembe tüm halka açık seminerler verdim ve hem orada,hem okul ve aile seminerlerimde,katıldığım televizyon programlarında,bütün toplantılarda dilimin döndüğünce anlattım.Biz çocuklarımızın elinden,çocuk olmalarını sağlayan,çocukça yaşamaları gereken her şeyi alıp yerine sabahtan akşama kadar onun adına programlar yaparak kendi kurallarımızı dikte ettirmeye başladığımızdan beri bu çocuklar hiperaktif ve öğrenme güçlüğü yaşıyorlar.Çünkü onlara dayattığımız ne varsa reddediyorlar...
Üstelik ellerinden aldıklarımıza karşın,çocukların tüm hareket özgürlüğünü kısıtladık,tüm gün yaklaşık 7-8 saat okula gidiyorlar ve neredeyse devlet dairesinde çalışır gibi yorularak eve dönüyorlar.Sonra aynı çocuklardan kamyon yüküyle eve gönderilmiş ödevleri yapmalarını, yemeklerini yiyip uyumalarını bekliyoruz.Peki saat kaça kadar? Saat 9.30 da yatmasını istediğimiz çocuklar, okuldan eve geldikleri 5-6 dan sonra hangi işi yapacaklar? Ne zaman eve doyacaklar, ne zaman oyun oynayacaklar, ne zaman dinlenecekler, ne zaman televizyon seyredecekler, ne zaman anne baba özlemi giderecekler, ne zaman ödevlerini yapıp,ders tekrarlarına zaman bulabilecekler? Ne zaman?????
Biz uzmanlar da anne babalara tavsiyede bulunuyoruz: Çocuklarınıza zaman ayırın diye...Çok utanç verici.Bir anne babaya çocuklarıyla ne zaman ve nasıl zaman geçireceklerini anlatmak durumunda olmak çok üzücü...Çünkü hiçbirimizin vakti yok.Tüm gün çalışıyoruz ve eve geldiğimizde kaçırmamamız gereken dizilerimiz, programlarımız var.O olmazsa sosyal ağlarda sosyalleşiyoruz.Sosyal ağlarda çiftliklerde her tür hayvan, börtü böcek yetiştirmeye vaktimiz var ama çocuklarımızla iki resim çizmeye, bir isim şehir oynamaya, tombala,tavla partisi yapmaya zamanımız yok...Sonra o çocukalrı pırıl pırıl oyuncakların olduğu oyun merkezlerine götürüyoruz.Jetonu atıyorsunuz,yalancı oyuncaklar yalandan eğlendiriyorlar çocuklarımızı.Oysa bilmiyoruz ki o oyuncaklar çocuklarımıza statik elektrik yüklüyor ve bizim enerjisini akıtsın,sakinleşsin diye götürdüğümüz çocuklarımız daha beter canavar kesiliyorlar.Sonra şikayet ediyoruz; o kadar eğlence merkezlerine götürdük, o kadar oyuncak aldık neden böyle tepemize çıkıyorlar diye..Bizler sırça köşklerde pamuk prensler ve prensesler büyütüyoruz oysa..Bir taş binadan çıkarıp,bir başka taş binaya soktuğumuz çocuklarımız da bizi sıkıntıdan sıkıntıya sokuyor.
İşin bir diğer boyutunda okul ve eğitimcilerimiz var.Şimdi maalesef öğretmenlerimiz de kırk dakika boyunca sakin ve sessiz kalabilen çocuk istiyorlar.Tek tip ve uyumlu.Soru soran,biraz meraklı olan çocuk eğer bir de espriliyse,lider ruhluysa hemen uyumsuz etiketini alabiliyor.Eve dünyanın ödevini verip, çocuğunuzla ilgilenin,siz yaptırın ya da yapın gerekirse diyen öğretmenler biliyorum ben.İyi de bu çocuklar zaten akşama kadar okulda, ben yaptıracaksam niye okula gidiyor o zaman? Öğretmenin görevi ne o zaman?Ders okulda öğrenilir diyenler yalan mı söylüyor? Bir iki sayfalık alıştırma ödevlerine evet, ama her dersten sayfalar dolusu,kitaplar dolusu ödev vermek hangi vicdana sığar?Hadi sığdırdık diyelim, bunca ödev hangi zamana,kaç saate sığar?
Ve asıl garip olan şu ki, dikkat eksikliği,öğrenme güçlüğü diye gördüğümüz bir çok çocuk aslında akademik bilgi eksikliğinden kaynaklanan özgüven sorunu yaşayan,dışlanmış ve suçlanmış çocuklar.Örneğin liseye devam eden ama ilkokul 3. sınıfta çoktan öğrenmesi gereken çarpım tablosunu bile öğrenememiş,hala matematikteki dört işlemle sorun yaşayan çocuklar var.Bu çocuklar hangi denklemi çözebilir ki? Bu bilgi eksikliğini fark etmeyen öğretmen,hangi dersi anlatabilir ki? Öğretmen ve arkadaşları tarafından ailesi tarafından dışlanan çocuk o dersi nasıl öğrenebilir ki? İşte o öğrenemeyen çocuk öğrenme güçlüğü çeken çocuk olur...Sonra diğer arkadaşlarına sataşır,kendisini kabul ettirmenin başka yollarını arar..
Velhasıl Metin Bey, konunun daha kural koyma, anne baba tutumları kısmına girmedim bile.O kadar ayrıntılı bir mesele ki bu keşke size yüzyüze anlatabilme imkanım olsaydı.Dilim döndüğünce gecenin bir vakti yazabildiğim kadar ifade etmeye çalıştım.Görüşlerimi ve bilgilerimi paylaştığım birçok yerde benzer şeyleri yazıyorum zaman zaman: Pusula adıyla köşe yazıları yazdığım Hürriyet aile'de de olduğu gibi: http://www.hurriyetaile.com/yazarlar/serap-duygulu/cocuk-ve-sorumluluk_993.html

Umarım sizi sıkmadım, zira yazınızı defalarca okuyup,defalarca yanıt yazmaya niyetlenip,yine defalarca vazgeçtikten sonra kendimi sorumlu hissedip yazmaya karar verdim.
Son söz olarak gerçekten hiperaktivite var mıdır derseniz evet vardır diyeceğim.Ama o hiperaktivite çok nadirdir ve gerçekten beynin işlevsel sistemlerinde bozulmalar olduğu bir takım tahlillerle saptanmaktadır.Birçok sebebi olduğu bilinmektedir.Tek bir neden ileri sürülemez.Ancak doğal olmayan gıdalar, çevre kirliliği,ağır metaller vb gibi bir çok sebepten kaynaklanıyor olabileceği düşünülmektedir.Bununla birlikte bütün hareketli çocuklara tek tip tanı koyarak yanlış yönlendirmelerde bulunmak da çocuklarımız ve toplumsal geleceğimiz açısından büyük talihsizliktir.Geçmişin, yaramaz çocuklarına hiperaktif, tembel çocuklarına öğrenme güçlüğü etiketi yapıştırdığımız bir dönem yaşıyoruz düşüncesindeyim..
Serap Duygulu



Özgür Bilge Eğitim ve Danışmanlık Merkezi
212 559 17 25
212 559 18 04

***
SEN DOKTORMUSUN!!!!
DÜŞÜNMEDEN ÖĞRENMEK FAYDASIZ, ÖĞRENMEDEN DÜŞÜNMEK TEHLİKELİDİR. Ritalin dediğin madde senin, şarabından ve sigaran gii bağımlılık etkisi fazla değildir. Heralde sağlık bakanı yüzündden ayağa düştük. Maranki, Mustafa ERASLAN......şimdide sen bildiğiniz işi yapın çocuk psikiatrisi çok yüksek puanlı özel bir bölümdür, diploması zor elde edilir.
Ömer Bektaş

