Igor Tudor’un, Galatasaray’a bir heyecan getirdiği kesin... Ama dün gördük ki, bu heyecan saman alevinden farksız... Oyuncuların bir kaç dakikalık bireysel çabaları, formasına kavuşan Chedjou’nun Riekerink’e mesaj gönderme hevesleri, 11’e dönen Rodrigues’in (ben kenarda unutulacak futbolcu muyum?) mesajları için ortaya koyduğu çabası ve elbette Ayhan Akman’ın yeni hocaya takımla ilgili uygulamalı bilgi aktarmaları ancak beraberliği getirebildi.
Tudor’un bildiğimiz Karabük’ü sahada olsa Rizespor asla dünkü kadar rahat oynayamaz, tempoyu bu kadar iyi kontrolünde tutamaz ve Galatasaray’a okuduğu gibi meydan okuyamazdı...
İstediğiniz kadar teknik direktör değiştirin... Bu değişiklik sezon başında veya devre arasında olmadığı taktirde beklenen sonucu vermesi haftalar alır, o süre içinde de atı alan Üsküdar’ı geçer... Galatasaray sancılı takım... Galatasaray’da papaz oyuncu bir hayli fazla... Kafa olarak çoktan hedeften uzaklaşmışlar... Tudor onlara, “Rize’yi yenin, haftaya Beşiktaş evimize geliyor, onları da yener şampiyonluğun en büyük favorisi oluruz” demiştir mutlaka... Dememişse, Galatasaray’ın Tudor’la da işi zor. Ama düşündüğümüz gibi demiş ve futbolcular bunu algılamamışlarsa işte o zaman Tudor’un işi hepten zor...
Bruma’yı bu maç öncesi kadro dışı bırakarak daha baştan sertlikle otorite kurmaya çalışan ve bir ölçüde ‘Mahmut Hoca’lığa soyunan Igor Tudor hangi sınıfta başöğretmen olduğunun farkında değil bence... Bu tür operasyonlar daha yavaş, daha kontrollü ve de sistematik yapılırsa işe yarar... Burada ciddi bir biçimde Igor Tudor’un tecrübesizliği ortaya çıkıyor...
Ama şunu da söylememiz lazım, ilk golü bulan Galatasaray’ın galibiyeti koruması gerekirdi. Kadro yapısı, oyuncu kalitesi ve elbette ligdeki hedefi bunu gerektiriyorken sahada vurdum-duymaz oyuncu grubu ayaklarına gelen fırsatı ellerinin tersiyle ittiler...
Hikmet hocaya da uzun süredir unuttuğumuz alkışı gönderelim... Hem takımını çok akıllı yönetti hem de Galatasaray’a takım oyunu nasıl oynanır net biçimde gösterdi. Bravo Karaman...