Mizah dilini eleştiri üstüne kuran ve zaman zaman da hayli iğneleyici olup kervancının develerini ürküten bir çizgide yol alan (Şan Tiyatrosu’nun yakılmasına sebep olan Muzır Müzikal gibi) Ferhan Şensoy, beş yıllık bir aradan sonra ‘Muhalif Başkan’la beyazperdede.
Oyunlarını severek izlediğim iki usta tiyatrocudan biri olan (diğeri de Ali Poyrazoğlu) Ferhan Şensoy’un kalabalık bir vizyon haftasına denk düşen filmi, beklediğim yapımlardandı. Çünkü filmle ilgili röportajında beş yıllık sürecin gerekçesini, ‘Benim bir sinema projesine dâhil olabilmem için o işin kısacık tatilime denk gelmesi gerekiyor. Ben tiyatronun yanında sinema yapıyorum. Yani ben tiyatroyla evliyim, sinema benim kaçamağım) sözleriyle açıklayan Ferhan Şensoy’u beyazperdede görünmeye ikna edebilen projeyi merak ediyordum.
***
Ferhan Şensoy’u sinemada yeniden yer almaya ikna etmenin dışında medyafaresi.com’un desteğini alarak, ‘ilk kez bir internet sitesinin sponsor olduğu film’ özelliğine de sahip olan ve İstinye Park'taki galasında izlediğim ‘Muhalif Başkan’ın kritiğine geçmeden önce galayla ilgili birkaç ayrıntıya değinmek isterim.
İnsanların ‘ayranı yok içmeye’ misali koşturduğu Justin Bieber’in konseriyle aynı geceye rastlama talihsizliğine uğrayan ve ‘İstanbul çoktan bitmiş, okeye dönüyor’ dedirten yoğunluktaki trafikle ulaşılan galanın en büyük eksiği, Ferhan Şensoy’un bulunmayışıydı. Kimilerince fısır fısır eleştirilse de, bu yokluğun gayet makul bir gerekçesi mevcut. Galanın 1 Mayıs’tan 2 Mayıs’a ertelenmesi ve o tarihe de tiyatro oyununun denk düşmesi, konukların Şensoy’dan mahrum kalmasının nedeni.
Kızları Ferhan ve Derya Şensoy tarafından temsil edilen ustayı canlı canlı görememenin eksikliği dışında bir diğer ayrıntı, galanın konserle ve içimizdeki Benfica’lıların deşifre olmasına yol açan ‘Fenerbahçe-Benfica’ maçıyla denk düşmesi. Keşke buna dikkat edilseymiş de öncesinde yapılsaymış! O zaman eminim filme gösterilen yoğun ilgi birkaç misli daha artar, açılan ilave salon kadar daha yere ihtiyaç olurdu.
Yapımcı Muhip Asutay’ın romantik komedi tadında yeni bir film için kolları sıvadıklarının müjdesini verdiği galada seyircinin tepkisine gelince... Filmin, kahkahayla ve sahnelere yorumlar katarak izlenmesinin baş nedeni, gayet doğal bir akışla ilerleyen yapımdaki esprilerin kalitesi. Bu noktada öne çıkan ise şüphesiz, Ferhan Şensoy’un tarzı ve kadronun bu tarza uyumlu canlandırması.
Yusuf Atala, Dost Elver, Türkan Kılıç, Meltem Parlak, Ali Yaylı, Ali Uyandıran, Ferdi Atuner, Ömer Gecü, Serkan Kuru ve Cansel Kula kadrodan ilk etapta göze çarpanlar. Murat Serezli, Gülriz Sururi, Bülent Çolak gibi isimlerin yanı sıra sinema ve medya çevresinden ilgi gören galada en önemli ayrıntı, kadronun yaptıkları işin gururunu taşıyor olması ve memnuniyetlerini yansıtan alçakgönüllü tavırlar sergilemesi! Burada antrparantez, Gülriz Sururi’ni yıllara meydan okuyan dinçliğini de vurgulamadan edemeyeceğim. 2012’de ‘Tiyatronun Meleği’ ödülüne layık görülen ve medyada siyasi çıkışlarıyla yankı getiren sanatçıya kırkbir kere maşallah.