***

OĞLUMUN BAŞINA GELENLER
Oğlum F Y'nin birtakım rahsızlıkları nedeniyle okul öncesi dönemde Çocuk Gelişimcisi, Psikolog ve Psikiyatrislere gittiği- mizde o yaşlardaki çocuklarda bizim belirttiğimiz şikayetlerin normal olduğunu çocukta birşey olmadığını söylediler. Okula başladığında, bulunduğu sırada ders süresince oturamaması, okuma ve yazmayı öğrenememesi, arkadaşlarıyla uyumsuz olması nedeniyle sınıf öğretmenimizin yönlendirmesiyle, 2004 yılında Gazi Üniversitesi Hastahanesine gittik. 6 yaş 11 aylıkken yapılan WİSC-R uygulamasında, sözel testlerdeki zeka bölümü katsayısı 81, performans testlerdeki zeka bölümü katsayısı 62, tüm test zeka bölümü katsayısı 69 olarak belirlenmiş olup yapılan bütün tetkikler sonucunda Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu teşhisi konuldu. 2 yıl, önce Ritalin sonra Concerta ilaçlarını kullandık. Bu ilaçları kullanırken bizim görebildiğimiz, uykusuzluk ve iştahsızlık gibi yan etkileri oldu. 2 yıl sonunda doktorumuzun da önerisiyle ilaç kullanmayı bıraktık. Doktorumuzun önerisi ve Hastahane Heyet Raporuyla 1. sınıftan 6. sınıfa kadar özel eğitim aldırdık. Reberlik Araştıma Merkezince okulda kaynaştıma programına alıdı. Bunlara rağmen oğlum, zor öğreniyor ve öğrendiklerini çabuk unutuyordu. Arkadaş edinemiyor, dışarı çıkıp oynamıyor, küçük şakaları dahi kaldıramıyor, takıntılı davranışlarda bulunuyor ve sosyalleşemiyordu. Dürtüsel ve tepkisel hareketleri vardı. Kendin güvensizdi.
2010 yılı başlarında bir televizyon programında Dr. Tanju Sürmeli'yi dinledim. Neurofeedbeck yöntemiyle bu gibi ve daha birçok rahat- sızlığın tedavi edilebildiğini söylüyordu. Biz 2010 yılı Şubat ayında Dr. Tanju Sürmeli'nin tedavi merkezine gittik. Orada yapılan WİSC-R uygulamasında, sözel testlerdeki zeka bölümü katsayısı 60, performans testlerdeki zeka bölümü katsayısı 81, tüm test zeka bölümü katsayısı 68 olarak belirlenmiş olup tetkikler sonucunda Öğrenme Güçlüğünün de olduğu söylendi ve tedaviye başlandı. Bu da göstermek-
tedir ki ilaçlar çocuğumun zekasını olumsuz etkileyerek sol beyinde sözel zekası 81'den 60'a gerilemiştir.
Neurofeedback seanslarından sonra yapılan WİSC-R uygulamasında, sözel testlerdeki zeka bölümü katsayısı 63, performans testlerdeki zeka bölümü katsayısı 100, tüm test zeka bölümü katsayısı 79 olarak belirlenmiş olup dikkati arttı, unutması azaldı, öğrenmesi kolaylaştı, dışarı çıkıp arkadaş edinmeye ve oynamaya başladı, şaka yapmaya, sohbetlerimize katılmaya başladı, rahatsız edici hareketleri ve takıntıları azaldı, sosyalleşmesi arttı. Halen, seanslar kesilmiş olup kontroller devam etmektedir. Bütün bu gelişmeler bizleri de çok mutlu etti. Ancak. hem madi hem de manevi olarak çok mağdur olduk.
Neurofeedbeck tedavisi ile böyle bir gelişme görüldüğü halde Ülkemizde Sağlık Bakanlığı tarafından böyle bir tedavinin varlığının önem- senmemesi , ilaçlarla çocukların mahvedilmesi ve ailelerin mağdur edilmesi anlaşılır birşey değil.

N. Y.
***

FELAKETİN KIYISINDAN DÖNMÜŞ BİR BABA

Bende 21 yıl kadar önce felaketin kıyısından dönmüş bir baba olarak yaşadığımız acı deneyimi size aktararak toplumu bu konuda doğru bilgilendirme çabanıza
küçük bir katkı sağlamak istedim.

1986 doğumlu küçük oğlumuz ( bir de 10 yaş büyük oğlumuz var) çok hareketli,nerdeyse düz duvara tırmanan cinsten bir çocuktu.SIk birlikte olduğumuz bir cerrah arkadaşımız
bizi hiperaktif olabileceği,bir uzmana göstermemizin yararlı olacağı konusunda uyardı.Bu arada oğlumuzun 3,5-4 yaşlarında olduğunu düzgün cümle kurarak konuşmasının da biraz
geciktiğini de belirteyim.Büyük oğlumuz 2 yaşına gelmeden mükemmel konuşuyordu.
Bunun üzerine hangi uzmana göstereceğimizi araştırdık ve bu konuda ozaman ..... ın en iyilerden biri olduğunu öğrendik.
Araya eş dost sokarak zar zor randevu alıp kendisini o zaman Aksaray civarındaki muayenehanesine gittik. Bir apartmanın giriş katında olan muayenehane önünde sanırım Türkiye’nin
her yanından gelmiş onlarca aile çocuklarıyla bekleşmekte idi.
Dr. Bey bizi odasına aldı,durumu anlattık. Hemen bir beyin elektrosu çekelim dedi, bunun için yan odada çocuğa başına muhtelif elektrotlar bağlayıp bir müddet yatması gerektiğini söyledi.
Ancak bizimkini yatırmak ne mümkün!Bunuın üzerine Dr. sakinleştirici bir iğne yaptı. Biraz beklendi,fakat bizimki sakinleşmek bir yana Dr.un masaının üstüne çıktı.
Bunun üzerine Prof.Dr. elektronun çok da şart olmadığını ilerde bir ara çekilebileceğini,zaten olayın belli olduğunu söyledi.
Bu çocukda motor-nöron uyumsuzluğu var,yüzü simetrik değil gördüğünüz gibi ( biz hayretle çocuğun yüzünü incelemeye onun görüp bizim göremediğimizi görmeye çalışıyorduk)
Bu çocuğu Okula göndremezsiniz,okuldan kaçar,birgün bakarsınız okulun damına çıkmış.Suça eğilimli olur,kurallara karşı çıkar,eğitimi çok zordur.
Bu teşhis üzerine ağlamaklı olan eşim ( bu arada ben ve eşim İ.Ü.İktisat Fak mezunuyuz) hocam hiç yanıma payı yokmudur,başka tetkikler yapılamaz mı deyince,"Diplomamı ortaya
koyarım,teşhisim kesindir".dedi.Ne yapacağımızı sorduğumuzda bir ilaç vereceğini o ilacı bir ay kullanıp tekrar gelmemizi söyledi.
İlacı alıp pros.okuduğumuzda sara ilacı olduğunu gördük ve tabii çocuğa vermedik.Bu arada yeni bir Dr. arayışına girdik,yine bir arkadaş aracılığı ile Kadıköyde isim yapmış psikolog .... den randevu alıp ona gittik. Bülent Bey de hiç unutmuyorum bize de göstererek " şimdi ayağının altını bir aletle uyaracağım baş parmağını yukarı kaldırırsa Hocanın
teşhisi doğrudur." dedi ve bizimkinin başparmağı yukarı kalktı.Teşhisin doğruluğu kanıtlandıktan sonra ne yapılacağını sorduğumuzda haftada üç gün kendisine getirip çocuğun eiğtilerek
tedavi edileceğini söyledi.Ucu açık bu sürecin yanılmıyorsam aylık maliyeti bugünkü fiyatlarla 1200-1500 tl idi.

Aklımıza pek yatmıyan bu teşhisden sonra ne yapalım diye düşünürken rahmetli ,çok genç yaşta kaybettiğimiz Doç.Dr. Psiyatr Cumhur Kerimoğlu'nun eşi ,
Ankara Ün.Çocuk Psiyatrisi bölümünde çalışan Doç.Dr.Efser Kerimoğlu'nu aradık.Efser Hn.olayı anlattık,ilacı kesinlikle kullanmayın ve çocuğu hemen alıp Ankaraya gelin dedi.
Ertesi sabah erkenden Efser Hocanın odasında idik.Efser Hn. olayı yaşadıklarımızı birdaha detaylı dinledi,aile düzenimizi anlattık,eşim ikinci çocuğumuzu üç yıl kadar kendi
büyüttü,daha sonra part-time kendi işimizde çalışmaya başladı,evde bakıcı kadın vardı.
Efser Hoca bize birkaç saat müsaade edin biraz oyun oynayacağız diyerek oğlumuzu başka bir odaya götürdü.Sanıyorum 4 saat kadar sonra gözlemcileriyle birlikte vardıkları
teşhisi bize söyledi."Maalesef sizi boşuna üzmüşler,İst.da söylenenler kesinlikle bizim gözlediğimizle uyuşmuyor.Motor-nöron konusunda en küçük şüphem olsa Hocam Prof.
Yavuz Renda (çocuk nöroloğu) yı arar hemen elektro çektiririm,ama boşuna çocuğa eziyet ederiz.
Peki Hocam ne yapacağız deyince:"Evdeki herkes tutarlı davranacak,birinin evet dediğine diğeri hayır demeyecek,buna aile büyükleri de dahil."Başka ilaç-milaç.
Hiçbirşeye gerek yok,bakın yakın zamanda konuşması da çözülünce rahatlayacak hiç sorun kalmayacak deyip bizi rahatlattı.

