Zor takıma karşı zorlama sistemin zaferi Fenerbahçe’ye üç puan getirdi.
Henüz takım olamamış sıra dışı futbolcuların takımı Adana Demirspor ile “kentsel dönüşüm” gibi yıkılıp yeniden yapılmaya çalışılan özel yeteneklerin Fenerbahçe’si arasındaki mücadelede hiç kolay olmadı üç puanı almak...
Biri lige hasret, diğeri şampiyonluğa; ikisinde de tek hedef kazanmak. Oyuna odaklanan yok, sadece maçı kazanmak.
Adana Demirspor uzun süre sonra döndüğü ligin, seyircinin ve kendi sahasında açılış maçının coşkusuyla rakibe ailece yüklenerek başlayınca Fenerbahçe’ye çıkmak için uzun toplar kaldı.
Henüz oyun ezberleri oturmasa da Balotelli, Akintola, Castro, Belhanda, Svensson gibi ayaklar karşısında her an gol yeme ihtimali vardı ve açıkça geri yaslandı Fenerbahçe... Orta saha ile forvetin iletişimi en alt düzeye indi.
Ancak bireysel beceri bir yere kadardı. Adana Demirspor takımı, futbolcuları kadar yetenekli değildi.
İlk yarıda her iki takımın da domine edemediği maçta ev sahibi Fenerbahçe’yi hataya zorlamaya, Fenerbahçe ise kontrollü oynamaya çalıştı.
Fenerbahçe’nin yumuşak karnı Gustavo’dan başka basan, durduran adamın olmadığı orta sahası ile Akintola karşısında Ferdi’nin çaresiz kalması, Novak’ın yerinden kıpırdayamamasıydı. İlk yarı resmen düştü Fenerbahçe’nin sol tarafı. Sağda Osayi ise bir var bir yoktu.
Tabi bir de Samatta... Adeta santrforsuz, hatta 10 kişi oynadı ilk yarıyı sarı-lacivertliler. Ağır, kararsız, bir santrforda olmaması gereken ne varsa Samatta’da mevcuttu. Valencia’yı çok aradı Fenerbahçe.
Neyse ki, ikinci yarıya bu iki sıkıntıyı düzeltmekle başladı Pereira. Samatta’nın yerine Serdar Dursun’u, Ferdi’nin yerine Serdar Aziz’i aldı. Novak sol kanada yerine geldi. Bu da Fenerbahçe’nin orta alanda mücadele gücünü, ilerde çoğalma şansını yükseltti. Rakip hücumlarında defansı beşlemesini hızlandırdı. Osayi bile Akintola ile baş eder oldu.
Maçın ilk 20 dakikası topa hakim bile olamayan set oyununa ancak 30’dan sonra başlayabilen Fenerbahçe, ikinci devrenin 17. saniyesinde mutlu ve “Mesut” oldu!.. Orta alandan pası veren, oyuna yeni giren Serdar Dursun, asisti yapan İrfan Can, topla birlikte kaleye giren Mesut Özil’di.
Fenerbahçe öne geçti ama ikinci golü bir türlü atamayınca 90 dakika boyunca Adana Demirspor’un direncini kırmayı başaramadı.
Samet Aybaba, 62’de yorulan Balotelli ve Belhanda’yı çıkarıp, Asonbalonga ile Ezel’i sahaya sürdü. Taze kuvvet, Adana Demirspor’u diriltirken ikinci yarıda oyuna giren Serdar Dursun’un omzundan sakatlanıp yerini Nazım Sangare’ye bırakmasıyla Fenerbahçe sahada santrforsuz kaldı. Hem Serdar hem de Fenerbahçe için berbat bir durumdu. Fenerbahçe kanattaki yerine Nazım’ı koyduğu Osayi ile idare etmeye başladı. Aslında Samatta’dan çok daha iyi oynadı Osayi.
Adana Demirspor’un Akintola ile ilerleyen dakikalarda Fenerbahçe kalesini zorlayacak Dibba’yı, F.Bahçe’nin Zajc ile Ozan’ı değiştirmesi eş zamanlıydı. Ardından çok yorulan Mesut Özil çıktı, Sosa girdi.
Artık başka bir Fenerbahçe vardı sahada. Boyu uzadı. Bağlantılar zayıfladı. Bu da Adana Demirspor’u ümitlendirdi. Maçın son dakikaları Gökhan İnler’in Fenerbahçe kalesini yoklamalarıyla sona erdi.
İlk maç üç puan çok önemli...
Yıllardan beri “sabır taşı” muamelesi gören, kupasız sezonlarda ilk öğretime başlayan çocukları liseye geçen, orta yaştakileri askerlikten düşen, nice ihtiyar delikanlıları bu dünyadan göçen Fenerbahçelilerin epeydir ilk kez yüzü güldü.
Tamam mıdır Fenerbahçe?
Hayır... Sistem ile futbolcu portföyü örtüşene kadar sorun var.