Bunca lafın ardından gelelim ‘Muhalif Başkan’ın eleştirisine…
Memişlerden, beş bebişe taşlamalar
Kasabanın delisinin ‘Haydin kasabanın akıllıları’ selamıyla başlayan film özünde, iktidardan olmayan belediye başkanlarının yaşadığı zorluklara odaklı. Ancak yönetmenliğini Yüksel Torun’un üstlendiği yapımın hedefi sadece bu değil.
Ferhan Şensoy’a göre, eski Türk filmlerinden çok daha faklı bir hava estiren… Hollywood özentisi karakterler yerine bizden bir iş yaratmayı tercih ettiğini söyleyen ve izlediği ilk profesyonel tiyatrocu olan Ferhan Şensoy’la ilk filmini yapma mutluluğu yaşayan yönetmen Yüksel Torun’a göreyse, Yeşilçam tipi aile komedisi olan ‘Muhalif Başkan’ bana göre de tam anlamıyla ‘Ferhan Tarzı’ bir çalışma!
CNM Production, Ferhan Şensoy tercihiyle çıktığı ilk sinema yolculuğunda tiyatro tadında bir yapım koymuş ortaya.
Sahnedeki performansını, yılların verdiği alışkanlıkla sinemaya taşıyan Ferhan Şensoy, oyunu dik tutan belkemiği… Onun durağanlığına hareket verenler ‘oynak eklem’ durumundaki Yusuf Atala ve Dost Elver... Ömer Gecü ile Ali Yaylı ise beyin takımı. Filmde kimin akıllı, kimin deli olduğuna karar vermek, bu iki karakterin kıyasıyla mümkün. Bu oluşuma kan-can katan ayrıntı da Rus modellerin görselliği.
‘Zafer’ olgusu bir tek adında yer alan ve hayatı mağlubiyetlerle dolu olan Başkan’ın ‘Kasaba yönetmek duygu işi değil, beyin işidir’ diyen rakibine karşı verdiği dürüstlük savaşı, baştan sona Ferhan Şensoy usulü dokundurmalarla dolu. Zaten köyün en akıllısı olan deli, rüşvetçi yardımcı, fırsatçı rakip gibi klasik karakterlerden oluşan ve imkânsız aşk durumuyla örgüsünü renklendiren filme fark katan da bu!
Medyanın kızlardan, memişlerden, selülitlerden beslenmesini… Festival bolluğunda, bilmem nerenin festivali, diye ortaya konulanların saatlerce TV’de gösterilmesini… KPSS’de sahtekârlıklar yapılmasını… Beş çocuktan aşağısı kurtarmaz nasihatini ve daha pek çok mesajı bünyesinde barındıran ‘Muhalif Başkan’da en hoşuma giden iğneleme, ünlü siyasilerin-kişilerin fotoğraf karelerine kendi yüzlerini fotomontajla yerleştirip hava atanlara yönelik olan! Benzerlerini yapan ya da fırsatını bulup ünlü isimlerin yanı başında ot gibi biterek fotoğrafa dâhil olanların bu yolla epeyce prim yaptıkları günümüz gerçekleriyle çok uyumlu.
‘Buldum, bulduk, bulunuldu’ diyerek Ferhan’lığını sergileyen Zeki karakterini, Ali Cengiz oyunlarıyla karşı karşıya bırakan ‘Muhalif Başkan’, ülkemizde her daim yürürlükte olan aksaklıklar üstüne kurduğu öyküsünü kısa tutmasıyla da avantajlı durumda. Zira bu sayede izleyiciyi bıktırmıyor. Filmin, bu öykü sürecinde espri yaratmak için küfre ve argoya pek meyletmediğini, dozunda birkaç küçük sövmeyle durumu geçiştirdiğini de belirtelim.
Özetle; ilklerin işi olan ve 250 kişilik kasaba halkını memnun etmek için çare ararken kimi zaman yönetimde yetersiz kalan, yakın çekimlerde falso yaşatan ancak Ferhan Şensoy’un varlığıyla tüm bunları telafi eden ‘Muhalif Başkan’, Ferhan tarzı bir film izleyip gülerken düşünmek isteyenlere biçilmiş kaftan.
Anibal GÜLEROĞLU