Sayın Münir
Yıllar sonra tekrar gözümün önünde canlanan bu süreçte yaşadığımız üzüntü ve acıların anlatımı gerçekten çok zor.
Gerçekten birkaç ay sonra oğlumuzun konuşmasıda mükemmel hale geldi,yuvaya gitmeye başladı ve Sayın Münir çok düşündüm ama oğlumuda üzmemek için yapmadım,o diplomasınıortaya koyan hocaya oğlumun diplomalarıyla gitmek isterdim.

Oğlumuzun eğitim hayatı boyunca hiç sorunu olmadı, nerdeyse her zaman sınıfının en uslu çocuğu oldu. Eğitim hayatıda şöyle:
Bilfen İlk.Öğr.Ok.
Anadolu Lisesi
Bilfen Fen Lisesi
Sabancı Üniv.Mekatronik Mühendisliği
Lehigh Üniv. (USA)Makina Müh.Yüksek Lisans-Burslu

Ve oğlumuz çok şükür askerliğini de yaptı şu anda Uluslararası bir şirkette çalışıyor ve bizi hiç üzmedi, bir gün bile ders çalış dediğimizi hatırlamıyorum.

Sn.Münir
Biz belki titiz davranışımızla,büyük ölçüde Efser Hoca gibi gerçek bir tıp mensubuna ulaşabildiğimiz için şanslıydık,çocuğumuzu kurtardık.Ama binlerce aile inanıyorumki çok büyük üzüntüler yaşıyorlar.
Bu günkü yazınızda belirttiğiniz gibi kararlı davranışla eğitim işin esası.Ancak lütfen mazur görün bir önceki yazınızda tüm Psiyatrları suçlayıcı cümlenize de katılmadığımı da belirtmeden geçemiyeceğim.
Olayımızda da gördüğünüz gibi sadece Psikiyatrlar değil bu olayda tıp camiasında yanlış yapan çok.

Çok önemli bu konuda yaptığınız katkılar,yol göstericilik için ben de şükranlarımı sunuyorum.

Saygılarımla
N. E.

***

MUAYENE RANDEVUSU

Anlaşılan ben bir yerlerde epey birşeyler kaçırdım. Gazetenizdeki köşenizde yayınladığınız derin ilmi gerçekleri sizlerden duymak beni ziyadesiyle memnun etti ve aydınlandım. Şimdi sizden ricam bu bilginizi hastalarımızdan esirgememeniz ve mümkünse muayenehane adresinizi veya hangi Fakülte Psikiyatri A.B.D görevli olduğunuzu da açıklayınız da, biz de çaresiz hastalarımızı direkt size yönlendirelim ve ulvi bilgilerinizle onlara yardımcı olunuz.
Çalışmalarınızda başarılar diler, yeni yayınlarınızı bekler, saygılarımı sunarım.

Dr.Mustafa Çam
Aldatılmış Psikiyatrist
Özelyaşam Psikolojik Danışmanlık

***

DAHA FAZLA ZARAR VERMEDEN

Sayın Metin Münir, öncelikle bir önceki mesajıma yanıt verme nezaketini gösterdiğiniz için teşekkür ederim.

Cevabınızda nedense "bilgi sizin tekelinizde değil" demişsiniz ki bu konuda elbette çok haklısınız. Zaten ben de böyle bir şey iddia etmediğim gibi hiçbir psikiyatrist (ya da başka bir branş doktorunun) böyle saçma bir iddiada bulunabileceğini (hele de internet çağında) düşünmüyorum. Mesele elde edilen, öğrenilen bilgilerin nasıl yorumlandığı ve kullanıldığıdır. Naçizane düşüncem, sizin maalesef resmin tamamını görmek yerine psikiyatri bilimiyle ilgili onbinlerce data arasından kendi düşüncelerinizle uyumlu olanları seçip kendi fikirlerinizle harmanlayarak, iyi niyetle bile olsa halkın yanlış anlayacağı şekilde yazmanızdır.

Yazılarınız insan sağlığıyla ilgili konularda olduğu için pek çok kişinin etkilenerek kendisinin, çocuğunun veya bir yakınının ruh sağlığıyla ilgili kararlarını etkileyebilecek niteliktedir. Öncelikle insan sağlığıyla ilgili konularda tasarrufta bulunmak yetkisinin Türkiye Cumhuriyeti'nde ve tüm dünyada Tıp Fakültesi mezunu ve bu konuda diploma alarak "doktor" ünvanı almış kişilere verildiğini ve bunun aksi durumların suç teşkil ettiğini hatırlatmak isterim.
Tıp ile ilgili konularda ne kadar kitap, dergi, makale vs. okusanız bile bu diplomaya sahip değilseniz insanların sağlığını "tıbbi tedavi görüp görmeme" açısından yönlendirme yetkiniz bulunmamaktadır.
"Hata varsa bildir" demişsiniz: Çok hata var ama ilk mesajımda da belirttiğim gibi hepsine cevap yazacak vaktim olmadığı için sadece 16 Eylül tarihli yazınızdaki hatalardan bazılarına cevap vereceğim.
1) Psikiyatride "hastalık" ve "bozukluk" kavramları farklıdır. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite BOZUKLUĞU (DEHB)teşhisi koyduğum hiç bir çocuk için "hasta" tabirini kullanmam, bu çocukların "hasta" olarak görülmesi gerektiği gibi bir düşünce eminimki diğer psikiyatristlerde de yoktur.
2) Metilfedinat maddesi iddia ettiğiniz gibi güçlü bir UYUŞTURUCU değil TAM TERSİ güçlü bir UYARICIdır (psikostimülan etki). Dolayısıyla bu ilacı alan çocukların uyuşturulup uysallaştırıldığı iddianız baştan çürüktür. Amfetamin türevi ilaçlar eskiden uzun yola giden kamyon şoförlerince uyanık kalma amacıyla kullanılırdı (herhalde uyuşup kaza yapmayı istemezlerdi!).
3) Metilfedinatın korkutucu yan etkilerinden bahsetmişsiniz, sanki bu yan etkiler ilacı alan herkeste mutlaka olacakmış gibi.. O zaman bu mantıkla düşünürsek sanırım vitaminler dışında hiçbir ilacı insanların kullanması uygun olmaz gibi yanlış bir fikir elde ederiz, çünkü hemen tüm ilaçların prospektüs bilgilerinde parağraflarca yan etkilerden bahseder. Öyleyse ilaçların hepsi yasaklansın, hastane ve paragöz doktorlara da gerek kalmaz millet rahat eder. TV kanallarında yeteri kadar bitkisel tedavi uzmanı var zaten.
Tıpta bir hastalık veya bozukluğun tedavisinde KAR/ZARAR oranına bakılması en temel kurallardan biridir. Herhangi bir doktorun hastalara verilen tedavilerin "hiçbir zararı veya yan etkisi olmadığı" gibi bir idiada da bulunduğunu ve kandırdığını da düşünmüyorum.
4) "Bu ilaçlar hiçbir işe yaramıyor" iddianız da tamamen gerçekdışıdır. Yüzlerce araştırmayı, yıllarca süren klinik gözlem ve deneyimleri, ailelerin ve öğretmenlerin olumlu geribildirim ve teşekkürlerini bir kenara atarak, bir üniversitenin yaptığı araştırmayla biyolojik kanıt bulunamadığı makalesine dayanmanız yeterli değildir. Tıpta henüz biyolojik kanıt bulunamayan, halen üzerinde çalışmalar devam eden pek çok alan vardır ve en gizemlisi de beyindir. Kaldı ki insanların tedavisi için illede moleküler seviyede biyolojik kanıt olması gerekmemektedir, öyle olsaydı insanoğlu binlerce yıldır fayda gördüğü şeyleri ilaç olarak kullanmazdı. Yine tıpta kullanılan ilacın nasıl bir etki mekanizması olduğunun anlaşılamadığı ama klinik gözlem ve deneyimlerle (hatta bazen tesadüfen keşfedilmiş tedavi yöntemlerini de içerir) hastanın fayda gördüğü anlaşıldığı için kullanılan pekçok ilaç vardır.
5) "Bu ilaçların kullanımı neden yaygın? Çünkü ilaç şirketleri ve PSİKİYATRİSTLER çok para kazanıyor" iddiasına cevap:
İlaç şirketlerinin çok para kazanıp kazanmadığını bilemem (Ritalin ilacı ucuz olup muhtemelen şirketine para kazandırmamaktadır, aynı etken maddeyi içeren Concerta ilacı pahalı olup üreticisine para kazandırıyor olabilir ama bence bu parayı kuruşu kuruşuna hakettiklerini düşündüren önemli avantajları vardır). Psikiyatristlerin bu ilaçları reçete ederek nasıl çok para kazandığını ise anlamış değilim (Ben şahsen 17 yıldır devlet memuru doktorum, hayatımın son 7 yılı psikiyatri bilimiyle dolu, ilk 16 yıl ortalama 1500-2000 Tl toplam aylık gelirle çalıştım, son 8 aydır ise 5000-6000 Tl gibi çok çalışarak elde edebildiğim gelir düzeyine ulaştım. Hiç bir zaman özel muayenehane ve çok hasta bakma gibi bir kaygım olmadı). Zannederim kastettiğiniz şey ilaç firmalarıyla anlaşıp gereksiz yere reçete ederek komisyon veya promosyonlar alan, tıbbi ahlaktan yoksun ve şiddetle kınadığım, meslektaşı olmaktan utanç duyduğum bazı doktorlardır. Maalesef Tıp Fakültesine girmenin tek şartı ÖSYM sınavında başarılı olmaktan ibarettir ve her meslekte olduğu gibi doktorlar arasında da şahsiyetsiz kişiler vardır. Ancak bu kişilerin davranışlarını baz alarak tüm psikiyatristleri ayrımsız zan altında bırakacak şekilde cümleler kurmanız da sorumsuz bir davranıştır. Bu durum bir takım satılmış kalemleri, yalaka gazetecileri göstererek tüm basın mensuplarını karalamaya benzer.
DR MURAT AYDIN

