PANİK DEĞİL MANİK ATAK

Devrim Yakut ve Bihter Dinçel’in oynadığı “Manik Atak”, sahnede iki değil on iki oyuncu varmış gibi oynanan, son derece dinamik bir komedi

Bu konuda ayrım yapmak çok doğru görünmeyebilir ama dünyanın düzeni başka şekilde olsa ben de yapmazdım herhalde; bir oyun bir kadının kaleminden çıkmışsa o bende başka bir heyecan yaratıyor. “Bana dair, beni ilgilendiren, benim içimden geçen bir şeyler de söylüyor olacak” diye seviniyorum. Hele hele kadın karakterler üzerine kuruluysa.

Her zaman bu heyecanımın karşılığını bulduğumu tabii ki söyleyemem ama Bihter Dinçel’in kaleminde buldum. Sahnede iki kadın izliyorum ve bunları bir erkeğin konuşturmadığı her anında belli oluyor. Yaşasın.

Oyunumuzun adı “Manik Atak”, olay mahalli bir tiyatro kulisi. Ama nasıl oyuncaklı, cicili bicili bir kulis, her yanında kostümler, aksesuarlar, oyun odası gibi bir yer. Aslında gibi değil ta kendisi, “oyun odası”.

Leyla, bir zamanların parlak tiyatro oyuncusu, ama 10 yıl olmuş sahneye çıkmayalı. Bu uzun aradan sonra yıllar önce oynadığı, adeta kendisiyle özdeşleşen “Bağ Bozumuna Bir Gün Kala, Seher Vakti Ardıç Ağacına Kurduğum Salıncağın Gölgesinde” adlı oyunda tekrar oynamak üzere çağrılıyor. Ancak bu sefer zamanında sevgilisini oynadığı karakterin ve de erkekler yaşlanmadığı için aktörün - annesini oynamak üzere. Karşısında da genç dizi oyuncusu Melike var. Leyla’nın egosuna bir sus diyerek bayrağı ona devretmesi lazım. Üstelik Melike bir ekran şöhreti, ilk kez adım atacak sahneye. Ve bugün ikisi ilk kez karşılaşacaklar, provaların da ilk günü.

Şimdi kendinizi her bir kadının yerine koyun ve hiç tanımadığınız “diğerini” nasıl hayal ederdiniz düşünün. Ön yargılarınız olur muydu, korkar mıydınız, baştan gardınızı alır mıydınız? Aranızda kuşak farkı var, deneyim farkı var, bilginiz, görgünüz, meslekte attığınız adımlar bambaşka. Leyla “Sahne er meydanıdır, bir dizi oyuncusu ne bilsin?” diyebilir, Melike “Sizin devriniz geçti, şimdi televizyonda varsan varsın, değilse yoksun” diyebilir. Bu iki kadını ayıracak kalın çizgiler bulmak çok kolay. Ama bir de birleştirecek olanlar var ve biz de “Manik Atak”ta bunları izliyoruz. Leyla ile Melike birbirlerine hayatlarının önemli duraklarını, yazgılarına çentik atmış karakterleri, mihenk taşı olmuş olayları anlattıkça hatta kostüm dolabından takıp takıştırıp canlandırdıkça - aralarında bir kimya, salonda da bir kahkaha tufanı baş gösteriyor.

“Manik Atak”ın serüveni, aklında yazılmasını hayal ettiği bir hikâye olan Devrim Yakut’un Çiğdem Erken’in önerisiyle Bihter Dinçel’in “Aşiyan” oyununa gitmesiyle başlıyor. Bakıyor ki kendi hikâyesine benzeyen yanları var oyunun, bir yoldaş bulmuş gibi hissederek çıkışta Bihter Dinçel ile konuşuyor ve o günden sonra haftanın iki üç günü buluşup sohbet etmeye başlıyorlar. Birbirlerine hayatlarını anlattıkça ortak dertler dökülüyor ortaya ve oyun da şekillenmeye başlıyor. En nihayet Leyla ve Melike ete kemiğe bürünüyor.

Oyunda her yaştan kadına son derece tanıdık gelecek (tabii erkeklerin de tanışmasında fayda olan) pek çok meseleye değinen Bihter Dinçel’in matrak ve sivri kaleminden “gösteri dünyası” da bol bol nasibini alıyor ki beni en çok eğlendiren bölümler bu iki kadın oyuncunun gayet “içeriden” batırdıkları iğneler oldu. Evet, “Aktörün yaşı ilerler, yirmi otuz yıl geçer ama hep jön kalır. Karşısındaki esas kız en fazla 24’ünden gün alır” mesela.

Fişek gibi iki oyuncu

İzlediğimiz oyunların yarısından fazlasının sahne tasarımında imzası bulunan Barış Dinçel bu kez yönetmen koltuğunda. Tabii sahnedeki o şahane kulis de onun elinden çıkma. İki kişilik bir oyun ancak bu kadar hızlı ve dinamik olabilirdi. Ama şunu da söylemek isterim ki bunu en çok fişek gibi iki oyuncuya borçluyuz. Sahnede iki değil, on iki kişi gibiler ki tam saymadım, muhtemelen o sayıda farklı karaktere bürünüyor olmalılar. Devrim Yakut kadar sahneye tamamen hakim ve aralıksız parlayan çok az oyuncu gördüm ama Bihter Dinçel de onunla şahane bir uyum yakalıyor. Uzun lafın kısası, ikisini seyretmeye doyum olmuyor.

MANİK ATAK / BKM

-Yazan: Bihter Dinçel

- Yöneten: Barış Dinçel

- Sahne tasarımı: Barış Dinçel

- Işık tasarımı: Yakup Çartık

- Müzik: Tolga Çebi

- Reji asistanı: Hilal Keleş

- Oynayanlar: Devrim Yakut, Bihter Dinçel