Sahadan günlük

Çanakkale’den Hatay’a uzanan el umut verdi. Gönüllülerden Mustafa Alper Ülgen’in günlük gibi yazdığı yürekten mesajları bu sıcaklığı ve ışığı anlatıyor

Depremin sarsıcı şoku duyulur duyulmaz ülkenin dört bir yanından insanlar yardım için seferber oldu. En acil gereksinimlerden biri de gıda yardımıydı. Şefler deprem bölgesinde mutfaklar kurmaya çalışırken, kendi imkânlarıyla yardıma koşanlar da çoktu. 15 Şubat akşamı, içinde yer aldığım iki gruba birden aynı mesaj düştü. DBB (Doğal Bilinçli Beslenme) üretici grubu ile Slow Food grubu. Mesaj, Çanakkale’den Mustafa Alper Ülgen’den geliyordu: “Dün Süleyman köyde kadınlarımızın el birliği ile yaptığı ekmekler hazır. Slow Food İda üyelerinin katkılarıyla peynir, reçel zeytinyağı ve mazot aldık. Değirmenimizden de irmik, tarhana ve bulguru araca yükledik. Bayramiç’te yardım konvoyuna katılacağım. Hedefimiz Hatay Defne’de Bayramiç ve Ayvacık belediyelerinin çadırkenti. Oradaki mutfakta çalışacağım.”

Bir sonraki mesaj 1400 kilometrelik yolun sonundan geldi. Defne’ye sağ salim vardıklarını söylüyordu. Yurdun dört bir yanındaki birlikler ve üreticiler yardım ulaştırmaya başladılar. Mustafa, yürekten mesajlarıyla gün gün herkesi bilgilendirmeye devam etti. Dördüncü gün gelen mesaj hepimizi gülümsetti: “Sokaklarda çocuklar çoğalmaya başladı. Kuşlar da geri döndü sanki veya ben kuş seslerini fark etmeye başladım.”

Günlük gibi mesajlar

Mustafa’nın mesajları âdeta zor koşullarda günlük tutan birinin yazdıklarını andırıyordu: “Bugün beşinci günümüz ve ben yemek aralarında size bu notları yazmaya çalışıyorum. Ekibimiz 32 kişiye çıktı. Yaklaşık 700 kişiye yemek yapıyoruz. 200 kişi çadır kentimizden, yaklaşık 200 asker ve polis geri kalanlar ise mahalleden insanlar. Yemek yiyenlerin sayısı her gün artıyor zira bizim mutfak hem çeşitli hem lezzetli yemek veriyor. Kentte 81 ilden asker, polis ve diğer görevliler çalışıyor. Bu çalışanlara da sıcak yemek veriyoruz. Bulunduğumuz mahallede kente geri dönüş hızlandı. Bir mahalleli bugün, ‘Sizin varlığınız bize güven veriyor; çocuklarımı Mersin’e yollamıştım, geri getirdim, birçok komşum da ailesini geri çağırdı’ dedi. Odun kesici, marangoz, kaynakçı, elektrikçi, tesisatçı, temizlikçi, depocu, çaycı, şoför, çadır sorumluları, mutfak ekibi gibi birçok iş bölümü var. Çöpleri Darıca Belediyesi araçları ve personeli topluyor, Gebze Belediyesi çöp konteyneri koydu, Muğla Orman, her gün iki kere depolarımıza su basıyor, İstanbul Büyükşehir Belediyesi ve Kocaeli’den şişe su temin ettik. Bugün Bayramiç’ten bir araç yola çıktı, herkesin kişisel eksiğini ve buranın acil ihtiyaçlarını getiriyor. Anlatılacak çok şey var. Problem yok, çözüm var.”

Mustafa’nın son depremi anlatışı bile sakindi, hiç yılmadılar: “Bugün 8. günümüz. Son depremin şoku azalmaya başladı. Öğle yemeği sonrası çocuklar için etkinlik yaptık. Dün son gelen seyyar WC’lerin kanalizasyon bağlantısını da bitirdik. Mutfakta çalışma hiç bitmiyor ve yemeğe gelenler sürekli artıyor. Bu arada Defne’de yaşayanlar bize kendi yaptıkları turşular, şalgam suları getirmeye başladı. Zaten süt geliyordu. Halk gayet memnun. Az önce yakın köylerden bir kadın ilaç almaya geldi, çok çarpıcı şeyler söyledi: ‘Biz burada kalmak ve kendi kendimize yetmek istiyoruz, un bulamıyorum, sadece makarna verdiler. Para ile alacak bir yer de yok yakında. Gitmek istesek hemen ücretsiz şekilde yolluyorlar bizi. Siz burada bize bu imkânı sununca bize burada kalma isteği ve güveni vermiş oluyorsunuz’ dedi. Bu arada bizden sonra gelecek Ayvacık ekibini de yönlendirme yapıyoruz. Buradaki hizmet aksamadan devam etsin diye.”

Mustafa Alper Ülgen’in aralarında olduğu 32 kişilik ekip Defne’de günde 700 kişilik yemek yapıyor.

Dayanışma ruhu

Mustafa Alper Ülgen Bayramiç’te DBB üreticisi, aynı zamanda Slow Food İda grubunun kurucusu. Destekçileri de kendisi gibi ülkenin dört bir yanından. Acil yardımı uzun soluklu bir destek projesine dönüştürmek için pek çok çalışma başladı. DBB üreticileri uzun dönemde birikimlerini, üretim ve dayanışma modellerini deprem bölgesinde kırsaldaki üreticilerle paylaşma ve onlara destek olmak üzere düşünmeye başladılar. Slow Food hareketi, yardım çalışmalarını sürdürürken uluslararası örgütün desteği ile kırsala uzun soluklu yardım projeleri geliştirmeye çalışıyor. Ülgen’in samimi mesajları bize bir gerçeği gösterdi. Eğer ülkenin bir ucundan diğerine dayanışma ruhuyla gönüllü yardımı böyle kanayan yaralara merhem olabiliyorsa iyi bir gelecek için umut var demektir.