PSİKİYATRİ YAZINIZ HAKKINDA KINAMA MESAJI
Birkac gündür psikiatri meslegi hakkındaki yazılarinizi ilgi ile okuyorum. Ozellikle https://ekonomi.milliyet.com.tr/psikiyatrinin-uydurma-hastaliklari/ekonomi/ekonomiyazardetay/14.09.2011/1438254/default.htm baglantisindaki yazinizda, uluslararası camiada yıllarca kendini bir tıp alanı olarak kanıtlamis bir tıp meslegini boylesine ağır ifadelerle karalamanizdan dolayı sizi kınıyorum.

Dr. Mehmet Arazi

DOKTORLARIN İLAÇ ŞİRKETLERİNEN PARA ALMASI

Böyle bir şey yasal olabilir mi Allahaşkına. Böyle bir davranış açıkca
rüşvettir. Ama ne yazık ki alanlar var..var derken bildiğimi
söylüyorum.Dolayısıyla böyle bir şeyin açıklaması da olamaz zaten.Bu rüşvet
çoğunlukla üstü kapalı olarak verilir şöyle ki İlaç firması sizi yurtdışı
kongrelere gönderir.Uçak,otel masraflarınızı karşılar,cebinize de bir miktar harcırah konabilir tabii..:))Doktor da buna karşılık o firmanın ilacına veya
ameliyatta kullanacağı firma ürününe yüklenir reçetelerinde,hatta kota
anlaşması yapılır.Şu kadar ilaca yurtiçi,şu kadar olursa yurtdışı kongre
şeklinde.Ha ilaç firmaları birtakım araştırmalara sponsor olabilir ama bu
çok uzun ve bakanlık onaylı olması gereken bir faaliyettir.Yani ben bir
aratırma yapayım,X firması da parasal destek verecek deyip ertesi gün siz buna başlayamazsınız.Etik,idari,teknik bir sürü koşul tamamlandıktan ve pek
çok kuruldan geçtikten sonra nihayet bakanlık tarafından onaylanır ve en
azından 1-1.5 yıl süren bir hazırlık süreci vardır. Burada dahi doktor hiç
kimseden direkt para alamaz. Her kuruşun kimden gelip nereye, niçin harcandığı bilinir. Yani yasal bir yönü yoktur doktorun aldığı paranın diğer türlü. Ama bu formül de kitabına uydurulabilir tabii ki bizim camiamızda.

(Dr adı bende saklı)

ARI KOVA NINA ÇOMAK SOKTUNUZ
Benim bir doktor olarak yıllardır anlatamadığım konuları bir güzel
anlatmışssınız. Elinize,kaleminize sağlık. Ama siz şimdi arı kovanına çomak soktunuz aynı zamanda. Eminim ki pek çok psikiyatrist ve çocuk nörolojisi uzmanını zor durumda bıraktınız ve onlardan tepkiler alacaksınız. ÇünkÜ
ailelelerin pek çoğu artık çocuğunu doktora götürürken sizin yazınızı da
yanında götürecektir. Bu kavga aslında uzun zamandır vardı böylece gün ışığına çıkmasına da yardımcı oldunuz. Bu açıdan da teşekkür ediyorum
kamuoyunu aydınlattığınız için.

Dr. Mustafa ALAN

İŞİNE BAK EFENDİ

Ey yazar efendi;
Sen yıllarını yurtdışında çocuk psikiyatrisine vermiş bir profesör müsün?
Yoksa Türkiye'de günde onlarca çocuğu tedavi eden çocuk psikiyatrisi misin?
Ya da Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu olan agresif, asosyal, madde bağımlısı bir ergenin ebeveyni misin?

Bunların hiçbiri olmadığını düşünüyorum.
Sen sadece bir yazarsın.
Hiç bu hastalıkta olup ismini verdiğin ilaçlarla düzelen ve hayatını yeniden kazanan bir genç gördün mü.... Sanmıyorum..

Sen Türkiye'de herkesin okuduğu bir gazetede bunları yazacak tecrübeye sahip biri değilsin.
O yüzden İŞİNE BAK EFENDİ.

Erdem Karahacıoğlu

TEŞEKKÜR

Ritalin ve cocerta ilaç ları hakkındaki yazınızdan dolayı sizi tebrik eder,saygılar sunarım. Aslında bu yazınızı,Türkiyenin dört bir tarfında bilbortlarda afişe etmek gerekir ki köşe yazılarınızı okuyan okumayan herkes bilsin.
Erhan Bozkaya

YILLIK GELİRİMİN YÜZDE Bİ,RDEN AZINI İLAÇ FİRMALARINDAN ALIYORUM

Metilfenidat (Ritalin ve Concerta) kontrollü olarak satılıyor çünkü kötüye kullanım potansiyeli var. Bundan doğal ne olabilir. Zaten biz de kontrolsüz olarak değil çocuk psikiyatristi kontrolünde veriyoruz.
Concerta maliyeti aylık yaklaşık 100-150 liradır. Bir alkol ya da sigara bağımlısının topluma maliyeti ise maddi manevi akıl almaz boyutların üzerindedir. DEHB tedavisi erken yaşta yapılmadığı zaman en önemli risklerden birisi alkol-madde-sigara bağımlılığıdır. Yani size tekrar soruyorum. Tüm Türkiye'de ve dünyada çocuk psikiyatristlerinin temel ilaç olan Ritalin ve ikinci ilaç olan Concerta'yı çıkar için kullandığına mı inanıyorsunuz? Yani neden beyaz reçete olan ve hakkında kötü propaganda olmayan Stratterayı (kutusu 200 tl aylık maliyeti 400 civarı olabilir) daha fazla yazmıyoruz. Size yolladığım Türkiye ve Avrupa kılavuzuna bakarsanız Strattera da son derece iyi bir DEHB ilacı. Ama şu an hala Ritalin ve Concerta'ya ilişkin veriler ön planda olduğu için öncelikle onları yazıyoruz. Eğer kafanızda kurduğunuz gibi bir çıkar ilişkisi olsa o zaman Strattera yazarız. Lütfen olayları tekrar gözden geçirip komplo teorilerinden uzak durun. Bugün bir insana bilerek zarar verecek az sayıda doktor inanmak istemem ama belki vardır fakat bir grup doktorun (Çocuk Psikiyatristinin) çocuklara zarar vereceğini aklınız alıyor mu?

