Hafta içinde kimileri için basit bir şiddet olayı olan bir koçun oyuncusunu tokatlama olayını tartıştığımız sıra sonunda şiddetin en büyüğü ile sarsıldık.
Mersin’de Özgecan Aslan’ın öldürülmesi olayı basit bir vakanın ötesinde bu coğrafyada hızla büyüyen bir zihniyetin sonucudur. Ortadoğu coğrafyasında bu zihniyetin sadece renk tonları var, giderek o tonlar tek bir rengin içinde toplanıyor; karanlık.
İşte böyle bir günde oynandı Gaziantepspor-Fenerbahçe karşılaşması ve karşılaşma sonunda gördük ki Fenerbahçeli futbolcuların da kafasında bu cinayet vardı.
Bugün bırakın futbol konuşmayı oynamanın bile çok zor olduğu bir gündü.
Özgecan Aslan’ın ölümünü konuşmadığımızda bu karanlık bizi teslim alacak ve yutacak.
Zor da olsa futbola dönebilirsek; Fenerbahçe geçen haftaya göre çok daha kötü oynamasına, savunmasına bu sezon görmediğimiz kadar açık vermesine karşın futbolun ilginçliklerinden olacak 5-0 galip geldi.
Emenike’nin golüne kadar sahada bildiğimiz, tanıdığımız şampiyonluk favorisi Fenerbahçe vardı. Golle birlikte sanki futbolcular maçın bittiği şeklinde bir havaya girdiler.
Takım savunmasının en önemli unsurlarından olan Mehmet Topal bile öyle basit ve hayati hatalar yaptı; Gaziantepspor benim notlarıma göre bu bölümde 4 net pozisyon yakaladı.
Bunların gole dönüşmesi Fenerbahçe adına şans, Gaziantepspor adınaysa beceriksizlikle açıklanabilir ancak.
Sonra ilk yarı bitti ve takımlar soyunma odasına girdiler, döndüklerinde başka bir Fenerbahçe izlemeye başladık. Goller peş peşe ve sağanak şeklinde Gaziantepspor kalesini doldurdu.
Bu bölümde Fenerbahçe’nin sol tarafı sanki Türkiye’nin eksikliğini duyduğu bir gerçeği yüzümüze vuruyor gibiydi. Sol çalışınca oyun güzelleşti, fark oldu.
Soyunma odasında her ne olduysa Fenerbahçe’yi toparlamış, kendisine getirmişti.
20. haftaya kadar olanları kısa alt alta topladığımızda; önce takım halinde kötü bir futbol, formsuz bir takım görüntüsü, sonra önce savunmanın yerleşmesi, kanatların tekrar geçen seneyi hatırlatan oyunu hatırlamaları, orta sahanın başarısı derken…
Dün akşam Fenerbahçe santraforlarının üçü bir den ağırlıklarını hissettirdiklerinde Fenerbahçe 20 haftada takım haline gelmiş oldu.
Kuşkusuz görünen tarafta bir Diego-Selçuk Şahin değişikliği vardı ancak maçın bu bölümün böyle yorumlamayı doğru bulmuyorum.
Geçen hafta Emenike, Sow ve Webo yakaladıkları basit pozisyonları goller sonuçlandırabilmiş olsalar belki bu skor değil ama en azından üç puan alınmış olacaktı.
Önemli detay ve fark buydu.
Daha önce de yazmıştım; Fenerbahçe ligin diğer tüm takımlarından çok daha farklı ve iyi oynuyor; hatta geçen sezonki bu haftalardan bile; ancak bu sene rekabet ve mücadele çok daha güçlü ve zor geçiyor.
İsmail Kartal bize açıklamasa da hafta içinde şu Emenike’nin golü, 17. Dakika ile devre sonuna kadarki dönemde takıma ne olduğunu düşünmesi, sorgulaması gerekiyor. Hatta takımın 15 dakikalık devrede geri dönebiliyor olması da bir başka ilginçlikti elbette.
http://twitter.com/uzaygokerman