İki yenilmez takımın maçından yine iki yenilmez takım çıktı. Her iki teknik adamın da nakış gibi işledikleri taktikleri; sakatlıklar, geciken hamleler ve bazı oyuncuların düşen performansları nedeniyle istedikleri noktaya ulaşmadı. Böyle olunca da bir kazanan çıkmadı.
İlk 40 dakika mükemmel bir Başakşehir izledik. Sürekli ilerde basan, dönen topları çok çabuk kazanan ve savunmasını da bu sezon hiç olmadığı kadar önde tutan Başakşehir, pozisyon üstüne pozisyon üretti. Tıpkı Benfica’nın yaptıklarını yaptı, Avcı’nın talebeleri... Belli ki o maç iyi izlenmiş, zaaflar iyi görülmüş.
Plan uygulamada tıkır tıkır işledi. Üç ciddi gol pozisyonu ve ardından da kontratakla gelen mükemmel bir gol, Başakşehir’i 30 bin Beşiktaşlı önünde sahanın hakimi yaptı. Taaa ki 40. dakikaya kadar... Emre Belözoğlu, müzmin sakatlığı tekrarlayıp zorunlu olarak kenara gelince, görüntü siyah ile beyaz kadar değişti. Sazı çalan da dinleyen de orkestrayı yöneten de artık hep Beşiktaş’tı.
Emre’nin yokluğu bu kadar büyük bir farklılık yaratabilir mi? Evet, dün çok net gördük, yaratıyor. Emre’nin olduğu o ilk 40 dakikada tam 120 isabetli pas yapmış Başakşehir... Belözoğlu’nun hiç top kaybı yok. Bakın istatistiklere çıkışlardaki tüm toplar onda toplanmış. Geri dönüşlerdeki set oyunu da onda başlamış. Emre’den sonraki maçın bitimine kadar olan sürede, yani 50 dakikalık zaman diliminde Başakşehir’in pas sayısı 70’i bulmamış.
Ve özellikle ikinci yarıda Başakşehir neredeyse hiç hücum yapmamış. Çıkmayan takımın daha doğrusu çıkamayan takımın (Belki de taktiksel olarak çıkmak istemeyen) pozisyon bulması da zaten düşünülemez. 85. dakikada arka arkaya iki çıkışı var Başakşehir’in... İkisinde de golle burun buruna geldiler. Hatta biri filelere gitti Cüneyt Çakır saymadı.
İşte Emre, Başakşehir takımı için bu kadar kilit bir oyuncu ve dün gördük ki alternatifi yok. O zaman, sezon sonuna kadar bu treni Emre lokomotifi çekebilir mi? Dünün sorusu olmalı Başakşehir adına...
Güneş’in ilk hamlesi Tolgay değişikliği çok işe yaradı. Oyunu geride kabul eden Başakşehir’in üzerine Tolgay ile dolu dolu gitti siyah-beyazlılar... Aslında gol de çok uygun bir zamanda geldi. Bildiğimiz Beşiktaş’ın ikiyi hatta üçü bulması bekleniyordu ama Beşiktaş bildiğimiz gibi değildi.
Gökhan Gönül hamlesi zorunlu olsa bile çok daha erken olmalıydı ki iki kanat birden işlesin. Gönül girene kadar sahada tek kanadı ile uçmaya çalışan bir Kartal vardı. Bu durum yorgunluk getirdi. Bunun ötesinde Abdullah Avcı’nın ekmeğine de yağ sürdü.
Cüneyt Çakır’a gelince... Daha birkaç gün önce Avrupa’da kart üstüne kart çıkaran Cüneyt hoca, maçın son dakikalarındaki Quaresma’nın pozisyonunda sarıyı nasıl atladı anlamak mümkün değil.