Sayın Münir, DEHB ve bu çocukların tedavisi sizin için senede yazdığınınız yazılardan sadece birisi olabilir ama biz bu işlere hayatımızı vakfetmişiz. Ben 43 yaşında bir doktorum, özgeçmişimi yolladım. DEHB, ilaç karşıtlığı yapan hangi zatın bu konuda bu kadar çalışması, uluslararası yayını var? Size linkte gönderdiğim gibi haftaya dünya psikiyatri birliği toplantısında konuşmam var; bu arkadaşların hangisi davet ediliyor? Ülkemizde kitap yayınlamamnın ne olduğunun bilirsiniz. Benim ilk kitabım Anne- Babalar ve Öğretmenler için DEHB Gendaş yayınevinden 15 şimdi Pupadan genişletilmiş basım 2 baskı yaptı. DEHB Doğan Kitap'tan 7. basımı yayınlandı. Bu sadece benim kariyerim, Türkiye'de ve dünyada DEHB çocukların tedavisine adamış diğer çok sayıda çocuk psikiyatristini düşünün.


Bugün Türkiye'nin en önemli gazetelerinden birisinde yazdığınız bu yazılardan sonra bir tek kişi benim çocuğum bu ilaçlara bağımlı oldu diye yazıp aradı mı? Nerede bu bağımlılar gizleniyorlar mı? Ama sizi ve bizi hergün tedavi olmamış veya tedavisine devam etmemiş çok kötü durumdaki bir çok insan arıyordur. Birkaç meczup da geçmişte çocuklarının doğru dürüst tedavi etmemenin acısıyla ve yönlendirmelerle ilacın zararına ilişkin bir iki tutarsız söz söylüyordur o kadar.

Arzu ederseniz tüm dünyadaki DEHB kılavuzlarını da size gönderebilirim.

....Yıllık gelirimin %1'inden azı ilaç firmalarına yapılan danışmanlık ve konuşmalardan gelmektedir. Dünyadaki etik sınır %5 dolayındadır. Ama ilaç firmalarına bu kadar düşman olmayın hepimizin kullandığı ilaçlar vardır ve onlar olmazsa şifacıların ellerine düşeriz. İlaç firmaları fikir önderi ("key opinion leader") olarak tanımlanan bilim adamlarına fikir danışırlar ve bu da ilaç endüstrisinin en yararlı alanlarından birisidir.

Prof. Dr. Eyüp Sabri Ercan

SİZE ÇOK KIZACAKLAR

Psikiyatrik hastalıklarla ilgili yazınız çok doğru. Eminim birçok psikiyatrist ve nörolog bu yazınıza çok kızacak! Bu konuda yüzlerce ciddi bilimsel yayın mevcut. Buna "disease mongering" deniyor. Huzursuz ayak sendromu, kadın seksüel bozukluğu (woman sexual disorders" gibi onlarca uydurma hastalık var.
Bu konuda benim senelerdir yazdıklarımi de acı ilaç kösesinde bulabilirsiniz.

Prof.Dr. F. Cankat Tulunay
Klinikfarmakoloji Derneği ve Türk ISPOR başkanı

SORUMSUZ VE CAHİLSİNİZ

Çocuk Psikiyatrisi ile ilgili sorumsuz ve cahilce yazınızı üzülerek okudum. Yarınki yazınızla tedaviye ihtiyaç duyan kaç tane çocuğa mani olacağınızı da düşünmenizi rica ederim. Psikiyatri sadece ilaçla tedavi yapmaz, basit müdahalelerle bozuk aile yapılarını düzeltmek bile çocuğa ve aileye ciddi uyum kazandırır. Toplum bu tarz spekülasyonlara son derece açıkken böyle bir yönlendirme yapmanızı esefle karşılıyorum. İşi işin uzmanlarına bırakmanız dileğiyle.

Dr. Fahri ÇELEBİ
İstanbul Tıp Fakültesi

Milliyet - Psikiyatri yazisi
Gizel Hazan [gizel.hazan@gmail.com]
You replied on 15/09/2011 11:46 AM.
Sent: September 15, 2011 6:25 AM
To:
Metin Münir

TEŞEKKÜRLER
Psikoloji egitimi almis bir kisi olarak, bu guzel yaziniza cok tesekkur ederim. Tamamen ayni fikirdeyim sizinle. Dostlarima da gonderiyorum yazinizi.

Gizel Hazan

Psikiyatrinin uydurma hastalıkları başlıklı yazınızı son derece etik dışı vetoplum sağlığına zarar verici bulduğumu iletmek isterim. Ne yazık ki şizofreni gibi ağır rahatsızlığı olan hastalarımızın birçoğu, hastalığın
doğası gereği "kendi hastalıkları olmadığını" düşünmekte, duydukları
seslerin gerçek olduğuna, kendilerini takip eden birilerinin olduğuna,
gözlerine görünen hayallerin gerçekliğine inanmaktalar. Aileleri ve
hekimleri bu hastalarımızı bir hastalıkları olduğuna ve ilaçlarını
kullanmaları gerektiğine inandırmak için büyük çaba sarfetmekte. Böyle bir durumda birilerinin çıkıp önemli bir yayın organında "psikiyatriyi genelde, olmayan hastalıkları iyi geldiği tartışmalı ilaçlarla tedavi etme mesleğidir, diye tanımlayabiliriz" diye özetlediği bir yazı yazmasını hastalarımız adına tehlikeli, meslek grubumuz için de "saygı sınırlarını
aşmış" bir durum olarak görüyorum.
Dr. Gökben Hızlı

(MM’NİN NOTU: Yazılarda şizofreniden bahsedilmemişti ve hastalara ilaç almama tavsiyesi gibi şeyler yoktu.)

concerta
bende erişkin tip dikkat eksikliği var ben hekimim heyet raporu ile 1 ay kullandım ve yıllardır çektiğim ögrenme ve dikkat eksikliğim anında normale döndü kim demişse yaramıyor derse gelsin benimle konuşsun
hakan okudan

(MM’nin notu: yazıda erişkin tip dikkat eksikliğine dair hiçbir şey yoktu.)

DEHB YAZINIZ
Bu günkü yazınızı üzülerek okudum. Çok okunması amacıyla yazdığınızı düşündüğüm yazınız sonrasında çok canlar yanacak.

"Hastalık olduğuna dair hiçbir bilimsel kanıt olmamasına rağmen" cümlenizi anlayabilmek mümkün değil. Sizi bilime inanan bir insan olarak düşünmüştüm. Yanılmışım.

"Ağır yan etkileri olan, bağımlılık yaratan ilaçlar yazıyorlar." Ağır yan etki ile Bağımlılık vakalarına somut örnekler verir misiniz? Tedavi olmadıkları için alkol madde bağımlısı olmuş DEHB’lileri görmek için ANATEM'e uğramanızı öneririm.

Islah evlerindeki çocukların tanılarını hiç merak ettiniz mi?

Trafik canavarlarının tedavi edilmeyen DEHB’liler olduğunu biliyor musunuz? Binlerce DEHB’linin trafik kazalarında hayatlarını kaybettiklerini on binlercesinin sakat kaldığı hiç aklınıza geldi mi?

Yaşadıkları arkadaşsızlıkların onlara neler yaşattıklarına tanıklık ettiniz mi?

Ev ve iş de yaşadıklarına tanıklık ettiniz mi?

Bu gençlere askerlik kararı sırasında komando olamaz ibaresi düşüldüğünü biliyor musunuz? Askerlikte boş sanılan tüfek nedeniyle ölümler hakkında bilginiz var mı? Peki ya iş kazaları.

Yazınızda bahsettiğiniz uyaran bir ilaç'ın çocukları nasıl uyuşturduğunu açıklayabilirmisiniz? Bu ilacı kullanan sporcuların doping yapmış sayıldığını biliyor musunuz? Ritalin ilacının 1937 yılında kullanılmaya başlandığını biliyor musunuz? Diğer bir değişle 74 yıldır kullanıldığını biliyor musunuz?

Arama motorlarına girdiğinizde benim bir baba olduğumu. 23 Sene önce Çocuk Ruh Sağlığına başvurduğumuzu göreceksiniz. Oğlum Çığır'ın Türkiye de en uzun süre ilaç kullanan bireydir. 5 senedir ilaç kullanmıyor. Hacettepe Üniversitesi Ağaç İşleri Endüstüri Mühendisliğinden ilaçsız mezun oldu. Çankaya Üniversitesi İç mimari ve Tasarım bölümünün fark derslerini ilaçsız geçti. Aynı bölümde Yüksek lisansına da ilaçsız devam edecek.

Yazdıklarımı araştırdıktan sonra yazıma sayfanızda yer verirseniz yazınızın yıkıcı etkisini ortadan kaldırabilirsiniz.

