Kel alaka

Ne alaka, belki de kel alaka ama... Bu AKP nedir, ne değildir? Hani biraz sağ, biraz merkez sağ hatta biraz sol, belki hepsi belki hiçbiri, belki yeni yepyeni bir yol. Kısaca veya uzunca ne olursan ol, yeter ki oy veren bize oy veren ol. Evet, belki de kel alaka. Ama sporda mı siyasallaşıyor yoksa. Ya da siyaset mi sporlaşıyor. İşte Kombassan’ın Konyası, dünün dünü ve dünün dününün bir sonraki günü. Veya bugünün dünü. İşte Yimpaşland. Ya da Yimpaş city. Ya da Yimpaş’ın şehri. Mesela tuvaleti. Sağında solunda, önünde arkasında in yok, cin yok. Pardon in yok da cin var. O da gişede. Küçük 250 bin TL, ya büyük... Tuvaletler de mi Yimpaş’ın yoksa...
O Yimpaş’ın şehrinin takımının formasında da holding partisinin holdinginin reklamları var. Evet tuhaf olan yeni kavramlar birbiriyle karışık, ama barışıktı. Ve Galatasaray. Şimdi merak edersiniz, defansta dörtlü mü üçlü mü oynadılar. Ne ilgilendirirse sizi. Dörtlüydüler. Üstelik yeni bir dörtlü. Yeni adamlar yeni heyecanlar. Ankara’da soldaki Vedat, Yozgat’ta sağa. Ankara’daki iki yok, Emre ve Meksikalı Yozgat’ta var. Solda Hakan, o da tuhaf bir adam. Ya da ne biçim bir adam. Ya da biyonikimtırak bir adam. İleride Ümit Karahan, Fabio Pırto (maç kağıdında böyle yazıyordu), yanlarında Berkant, Hasan. Bazen yaklaşan, bazen uzaklaşan. Ortada Davala ve Cihan. İlk 18 dakika kupa maçı gibiydi. Cihan 18’de attı, sonrası da Florya’da bir hafta ortası maçı tipiydi. Tek farkı Yozgat’ı çağırmamışlardı, onlar Yozgat’a gelmişlerdi. Solda biyonikimtırak Hakan, en sonda yine Karahan (!), ortada Davala, son dakikalarda Ergün denenenler, Mondragon ve Bülent Korkmaz evlerinde dinlenenlerdi.
Ne kadar ekmek, o kadar köfte midir, nedir denir ya, belki de değildir. Ama Yozgat’ta gözüken, burada ne kadar veren, pazar Ali Sami Yen’de o kadar alacaktı belki de.
51’de biten maçı yine penaltıyla Mehmet Polat başlattı. Yozgatlı heyecanlandı, Yozgat canlandı. Sonra 64’te yine Ümit Karahan (!) bir daha bitirdi.