Çok şükür Milli Takımımız son maçla Avrupa Şampiyonası’na merhaba diyebildi.
Şunu Fatih Terim’in ve futbolcuların anlaması gerekir ki kimse Milli Takımın başarısızlığından keyif duymuyor ve bunun için bir beklenti için girmiyor. Mesele hakkını vermek, bize vizyon olarak çok iyi olduklarına dair gösterdiklerini sahada her şeyleriyle ortaya koymaktır.
İspanya bir dereceye kadar ama Hırvatistan karşısında iyi futbol sergileyen bir takım izlemiş olsak, hatta galibiyet alabilsek ne Arda’nın performansını konuşulurdu ne de Fatih Terim’in ne kadar para kazandığını tartışılırdı.
Şu bir gerçek ki ilk iki maçta çok kötü bir takım izledik ve eleştirdik. Eleştirinin dozunu hakarete çevirenler olabilir ancak bu ülkenin ortalaması hakaret değil, eleştiridir.
Ortalama geçim seviyesinin 1.500-3.000 TL olduğu bir ülkede aylık kazancınız 1.000.000 TL’ye ulaşıyorsa öyle ya da böyle yaptığınız işin karşılığını vermek zorundasınız.
Yok öyle küsmeler, duygusal tepkiler vermeler.
Tablo önümüzde, tamamlanmış grup maçlarına göre kıl payı Arnavutluk’u geçebiliyoruz ve bir üst tura çıkabilmek için Portekiz, İsveç, İzlanda gibi takımların puanlar kaybetmelerini bekliyoruz.
Bu akşam kuş gidip taşa çarpacak mı gerçekten merak içindeyiz!
Ancak bildiğim ve çok güvendiğim bir şey var ki o da Fatih Terim’in şansıdır.
Türkiyemiz bir üst tura çıkmış olsa bugüne kadar konuştuğumuz, yazdığımız ne varsa anlamını ve değerini yitirecek mi?
Kesinlikle hayır!
Aksine, daha fazla tartışıyor olmamız gerekiyor ancak karşımızda eleştirilmeye tahammülü olmayan bir irade var, yapacak bir şey kalmıyor.
Maça gelebilirsek; her dönem yakaladığımız bir futbol nesli var; futbolumuzu biraz da bu belirliyor. Hatırlarsanız “bu takımı ben kurdum” diyen Fatih Hocamız elemelerdeki ilk İzlanda maçına üçlü savunma ile çıkmış 3-5-2 oynamıştı.
Turnuvaya girerken orta sahası güçlü bir takım hüviyetiyle hareket ediyorduk. Zaten Fatih Terim’in oyuncu seçimleri de bu yöndeydi.
Peki Türkiye’de oynanan ve sonuca giden son dört beş senedir etkili futbolun karşılığı neydi?
Kanat hücumlarıyla oynayan takımların hepsi bir şekilde sonuç almıştı.
Caner Erkin, Gökhan Gönül gibi ileriye çıkma becerisi gösteren futbolcuları parlatan oyun düzeni de bunun parçasıydı.
Beşiktaş hızlı hücumlarını kanatlara açıp, gol bölgesinde Gomez’le buluşturmayı başarabildiği için şampiyonluk ipini göğüsledi.
Fenerbahçe uzun süre orta alanda Nani ve Diego’nun gereksiz futboluna tahammül ederken aynen Milli Takımımız gibi etkili futbol oynamaktan uzaktı.
Ne zaman Volkan Şen ve Alper’i kullanmayı başardı, özellikle ikinci devre etkili oldu. Hatta Nani’yi kanatlarda kullanmaya başladı.
Türkiye’yi dün farklı gösteren de işte iki kanadını teslim ettiği Volkan Şen ve özellikle Emre Mor’un sonuca giden futbolları oldu.
Emre Mor’un sağ taraftan getirip ve on sekiz yaşında futbolcu için beklenmedik derecede ustalık ve beceri barındıran gol pası önceki gün Fatih Terim’in söz ettiği en üst seviyedeki akıl oyunlarından ve sporundan satrançtaki en basit mat olan Çoban matına benziyordu; Çek Cumhuriyeti bu golü yediği anda oyundan moral olarak düştü çünkü böyle gollerin etkisi çift taraflıdır.
Emre Mor sağ kanat bindirmelerinde çok etkili oldu.
Orta alandaki oyuncularımız da merkezden oynamak yerine oyunu yanlara açınca istediğimizi almış olduk.
Ofsayt pozisyonlarında biraz daha dikkatli olabilse yine Burak’a has olan o hızlı hücum şekilleriyle farkı daha da açabilirdik.
Volkan Şen’in yerine giren Oğuzhan hamlesi bu oyun düzenini bozan bir değişiklik oldu. Oysa Olcay çok daha anlamlı olurdu.
İlaç niyetine atılmış olan ikinci gol net ofsayt olmasına karşın bir önceki pozisyonda Burak’ın atağını ofsayt şeklinde değerlendirip hakemin kesmesiyle dengelenmiş oldu.
Ozan iğne deliğinden geçirdi topu ve belki de Türkiye’yi bir üst tura taşıdı.
Fatih Hocamıza ve futbolculara tavsiyemiz ellerinden düşürmedikleri cep telefonları üzerinden takip ettikleri sosyal medyayı ve her uzatılan mikrofondan ülkeye bir mesaj gönderme telaşını bir kenara bırakıp işlerine yoğunlaşmalarıdır.
http://twitter.com/uzaygokerman