H.Nezih ÇINGIR
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite ve
Özel Öğrenme Güçlüğü Derneği Başkanı

LÜTFEN BU HATAYI YAPMAYIN

bugun yazınızı okudum haklı oldugunuzu dusundugum noktalar olmakla
birlikte bir suru katılmadıgım nokta da var. Ama Lutfen dikkat
eksikligi hiperaktivite bozuklugu yoktur veya ilaclar tehlikelidir
anlamına gelen yazıyı yazmayın. Zaten binbir guclukle hasta ve
yakınlarını ikna ediyoruz. Durumum icinden cikilmaz hale getirmeyin
lutfen

Prof. Dr. Hasan Herken

"Psikiyatrinin uydurma çocuk hastalıkları.."
Çocuğumla ilgili ilkokul 2.sınıftan itibaren özellikle sınıf öğretmenin şikayetleriyle 5-6 yıl boyunca “dikkat eksikliği ve davranış bozukluğu tanısıyla psikiyatr ve pisikologların iyi bir müşterisi” olarak yazınızda belirttiğiniz “hastalık” la yıllarca mücadele etmiş bir babayım ve yazdıklarınıza aynen katılıyorum.. Ayrıca bu konudaki hissiyatımı dile getirdiğiniz için de size çok teşekkür ediyorum.. Yıllarca çocuğumla ilgili “uzmanlar” tarafından bize anlatılanlar, tedavisi gereken olumsuz davranış ve duyguları nedeniyle ne kadar endişelendiğimizi anlatamam.. Çocuğum bu yılki SBS’ de iyi bir puan alarak yabancı bir özel okula girme başarısı gösterdi.. Çocuklarımızı robot gibi görmek isteyen, onlara dokunmayan, sevgi vermeyen-veremeyen özellikle ilköğretim sınıf öğretmenlerinin bu tabloya katkısının oldukça yüksek olduğu düşüncesindeyim..
Pek yazılmayan, birilerinin hoşuna gitmeyen konuları gerçekçi bir şekilde yazılarınıza konu ettiğiniz için size teşekkür ediyorum..

Hikmet KADAYIFCI

KANAYAN YARA

Toplumun kanayan yarasına parmak basmışsınız sizi tebrik ediyorum. Siz araştıran aydın beyinlerle inanıyorum ki ülkemiz iyi bir yerlere gelecek. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite sorunu ebeveyn hatalarının dışında genlerin etkisi de olabilyor.Ben üç çocuk annesi olarak çocuklarımın hepsinde bu sorunları ağır bir şekilde yaşıyorum.Sizin anlattığınız çözüm pisikiyatırların ve piskologların uygulamış olduğu özel eğitimden başka bir şey değil .Ama toplumumuzda ki aile yapılarında maalesef çok bilinçsiz ve eğitimsiz anne babalar var . Ayrıca maddi problemden dolayı çalışan anne profilleri çoğunlukta. Hal böyle iken sizin anlattığınız gibi çocuğun bu ve bunun gibi öğrenmesini engelleyen sorunlarda anlık çözüm gibi görülen iaçlara başvuruluyor. Halbuki çocuklar bu ilaçlarla ayakta uyutuluyor, tedavi edilmiyor.Biraz kolaycılıktan vazgeçip de evlatlarının geleceğini gerçekten düşünen aileler gerçekleri araştırıp bu tür sorunları çözen yöntemleri bulabiliyorlar.Bu yöntemin adı NEUROFEDBACK(ilaçsız beyin jimnastiği)ilk olarak ABD’de uygulanan ve ödeneği devlet kapsamında olan bu tedavi sistemi bir çok yabancı ülkede yaygın uygulanıyor. Bu tedaviyi Türkiye’ye 2001 ‘de ilk getirip ,uygulayan ve kendi çabalarıyla yaygınlaşmasını sağlayan Dr. Tanju SÜRMELİ’dir. Ancak devletimiz çok faydalı olan ve hiçbir yan etkisisi olmayan, birçok pisikiyatrik hastalığın da çözümünü getiren bu tedavi yi hala sosyal güvence kapsamına almakta direniyor. Bu tedavi sistem i benim gibi çok çocuklu bir anne için mucize bir tedavi. Sizin anlattığınız yöntem(özel eğitim )tek çocuklu yada maddi açıdan sıkıntısı olmayan aileler için uygulanacak bir eğitim. Size tüm samimiyetimle söyleyebilirim ki yedisin de neyse yetmişinde de odur sözünü kökten çürüten bir tedavi . Oğlum ilkokula başladığında bir yıl birebir desteğimize rağmen akademik başarısızlıklar yaşadı. Ayrıca çok hareketli kıpır kıpır olan bir çocuktu. Derslerini yaptırırken odaklanma süresi beş dakikadan fazla değildi. Ayrıca verdiğimiz bilgiyi bir saat sonra unutuyor adeta bilgi süzgeçten akıp gidiyordu. Gittiğimiz profösör bir wiskarla ve onbeş dakikalık değerlendirmeyle uyuşturucu niteliğinde ki ilaç reçetesi yazdı. Ne kadar yüküm ağırda olsa (üç çocukla)evladımı kendimden daha çok sevdiğim için ilacı reddettik ve ilaçsız NEUROFEDBACK’yöntemini internetten araştırıp bulduk.Uzun tetkik incelemeleri sonucu ve başlayan tedavi süreci sonrası ,ders notları eskiden ellinin altında olan NEUROFEDBACK tedavi sonrası ilk yirmi gün içinde sonuçlarını almaya başladık.Notları doksan ve yüzleri buldu. Odaklanma süresi uzadı ve bir ders saatini buldu. Karşımızda oturup dinleyen ,öğrenen mantıklı fikir alışverişi yapan bir evlat var.Alınan sonuçlar sonucu büyük kızımında akademik anlamda desteğe ihtiyacı vardı.Başarıyı çalıştığı halde yakalayamadığı için özgüvensiz mutsuz bir çocuktu.Bu yaz tatilinde onunda NEUROFEDBACK tedavisini yaptırdım.İnanın matematikten nefret eden çocuk şimdi en sevdiği ders oldu.Şu anda özgüvenli başarılı çalışmaktan zevk alan mutlu bir çocuk oldu.Gelelim üç numara ya küçük kızıma üstün zeka kıriterlerini taşıdığı halde çok haraketli olduğu için bilgiyi veremiyor ve öğretemiyorum.Onun da bu tedaviden yararlanması gerekiyor ancak bu tedavinin bir bedeli var ve biz tek maaşla buraya kadar gelebildik.Biraz olsun nefes aldık ya bundan sonra bekleyeceğiz ki piyangodan ikramiye çıksın.Ya da bu tedavi devlet kapsamına alınsın.Neden küçük kızımında sorunlarını bitirmeyeyim.Sorunlarını çözebilirsek üstün zekalı demiştim belki de bir bilim kadını olur.Ama çözümleyemezsem.sonu Allaha emanet. O kadar yoruldum ki sizin anasınıfı öğretmeninizin uyguladığı yöntemleri uygulamam ağır şartlarımdan dolayı çok zor.Artık sorunlarla uğraşmaktan uyku düzenim bozuldu . Maddiyatsızlıktan dolayı Anti depresanlarla hayatımı devam ettiriyorum.Benim şikayetlerimin çözümünü de NEUROFEDBACK çözebiliyor. Sizlerden çok rica ediyorum bu mucizevi tedaviyi sizler gibi aydın elçilerle tüm insanlara ve kesinlikle devlet yetkililerine etkili bir şekilde duyuralım.İnanın bu sistem yurt dışındaki gibi devlet güvencesine alınırsa hapishaneler de o kadar çok insan yatmayacak.Sokakta bu kadar işsiz kalmayacak.

HÜLYA KÖSE

OLABİLİR
huzursuz bacak sendromunu, tıkanırcasına yeme sendromunu ... ancak bu hastalıklara kapıldığınızda anlarsınız münir bey
gerisi boştur
HÜLYA YILMAZ

psikiatri bir bilimdir,yönlendirilmiş olabilir,belki......

metin bey pratisyen hekimim .vakıf olmadığınız bir dal olan psikiatri hakkındaki görüşleriniz bilim felsefesinden hayli uzak .ancak fikirlerinizi açıkça ortaya koymanız çok güzel bir şey. konuşa konuşa tüm insanlık bilimi de hayatı da geliştirecektir. tüm bilim dalları,hele hele sosyal bilim dalları kendi uzmanlarına bırakılamıyacak kadar önemlidir ancak yargılayıcı-suçlayıcı bir tavırdan ziyade acaba şöylemidir?vs. gibi şüphe bildiren kibar bir tavır toplumların karanlık yollara yönlendirilmemesi daha uygun bir yoldur.

