Bakmayın siz önüne mikrofon konan her kulüp başkanının futbol pastasını hor görüp yakınmasına.
Küçükmüş… Yetmiyormuş.
Onun meali, yönetme/üretme becerisini bir kenara koyup, sıradanlığı kısıtlı imkanların sırtına yükleyerek “Vereceksin bana sınırsız parayı, bak dünyanın zirvesine nasıl çıkıyorum” kaytarması.
“Halamın bıyıkları olsa” derler halk arasında!
En kolay satılan mal; hayal!.. Bu coğrafyada hayal bile kuramayanlar var.
Kombineleri CEO’ların jestiyon çeki düzeyine çekip tribünün yakasını “mavi”den “beyaz”a çevirmek, sonra da taraftarın oyuna katkısını beğenmemek kolay… Gidip 7,500 lira emekli maaşıyla yaşama mucizesi gösteren emekli bir fanatik taraftara anlatsınlar bunu.
“Al, yine iste” parolası, sadece yoksul ailelerin zengin taklidi yapan ergenlerine has bir alışkanlık değildir; saçını süpürge eden ekonomisi sarkaçlı ulusların “yemeyip yedirilen”, sevgiden harçlığa her bakımdan “öz evlat” muamelesi gören kimi sektörlerinin de kötü bir bağımlılığıdır.
Sizde para kalmaz, onlar akan kaynağın debisini kanıksarlar. Daha çok isterler.
Futbolumuzun unsurları değerli kulüplerimiz, işte bu sürekli talep halinde ruhi durumu meslek edinmiş şanslı azınlığın üyeleridir.
Futbola o beğenmedikleri pastayı ikram eden bu millet, ekmek alırken fırın fırın dolaşıp günlük tüketimden iskonto yapmamak için henüz zam yememiş somun arıyor icabında.
“Devlet Kuşu” yuvada midesi kazınan başka yavrular yokmuş gibi beslenme saatine futboldan başlıyor. İşin tuhafı yuvadaki diğer evlatlar bunu makul ve mantıklı buluyor!
Kanıt mı?..
Kulüplerin transferde ödediği vergilerin iadesine karar verildi geçen hafta. Daha bol keseden harcasınlar diye… Hem de akaryakıt ile iğneden ipliğe, KDV ile jikletten beyaz peynire vergiler artarken.
Efendim, iade edilen paraların altyapı ve amatörlere kullanılma şartı varmış. Hiç merak etmeyin milim şaşmazlar! Bir cepten bir cebe… “O kalemlere harcadıklarını cebine koy, transfere yüklen” şimdi.
Burası spor sayfası… Kulüpler açısından bakmak için zorlayalım kendimizi ve “helal olsun” diyelim! Ne yapıp edip “makbul evlat pozisyonlarını” sürdürüyorlar.
Ama unutmayalım.
İltifat marifete tabidir. Marifet ise futbolcu kilerini ihracatla doldurmak, eloğlunun hüneriyle galebe çalarken sadece “eloğlunun iyisini seçmek” hiç değildir.
Şimdi sıra Anadolu’nun yüzde beşi kadar Avrupalı vatandaşımız arasından yetişen futbolcularda. Yani, bizde yetenek gani ama üretim zayıf.
Futbol da bir endüstri ise kaliteli üretim anayasası olmalıdır.
Vergi iadesi ile bir şans daha yaratıldı aslında batmış ama haberi olmayan kulüplerimize. Bunu iyi değerlendirmeliler, yeni kaynağı muhasebe hüneri ile transferin emrine verecek yolları aramak yerine devlet jestinin hakkını vermeliler bu sefer.
Her güzel transferi alkışlarken, kaç asgari ücret ettiğini hesaplayıp bir yandan içimizin cız ettiğini unutmasın saygıdeğer kulüplerimiz.