Sevgili kardeşim Ümit Kayıhan’ı genç yaşta kaybettik. Her ölüm erken bir kayıptır. Üzülmemek elde değil. Herkesin, onunla birçok hatırası olduğu gerçektir. Ancak yatılı okulda beraber okuyan, aynı yatakhanede kaldığım, Ümit kardeşim adına söyleyecek sözlerim olduğuna inanıyorum. Sevgili Ümit’in çağdaş bir yapısı vardı.
Daima kendini geliştirmeye çalışırdı.
Yenilikleri yakınen takip eder.
Futbola yeni gözlerle bakar.
Kısacası daha geniş bir perspektiften olayları süzerdi.
Problem çözümünde daima yaratıcı ve sempatikti.
Yanında stresiniz azalır, en önemlisi mizahi yapısıyla yaratıcıydı. Haklının yanındaydı. Cesurdu. Kültürel yapısı ve bilgisi nedeniyle açık ve ikna ediciydi.
Herkes için çok önemli ve farklı bir beyefendiyi kaybettik. Cenaze töreninde de gördüğümüz gibi herkese nasip olmayacak kalabalık ve sevgi yumağı vardı. Hani bu aralar çok kullanılır. İnsanlar vefasızdır, menfaati olmayan bir yere gelmez gibi ifadelerin, sevgili Ümit Kayıhan için geçerli olmadığını o gün gördük. İnsan o manzaraya tanıklık edince elinde olmadan kendi kendine söyleniyor. Keşke ardında bıraktığı bu sevgi seline tanıklı edebilseydi.
Eşi Sevil Hanım, evlatları Nil ve Ekrem ile bütün sevenlerine baş sağlığı dilerim. Allah rahmet eylesin. Şu acımasız, her şeyi kolay tüketen futbol dünyamızda Ümit’i çok özleyeceğiz...