Hüseyin Aydın Turan

Sayin Munir sorumsuzca yazı yazıyorsunuz
kerem un
Sayin Munir,
Keske guncel politika ve Kıbrıs konusunda o cok begendigim yazılarinizi yazsaydiniz. Zira bugun kosenizde yazdiginiz, hiperaktivite tedavisinde kullanilan ilaclarla ilgili yaziniz buyuk bir sorumsuzluk ornegidir. Ben bir tip doktoru degilim, Ritalin'le (bir yakinimin cocugunun kullandigini biliyorum) veya onu ureten firmalarla bir ilgim/bagim yok. Ama sonucta olaylara bilimsel bir gozle bakmaya alisik bir bilim adamiyim. O yuzden yazinizin ne derece manipulatif, ne derece bilimsellikten ve objektiflikten uzak oldugunu gorebiliyorum. Kanimca gazetecilik mesleğinin sinirlarinin disina fazlaca çikmissiniz. Bu yazinin niye sorumsuzca yazilmis bir yazi oldugunu asagida maddeler halinde siralamaya calisacagim:
1) Yazinin basligi tam bir rezalet. Bu ilaci kullanan cocuklarin ebeveynlerini hic mi dusunmuyorsunuz? "Kokain benzeri" terimini kullanarak amaciniz sadece korku yaratmak. Okusuruk suruplarinda da "uyusturucu" maddeler olabiliyor. Bilimsel bir goz, bir maddenin kokaine benzemesinin kokain oldugu anlamina gelmedigini hemen gorur.
2) İlac ABD'de yasaklanmis imajini vermeye calismissiniz. Oysa FDA tarafindan onayli bir ilac oldugunu biliyorsunuz. FDA'den onay almanin ne kadar cok test islemi gerektirdigini de bilmiyormus gibi yapmissiniz.
3) Bahsettiginiz korkunc yan etkilerin bazilari en basit soguk alginligi ilaclari icin bile siralanir.Onemli olan bunlarin gorulme yuzdesidir. Neden bu yuzdelerden bahsetmediniz?
4) "Kotu amaclarla kullanilabilir" ibaresinden bahsetmissiniz. Bu sinifa giren o kadar cok ilac var ki. Bunlarin onemli kismi da ağri kesici ve grip ilaclari. Niye Ritalin'i one cikariyorsunuz anlamadim.
5) Dunyanin en meshur psikiyatristlerinden oldugunu soylediginiz Thomas Szasz'in fikirlerinin ne kadar tartismali oldugunu anlamaniz icin gidip wikipedia'da ilgili maddeye bakmaniz yeterli. Onun soylediklerinin tam tersini soyleyen
ve en onun kadar meshur, hatta ondan daha meshur onlarca psikiyatrist bulunabilecegini siz de benim kadar iyi biliyorsunuz.
6) Yazınızın son paragrafı tamamen spekulasyon. Bu ilaclarin (az ya da cok) ise yaradigini soyleyen bir suru calisma varken (olmasa zaten FDA onayi alamazlar) bu calismalarin 2300 tanesini birden (nasıl oluyorsa) inceleyip ilaci ise yaramaz ilan eden tek bir calismayi alintilamaniz, zaten amacinizin bagci dogmek oldugunu gosteriyor. Ilac sirketlerinin ise yaramayan ilaclari para icin pazarladigini soyluyorsunuz. Bu gozardi edilemeyecek bir iddia. Ancak, genelde boyle bir durumun "olabilecegini" soylemek baska sey, spesifik bir rahatsizlik icin kullanilan spesifik bir ilac icin bunun boyle "oldugunu" iddia etmek baska sey. Kusura bakmayin, ikincisi sizin de benim de boyumu asar. Ozellikle ABD'de yan etkilerine ragmen ise yaramaz bir ilaci kullandirmanin uretici firma icin ne buyuk bir tehlike oldugunun farkinda misiniz? Tuketicinin actigi tek bir dava koca firmayi batirabilir. Sigara firmalarinin odedigi tazminatlarin miktarini biliyor musunuz?

Simdi gozumuzde soyle bir senaryo canlandiralim. Bu ilaci doktor tavisyesiyle kullanan bir cocuk dusunnelim. Bu ilac sayesinde okulda performansi artmis, dersleri daha iyi hale gelmis. Cocugun annesi sizin yazinizi okuyor, "kokain", "kalp yetmezligi" kaliplarini gorup panige kapiliyor, "Koskoca Metin Munır yalan yazacak degil ya diyor" ve cocugunun ilacini kesiyor. Sonucunda o cocugun ders performansi kotuye gidiyor ve cocuk okulunu bitiremiyor.
Bunun vicdani sorumlulugunu siz tasiyabilecek misiniz, sayin Munir?

Herseye supheyle bakmak bilimselligin geregidir. İki farkli bilim adami benzer deneyler yapip birbirine zıt sonuclar bulabilir, bu ozellikle deneysel tıpta cok gorulen bir durumdur. Objektif bilim adami her iki sonucu da bildirir. Sadece kendi mesrepine uyanlari bildirirse onun bilimselliginde suphe duyulur. Sizin, belli bir rahatsizligin tedavisinde kullanilan belli bir ilaca karsi boylesine objektiflik disi bir tarzda saldirmanizin kosenizde nasil sirittigini bilemezsiniz. Evet, ADHD'nin hastalik olmadigini iddia edenler var, ama tersini iddia eden uzmanlar su anda cogunlukta. Bunlarin cogu da Ritalin'i tedavi icin oneriyor. Bunlarin hepsi mi satilmis, hepsi mi ilac sirketinin adami? O zaman bir tanesi de cikip sunlari soyleyebilir: "Ritalin'e alternatif bir ilac uretildi, yakinda piyasaya cikacak. Bunu ureten firma, Ritalin'le rekabet edebilmek icin, satislarini arttirmak icin bazi kose yazarlarina Ritalin'i kotulesinler diye para verdi". Yanlis anlamayin, sizin para icin yazi yazacağinizi asla dusunmem, ancak yaftalamanin da ahlaki olmaz. Ve sizin yaziniz, uzulerek belirtmeliyim, bir yaftalama yazisi gibi duruyor ve size yakismiyor. Siz yaftalarsaniz sizi de birgun yaftalayabilirler.

Bu yazisinin bir kopyasini ombudsmaniniz Derya Sazak'a da gonderiyorum. Kanimca Milliyet boyle bir yaziyi yayinlayarak, cocugu bu ilaci kullanan binlerce ebeveyne yanlis bir korku vererek sorumsuz bir yayincilik ornegi vermistir.

Saygilarimla.

