Şeker sektöründe işçiler mutsuzmuş...
Peki bu sektörde işçilerin mutlu olduğu bir dönem var mıdır? Vardır...
Rahmetli Prof. İlhan Başgöz (1921 - 2021) Turhal Şeker Fabrikası’nda 1940 yılında iki ay staj yapar. Başgöz gözlemlerini “Gemerek Nire Bloomington Nire” adlı kitabında anlatır:
“Turhal’da, başka adaylarla beraber iki ay şeker fabrikasının lojmanlarında kaldık; ahır temizledik, inek sağdık ve bir güzel beslendik. Kahvaltıda tereyağı, süt, reçel, zeytin, peynir… Bunlar benim soframı tek tek ziyaret eden yiyeceklerdi. Her hafta fabrika sinemasında bir film, bedava. Bu şeker fabrikasını görene kadar devlet fabrikalarının ne olduğunu bilmezdim. Fabrikanın bütün işçileri, sıcak sulu, merkezden ısıtmalı evlerde yaşıyorlardı. Fabrikanın büyük bir çiftliği vardı. Çalışanlara süt, yoğurt, tereyağı, sebze ve meyve çok ucuza bu çiftlikten geliyordu. Bir spor kulübü, bir sinema salonu, bir de sağlık kliniği vardı. O klinikte Dr. Ceyhun Atıf Kansu doktor olarak çalışıyordu. Aklımda yanlış kalmamışsa bir de işçiler için ilkokulu vardı. Bütün bunlardan başka, fabrika işçilerine bir paso verilirdi. Bununla senede 20 gün devlet demir yollarında bedava seyahat edebiliyorlardı. Bu, devletin sosyal politikasıydı. Onun için şeker herhalde biraz pahalıya mal oluyordu...”
Cumhuriyet yönetimi işçisini böyle yaşatmayı amaçlamıştı.
RAPOR
Kalp hastası olmanız şart değil... Doktorlar gerek görürse, belli bir yaşın üstündeki kişilere kan sulandırıcı ilaç kullanmasını tavsiye edebiliyorlar. Bu ilaçlar rapora bağlı. Raporu devlet hastaneleri ya da kimi özel hastane doktorları yazıyor. Rapor (ne gerek varsa) yılda bir yenileniyor.
Benim raporumun süresi bitmiş. Eczacı arkadaş hatırlattı. Bunun üzerine internette MHRS’e girerek İstanbul’un Asya yakasında bir kardiyoloji doktoru aradım. Uygun hastane yoktu. İlk fırsatta randevu verileceğine ilişkin bir not geldi. Aradan 10 gün geçti. Bir mesaj geldi. “Hah, işte randevu saati veriyorlar” derken, “Talebiniz devam ediyor mu?” diye bir soru gelmesin mi? Anlaşılan arada iyileştiğimi düşündüler! Ya da özel hastaneye başvurmamı beklediler. Talebimin devam ettiğini bildirdim. 5 gün daha geçti. Hâlâ devletten randevu bekliyorum
Bu arada zaman zaman gittiğim bir üniversite hastanesindeki kardiyoloğun sekreterini arayarak bir rapor istediğimi belirttim. Sekreter hanım: “Bunun için gelip yeniden muayene olacaksınız” dedi. Ben yine devletten randevu beklemeye başladım.
Doktor dövmesine dövebiliyoruz artık ama arayınca da bulamıyoruz!
GARİP
Bir dönem beğeni ile izlediğimiz
Avukat Ersan Şen son zamanlarda garip şeyler söylemeye başladı. Son cevheri:
“Şeriat iyi bir şey kardeşim, kötü bir şey değil ki, din kurallarının uygulanması demek şeriat”
Birisi Sayın Şen’e şunu anlatsa...
Sokaklarda “Şeriat isteriz” diye gezinenler din kurallarının uygulanmasını değil, ülkenin din kurallarıyla yönetilmesini savunuyor...
Acaba koskoca avukat bu kadarını bilmiyor mu?
VERGİ
Öğretmen Ali Özdemir yazıyor...
“6 ay evvel oğlum Konya’nın Ereğli İlçesinde yaşayan bir hanım ile evlendi. Bu süreçte, Ereğli ilçesindeki bir esnaftan 20 bin TL karşılığında gelinlik aldık. 3 saatliğine kiraladığımız düğün salonuna ise 40 bin TL ödedik.
Bizden IBAN yoluyla para alan iki esnaf da fiş ya da fatura vermedi...
Bu vaziyeti devletin ilgili birimlerine (CİMER ve vergi dairesi) dilekçeyle ve belgeleriyle ilettim. Aradan 6 ay geçtikten sonra Ereğli Vergi Dairesi’nden iki adet resmi yazı elimize ulaştı. İkisinde de “Vergi kaçağı yoktur, usulsüzlük söz konusu değildir” şeklinde cevaplar verilmektedir.
Ortada resmen kayıt dışı, yasa dışı durum olmasına rağmen iki esnafı da aklayan, suçsuz bulan Ereğli Vergi Dairesi’nin yöneticilerini kamuoyunun vicdanına havale ediyorum.”
TİYATRO
Devlet tiyatrolarında bilet fiyatları yüzde 300 arttırıldı...
Ön koltukları 450 lira oldu...
Arkaya doğru fiyat ucuzluyor 120 liraya kadar iniyor...
Tiyatro salonlarında da artık zengin fakir ayrımı başlayacak...
Ön sıralardaki zenginler arka sıralara düşmüş fakirlere küçümseyerek bakacak!
Ya da onlara öyle gelecek!
