AKP’deki oy patlamasını iki gündür analiz etmeye çalışıyorum..
5 ayda 5 milyona yakın oy artışının nedenlerini sıralıyorum..
Şunu rahatlıkla söyleyebilirim.. AKP uçağının take off pozisyonu alacağı belliydi.. Ama uçuşa geçeceği tahmin edilmiyordu..
Burnunu kaldıracağı nerden mi belliydi?
Söylemini değiştirmesinden, ekonomik vaatler dizisinden, vitrinini değiştirmesinden..
Mesajı aldık, ders çıkardık demesinden.. Geriye doğru baktım.. 15 Eylül günü şöyle bir yazı kaleme almışım..
***
‘AKP yüzünü yeniledi.. Yüzde 41’e düşmesinin, iktidarı kaybetmesinin
gereğini yaptı (..)
Sonuçta yeni isimlerle seçmenin karşısına çıkacak (..) Yapmak istediği belli..
Mesajı aldım, kendimi yeniledim..
Vitrinimi değiştirdim..
CHP de bir şeyler yapmalı.. 1 Kasım seçimini 7 Haziran’ın tekrarı gibi görmemeli..
7 Haziran’da beklediği sonucu alamadı..
Güzel kampanya yaptı, etkin kampanya yaptı, öteki partileri peşinden sürükledi, oyun kurucu, rol belirleyici oldu ama..
Ama sandığa yansımadı (..) Bu işte bir yanlışlık var..
Bu yanlışı bulmak CHP yönetiminin işi..
***
Ön seçim de bir işe yaramadı.. İstanbul’dan örnek vereyim, heyecan yaratmadı..
Daha da ötesi, CHP İstanbul’da ilerleyeceğine, yerinde saydı..
Oy yüzdesine bakarsak geriledi.. İstanbul’a bir milyon yeni seçmen devreye girdiği halde aldığı oyu değişmedi..
Gerçek şu..
CHP çakılıp kaldı..
CHP gemisi kuma oturdu..
Neden?
***
Söylem doğruysa.. Vaatler yerindeyse.. Ayağı yere basan sözlerse.. O halde seçmene sunulan aday listesi yanlış..
Aday listesi doğruysa.. Söylem yanlış..
İkisi de doğru, suç seçmen de diyemeyeceklerine göre.. Ya o, ya öteki (..)
CHP açısından bu seçim..
AKP tek başına iktidar olacak mı olamayacak mı seçimi olmamalı..
Yüzde 30 çıtasını aşmalıyız..
Kuma oturan CHP gemisini yüzdürmeliyiz..
Seçimi olmalı..’ (15.09.2015 )
***
CHP 1 Kasım’ı 7 Haziran’ın devamı gördü.. Aynı kadroyla, aynı söylemle seçmenin karşısına çıktı.. (Sadece birkaç ilde doğru hamle yaptı; sonucunu da aldı.)
Doğal olarak aynı oyu aldı..
Yüzde 25 yeterli görüldü ki yüzde 30’lar, 35’ler zorlanmadı.. Kuma oturan CHP gemisi bu seçimde de yüzdürülemedi..
AKP, yüzde 41’i yenilgi kabul edip gereğini yaptı..
CHP, yüzde 25’i başarı sayıp üstüne yattı..
Sonuç ortada!.
AKP’nin zaferine en çok kim sevindi?
Tabii kiDavutoğlu sevinmiştir..
Tabii kiErdoğan sevinmiştir..
Tabii kiAKP kadroları sevinmiştir..
Onları saymıyorum..
Onlar dışında en çok kim sevinmiştir diye soruyorum..
***
Bana göre dosyası Meclis’te olan dört eski bakan sevinmiştir..
Savcılıktaki dosyaları kapandı.. Takipsizlik kararı verildi..
Gerçi Meclis’teki dosyaları da kapatıldı, Yüce Divan’a gönderilmelerine gerek görülmedi..
Ama o dosyalar her an açılabilirdi..7 Haziran’dan hemen sonra CHP yeniden komisyon kurulması için önerge vermişti..
***
Meclis çoğunluğu muhalefette olsaydı onlar için tehlike sürüyordu..
Artık yok..
2019’a kadar o bakanlar için böyle bir tehlike yok..
O defter kapandı!..
Emanet oy mütedeyyin Kürtlerinmiş
7 Haziran’da HDP barajı aşar mı, aşamaz mı derken yüzde 13’ü görünce emanet oy tartışması başladı.. Hesap kitap dışı oylar vardı..
Demirtaş’a sempati duyanlar.. HDP barajı aşsın ki AKP Anayasa’yı değiştirecek sayıya ulaşmasın diye düşünenler HDP’ye oy vermişti..
Beyaz Türkler diyelim..
***
HDP’nin oy patlamasına katkı yapan başka bir grup daha vardı..
Mütedeyyin Kürtler..
Çok önemsendi.. Mütedeyyin Kürtler ve HDP..
Yan yana anılması düşünülmezdi..
7 Haziran’dan sonra şöyle yorumlar yapıldı.. Mütedeyyin Kürtler de artık Kürt partisinde karar kıldı.. Kolay kolay bırakmazlar..
***
Beyaz Türklerin oyu emanet..
Mütedeyyin Kürtlerin oyu kalıcı sayıldı..
1 Kasım’da sandıklar açılınca gördük ki mütedeyyin Kürtlerin oyu emanetmiş..
Beyaz Türkler de oyunu çekse HDP yüzde 8’lere inermiş..