Yrd.Doç.Dr. Kerem Ün
Elektrik-Elektronik Müh. Blm.
Çukurova Üniversitesi

RUHİYATÇILAR ÜZERİNE

OĞLUM LİSEYİ BİTİRDİKTEN SONRA İLK YIL ÜNİVERSİTEYE GİREMEDİ. İKİNCİ YIL KURSA YAZDIRDIK;
KURSTAN ALMAK ZORUNDA KALDIK. AÇIK ÖĞRETİME DEVAM ETTİ; ÜNİVERSİTEYE GİRME HAYALİ İLE
FAZLA ÜZERİNDE DURMADI.
ZAMAN AKIYORDU....
BU ARADA SAPITMAYA BAŞLADI. SAÇLARI UZUNDU. UZUN SAÇLARI İLE YÜZÜNÜN YARISINI ÖRTÜYOR
ADETA İNSANLARDAN KAÇIYORDU.
SABAHA KADAR OTURUP; AKŞAMA KADAR DA YATIYORDU.İNSANLARA GÖZÜKMEK İSTEMİYORDU. OKUMAYACAKSAN
ÇALIŞ; MESLEK ÖĞREN DEDİĞİMİZDE BEN OKUYACAĞIM DİYOR, AMA ÜNİVERSİTEYİ KAZANMAK İÇİN DE HİÇ BİR
ŞEY YAPMIYORDU...
AŞIRI İÇKİ İÇMEYE BAŞLADI.
AŞIRI HAZIR KAHVE İÇİYORDU Kİ HALİSÜNASYONLARA NEDEN OLDUĞUNU OKUYORUM VE BEN DE BUNA
İNANIYORUM...
BİR PSİKİYATRİ PROF'UNA GÖTÜRDÜK. ADAM HER OTURUM İÇİN BİZE GÖRE YÜKLÜ BİR PARA
ALIYORDU. ANNE-BABAYI KESİNLİKLE TEDAVİYE ORTAK ETMEDİ. BİR DEFA BİLE BİZİMLE OTURUP
KONUŞMADI. KONUŞSA ONA GÖZLEMLERİMİZİ AKTARACAKTIK....ÇOCUKLA 24 SAAT YAŞAYAN BİZDİK....
ÇOK PAHALI OLDUĞUNU SÖYLEDİĞİ (1800 TL) İĞNELER VERİYORDU...
SONUNDA;
BİR GÜN YİNE ANNE İLE DOKTORA GİTTİLER...DOKTOR "BU ÇOCUK DİĞER HASTALARA BENZEMİYOR"
DEMEYE BAŞLADI. DİĞER HASTALARDAKİ BELİRTİLERİ ÇOCUKTA YAKALAYAMIYORDU.
DOKTORUN "VİZİTE ÜCRETİ" KONUSUNDA LAF ETMESİ NEDENİ İLE, ÇOCUĞUN İSTEĞİ ÜZERİNE
TEDAVİ TARAFIMIZDAN BIRAKILDI....
BU SÜREÇTE ÇOCUK TAŞRADA BİR ÜNİVERSİTE KAZANDI AMA GİTMEDİ. ORALARI UFAK GÖRDÜ.
İKİ YIL SONUNDA BÜYÜK ŞEHİRLERİN BİRİNDE KÖKLÜ BİR ÜNİVERSİTEYE GİRDİ (2011).
TABİİ ZAMAN GEÇİYOR...BAKALIM NE OLACAK?
PEKİ BUNLARIN NEDENİ NE?
ANLAYABİLDİĞİ KADARI İLE
1- ÇEVRESİNDEKİ HERKES YÜKSEK ÖĞRENİM GÖRDÜĞÜ VE KENDİ GİREMEDİĞİ İÇİN İNSANLARDAN KAÇTI, GİZLENDİ.
2- BU ÇOCUĞUN KAFADAN ŞİZOFRENİ TEŞHİSİ KOYUP İLAÇ YÜKLEYECEK BİR HASTALIĞI YOKTU.
3- DOKTOR TEŞHİSİ YANLIŞ KOYMUŞTU. AİLEYE DANIŞSA İDİ İŞİ DAHA KOLAY OLACAKTI;
BUNU YAPMADI.
4- BU HASTALIKLAR İÇİN AŞI,TAHLİL, RÖNTGEN, AMELİYAT, EMAR VE BENZERİ GİBİ ARAÇLAR YOK. DOKTOR HASTADAN
NE KAPABİLİRSE TEŞHİSİNİ ONA GÖRE KOYUYOR.
5- BİR ÇOCUK BABA OTORİTESİ TANIMALIDIR. ÇOCUĞA KARŞI TUTARLI OLUNMALI VE TAVİZ VERİLMEMELİDİR. BİZDE
BUNLAR OLMADI ANNENİN; DOĞUŞTAN GELEN VE DAHA SONRA AMELİYATLA DÜZELEN BİR ARIZA NEDENİ İLE ÇOCUĞA KARŞI
ZAAFI OLUŞTU. BABA OTORİTESİNİ YIKTI, TUTARLI OLAMADI, TAVİZ VERDİ...
SAYIN YAZARIM;
BİZDE DURUM BÖYLE. ANCAK, ŞUNU SÖYLEYEYİM. ÇOK SABIR EDİYORUZ. BUNUN BİR İMTİHAN OLDUĞUNU DÜŞÜNÜYORUZ.
FAKAT, YİNE DE ALLAH EKSİKLİKLERİNİ ARATMASIN ACISINI GÖSTERMESİN DİYORUZ....

KINAMA
Sayın Metin Ümir,
*
Gazeteci veya köşe yazarı olmak, insanlara belli sorumluluk hislerini de yüklemelidir, aksi takdirde yazmamaları daha makbûldür.
*
Psikiyatrik hastalıklar hakkında yazdıklarınız (https://ekonomi.milliyet.com.tr/psikiyatrinin-uydurma-hastaliklari/ekonomi/ekonomiyazardetay/14.09.2011/1438254/default.htm) maâlesef külliyen yanlış ve insanları dezenforme etmeye yönelik kara çalmalardır.
*
Hastalıkların ismini dahi yanlış biliyorsunuz; Sinirli Bacak Sendromu değil “Huzursuz Bacak Sendromu” olacak (Restless Leg Syndrome) ve ne kadar büyük bir dert olduğunu çeken bilir. Üstelik de nöropsikiyatrik ve çok yaygın bir sorundur...
Tıkanırcasına Yeme Bozukluğu çok sık rastlanan ve gittikçe de artan ciddi bir sorundur.
Makûl ve sosyal adaptasyonu bozmayacak mahcubiyete yâhut utangaçlığa kimsenin bir şey dediği yoktur ama Sosyal Anksiyete Bozukluğu sebebiyle intihar eden ve hayatı ellerinden kaçıranlar o kadar çok ki... Belli ki yarın da Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu’nu ele alacaksınız. Yetişkinlerde dahi %6 civarında rastlanan ve insanların hayatı ıskalamalarına yol açan bu çok ciddi hastalığı da yok sayacaksınız...
*
Sanıyorum sizi yanlış yönde etkileyen birileri var...
*
Dilerim bunlardan biri sizin veya sevdiklerinizin başına gelmeden önce hatanızı anlar ve yazdıklarınız konusunda önce bir uzmandan görüş alacak temkini gösterirsiniz. Yoksa köşenizi haksız yere ve halkın aleyhine kullanacağınız için mesûl olursunuz...
*
Saygımızla...
*
Prof. Dr. Mehmet Kerem Doksat
Yeni/New Symposium Dergisi Editörü

İLK DEFA YAZIYORUM

Ben ilk defa bir gazeteciye yazı yazıyorum; ne diyeceğim konusunda aslında epey şaşkınım. Sizi her zaman keyifle, bazen sadece bahçedeki izlenimlerinizi anlattığınız yazılardaki duyarlılığınızın verdiği hislerle okurum. Bugünkü yazınızda psikiyatriye yaklaşımınızın, genel rasyonel ve duyarlı yaklaşımlarınızdan neden bu denli saptığını anlamakta güçlük çektim. Size bir okur kimliğimle mi yoksa bir çocuk ve ergen psikiyatristi olarak mı yazayım, bunu da değerlendirmekte zorlanıyorum. Sanırım uzun zamandır ilk defa bu denli doğrudan öfkeli, bu denli kesip atan bir üslupta okudum sizi. Psikiyatri alanı ile saptamalarınızın bazılarının içinde şüphecilik ve eleştirel düşünme payı bakımından haklılık olduğunuz düşünsem de, bu kesin ve öfkeli soluğun bilimsel düşünmeden uzak düştüğünüzün değil, ancak olumsuz bir deneyimle karşılaşmış olduğunuzdan kaynaklandığını düşünerek kendimi rahatlatıyorum.

Bir okur için önemli bir yön gösterici olan bir gazete yazarının, inanılagelen tüm çizgisinden bambaşka bir yönde düşünceler taşıdığını görmenin her şey bir tarafa son derece üzücü olduğunu belirtmekten başka bir şey söyleyebilecek miyim bilmiyorum. Kendi dünyasından çıkamayan, yaşıtları gibi öğrenemeyen, çeşitli tekrarlayıcı davranışları olan, bağıran, ağlayan, iniltiler çıkaran ya da tikleri olan bir çocuğa ya da ergene ve ailesine kendilerini iyi hissettirebilecek çözümler sunmayı amaçlayan, kanıta dayalı araştırmaların izinde çözümler sunmak için kendini bu karmaşık, çoğu zaman bulanık, çaresiz ve anlaşılamayan bir alana adamış hekimler için, bu durumun adı ne olursa olsun, yardımcı olmaya çalışmanın kötülenmesi ve değersizleştirilmesini doğru bulmadığımı mutlaka belirtmek isterim.

Yazınızdan etkilenip ikna olacak örneğin otistik bozukluğu olan bir çocuk ailesinin olamayacağını düşünsem de obsesyonlarını geçirmek için psikiyatriste başvurmaktansa alkolle kendini yatıştıran, ya da depresyonu nedeniyle intihar düşüncesi alevlenen gençler ya da erikişinlerin olabileceği düşüncesi, sapla samanın, iyiyle kötünün, doğruyla yanlışın iyice karıştığı bu dönemde keyif kaçırıyor. Sizin düşüncelerinizi ve dolayısıyla düşüncelerinden tanıdığı bir kişilik olarak sizi seven bir okuru ise, duygularınızın yoğunluğu ve kızgınlığınız açısından endişelendiriyor, kaygınızı ve keyifsizliğinizi giderecek bir katkı olabilir mi diye düşündürüyor...

Dr. Meltem Kora

***