O POLİSLER BULUNMALI

Önceki gün bizim gazetenin manşetinde çok önemli bir haber vardı..

Damla Güler’in haberi..

Savcılık boru soruşturması başlatmış..

Hani Poyrazköy’de bulunan silahlar vardı ya.. Ta 2009’da..

O günlerde;Topraktan silahlar fışkırıyor başlıkları atılmıştı..

Yedi yıl sonra savcılık bir kez daha silahları koyanların peşine düştü.. Ama şüpheliler bu kez farklı..

Darbe yapmaya hazırlanan emekli askerler değil..

Emekli askerlere kumpas kuran polisler..

Sanıklar sonunda beraat etti ama ömürlerinden beş yıl gitti.. Beş yıl hapis yattılar.. Beş yıl boyunca o silahları kendilerinin koymadığını anlatamadılar..

Kanıt yoktu, tanık yoktu, delil yoktu..

Ama kanıta, tanığa, delile bakan yoktu..

Sadece bu davada değil, bütün büyük siyasi davalarda durum aynıydı..

Sanıklar beraat ettiğine göre o silahları oraya başka birileri koymuş..

Büyük ihtimalle silahları bulan polisler!.

Kendi kafalarına göre hareket etmediklerine göre, emri kim vermiş?

O polislerin bulunması bu sebeple önemli..

Soruşturmanın savcısı ne olacak?

Tutuklama kararı veren hâkim.. Delil, kanıt, belge olmadığı halde tahliye etmeyen hâkimler..

Ne olacak?

Türkiye,polis-savcı-hâkim üçlüsünün vatandaşa tezgah kurduğu bir dönemi yaşandı..

Türkiye, iddia makamının değil, suçlananın suç işlemediğini kanıtlamak zorunda olduğu yılları gördü..

Türkiye,mahkemelere olan güvenin sıfırlandığı günlerden geçti..

Hâlâ öyle..

Yargıya güven yok..

Bu durumdan çıkmanın yolu, bu duruma yol açanlarla hesaplaşmadan geçiyor..

Tabii ki; tarafsız ve adil yargılamayla..

Onların yaptığını onlara yaparak değil!..

Sertliği ne kadar çok seviyoruz?

Sert çıktı..

Sert dille eleştirdi..

Sert sözler..

Sert uyarı..

Sert tavır..

Sert açıklama..

Bir sertliktir gidiyor.. Bir şeyin önemini anlatmak için sığındığımız en önemli kelime bu..

Veya önemli kılmak için..

Anında sert sıfatını yapıştırıyoruz..

Sanki siyasetçinin dili sert olmasa söylediği önemsizleşecekmiş gibi bir hal var..

Şu da var.. Siyasetçi sakin sakin anlatsa da, sakin sakin uyarsa da biz sertleştiriyoruz..

Sadece siyasetçiye yapmıyoruz..

Spor adamlarının sözlerine sert vurgusu yapıyoruz, bir sanatçının eleştirisine de..

Sanki yumuşak konuşmak ayıpmış gibi.. İşe yaramazmış gibi..

Değerini düşürürmüş gibi..

Hal böyle olunca memlekette gerginlik eksik olmuyor..

Siyasetçi sert, sporcu sert, spor adamı sert, sanatçı sert, öğretmen sert, öğrenci sert, herkes sert..

Sert olmasa da sert..

Sertliği ne kadar çok seviyoruz?