Sezonun en kötü finallerinden birini oynadı Fenerbahçe. Bu karşılaşmanın kaybedilmesinin bir kaç sebebi var, onlardan biri dirençsizlikse daha kötüsü inançsızlık, kendine güven duygusunu kaybetmekdir.
Hiç kuşkusuz Fenerbahçe forması giyen futbolcu grubunun elinden daha fazlasının gelmesi beklenir.
En azından rakip ne yapıyor, bakmak gerekir.
Aykut Kocaman’ın Alper ve Soldado tercihlerinin, geride kalan Bursaspor maçı pratiğine bakarak hatalı olduğunu söyleyebiliriz.
Fernandao girdikten sonra tüm ortaların kafasıyla buluşmasına karşın ilk yarı bunların hiçbirinin Soldado’ya ulaşamaması kadro ve taktik kurgusu bakımından sorun yarattı.
Alper, Bursaspor maçı sonrası da konuştuk, maalesef kendisine verilmiş hiçbir şansı değerlendiremedi. Aykut Hoca ona gereğinden fazla opsiyon tanıdı.
Tüm bunlar bir yana esas sorun Fenerbahçe’nin savunma kurgusunun Akhisarlı oyunculara temassız ve müdahalesiz oynayışıydı.
Kalesindeki her üç golün de tek sebebi buydu.
İkinci gol öncesinde Şener’in diplomatik görevli gibi rakibini izlemesi ve orta yaparken arada bıraktığı mesafe bir Fenerbahçe savunma oyuncusundan beklenemeyecek derecede hatalıydı.
Yine Topal’ın rakibine topu bırakması affedilir gibi değildi.
Bu kadar hatanın bir araya geldiği ortamda Kupa’yı kazanacak aksiyon yaratamıyorsunuz ve sürekli geri düşüyorsunuz.
Daha dramatik durum tabii Akhisar’ın bu sezon Fenerbahçe’yi üç maçta da yenmesi ve toplamda 7 gol atmasıydı.
Fenerbahçe’nin bu sezon bir takıma karşı bu kadar çaresiz kalması gerçekten ilginç bir durum oldu ve tarihe not düşüldü.
Akhisar elindeki şartlara göre yapabileceğinin en iyisini gerçekleştirdi. 2-1’den sonra ortaya koyduğu motivasyona dayalı futbola Fenerbahçeli meslektaşları karşılık vermedi. Zaten Kupa’nın kazanılmasındaki temel etki de buydu.
2-1 geriye düşen Fenerbahçeli oyuncuların bitmiş gibi maçı bırakması olmadı.