Yaklaşık 15 gün önce henüz final maçları başlamadan önce yeni bir Fenerbahçe-Galatasaray derbi kültürü yaratmasından söz etmiştim.
Önceki gün oynanan derbide bu düşünceye çok yaklaşan görüntüler vardı.
Bir kere sahada her şeyin yolunda olduğunu net olarak gördük. Ne Fenerbahçe’de ne de Galatasaray’da forma giyen oyuncuların rakiplerinin formalarıyla bir alıp vermediği bir şeyleri yok.
Düşen rakibini kaldıran, başını öpen, birlikte düştükleri yerden sarmaş dolaş ve gülerek ayağa kalkan futbolcu görüntülerini bu karşılaşmada sıklıkla gördük.
İçimiz ısındı.
Fatih Terim’in maç oynanırken saha kenarında tedavi gören Sow’un yanına gitmesi ve diyalog kurması az bir şey değildi.
Fırat Aydınus’un birkaç senedir gösterdiği yüksek performansın yanına saha içinde oyuncularla kurduğu düzeyli, mesafeli ama sempatik ilişkinin de çok doğru bir hakemlik yaklaşımı ve duruşu olduğunu söylemeliyiz.
Galatasaray taraftarının da hakkını teslim etmek gerekiyor.
Bunlar güzel şeyler…
Geliştirici ve hatta ilham vericidir.
Bütün bunlar dururken maç sonunda olan bir takım spontane gelişmiş bir takım olaylara takılmak, onları büyütmek kelimenin tam anlamıyla basitliktir, bulunduğu yeri artık dolduramamaktır.
3 Temmuz’dan bu yana adalet bekçiliği yapan bir takım “savcı yorumcuların” Stoch’un rakipten aldığı formayı şortunun neden arkasına soktuğunu tartışıyor olmaları kafalarındaki dünyanın net ifadesidir.
Bu dünya sadece karanlık değil; aynı zamanda zehirli de…
Zehirleriyle insanların tüm düşünme mekanizmasının içine kin, nefret ve düşmanlık akıtmaktadır.
Çünkü ortalık ne kadar karışır, kavga çıkar, olaylar büyürse onların dünyası zenginleşecektir. Konuşacak konuları olacaktır.
Bu çirkinliğe izin vermemek gerekiyor.
Süper Finaller iki haftadır çok güzel bir ortamda oynanıyor.
Bizim bugün örnek alacağımız şey TT Arena’da Fenerbahçe ve Galatasaray futbol takımlarının bize gösterdiği güzelliklerdir.
Yüreği futbol sevgisi ile atmış ve şimdi aramızdan ayrılmış olan Fatih Çalışkan'a saygıyla...
http://twitter.com/uzaygokerman