Patika varken düz dağa tırmanarak “var oluşuna” anlam katmaya çalışan reklamdaki zorlama maceraperestin “ben zor olanı severim” böbürlenmesini nasıl cevaplıyordu tüketiciye kolaylık vaat eden dış ses?..
“Valla sen bilirsin”!..
Evet... Herkes tercihlerine göre yaşar, başarır ve sonuçlarına katlanır. Fenerbahçe’ye ve onun futbol aklına verilecek yanıt da benzerdir:
“Valla Aykut Hoca bilir”!
Düşme hattından kendini zor güç kurtarmış, beş ay maaş alamayıp antrenman grevine girişmiş futbolcuların Bursaspor’u ne yapabilirdi son beş maçını kazanıp grafiğini zıplatmış Fenerbahçe karşısında?
Beraberlik sürdükçe savunma değil mi?
Yani kanat beklerinin falan çıkmasını kimse beklememeli Bursaspor’dan Kadıköy’de... Ve Fenerbahçe bir an önce gol atmalı ki, kazanmak bir yana, fark atmak için çıktığı maçtan beklediğini alsın.
Ama Fenerbahçe yine “emniyet” icabı savunmaya yardım edecek kanatlarla kurulmuş. Bir tarafta Alper bir tarafta Aatıf. Geçen hafta 62’de oyuna girdikten sonra maçın 1-1’den 4-1’e geldiği Valbuena kulübede. Duran topları doğru kullanacak adam bile yok takımda. Bir korneri paslaşarak kullanıyor Fenerbahçe, pası rakip kapıp Fenerbahçe kalesinde tehlikeli oluyor; o derece...
Koskoca ilk yarı boyunca görünüşte baskı yapan Fenerbahçe’nin kaderi, kale önünde topa yetişemeyen Soldado’ya yanıp yakılmak. Aatıf paslıyor uzanamıyor, Hasan Ali kesiyor yetişemiyor. Ya boyu kısa geliyor ya bacağı.
Kalabalık savunmalarda iş yapabilecek, hava toplarında başarısı tescilli Fernandao da kulübedeki Valbuena’nın yanında.
45 dakika tam anlamıyla patika yerine düz duvardan dağa tırmanmaya çalışan ve bunu da kutsayan zorlama maceraperest durumunda Fenerbahçe.
43. dakikada Valbuena ısınmaya başlayınca sevinen Fenerbahçe tribünleri maçın yarısının özeti.
Maçın ikinci yarısında Valbuena farkı apaçık ortada. Serbest vuruş kullanıyor doksandan kaleci çıkarıyor, Soldado, Janssen, Fernandao, hepsini pozisyona sokuyor. Adam hiçbir şey yapmasa her an pas opsiyonu oluyor Fenerbahçe baskısının güdük kalmamasını sağlıyor; yazık değil mi onsuz geçen zamana?
Bu arada Bursaspor’un saha içi handikaplarına saha içi çileler ekleniyor ve yavaş yavaş eriyor sahada!..
Maç boyunca tüm değişiklikleri sakatlık yüzünden ve zorunlu misafir takımın. Sağ tarafı adeta yıkılıp yeniden yapılıyor maçta.
Son çeyrek saatte savunmasındaki en iyi adam Titi kırmızı kart görüyor, Yusuf sakatlanıp çıkamıyor; çünkü değişiklik hakkı bitmiş. Bitmiyor, teknik direktörü tribüne yollanıyor ki, Fenerbahçe’nin galibiyet golü tüm bunlardan sonra.
Zaten Fenerbahçe’nin ilk golünü atan da rakip santrafor Sow...
Ne yapacağız şimdi?..
Skor 2-1 olunca “zirve takibini amansız bir şekilde sürdürüyor” diye Fenerbahçe’yi övecek miyiz?
Kendini Fenerbahçe hakkında illa ki iyi bir şeyler söylemek zorunda hissedenler, “çok zor bir maçı kazandığını” iddia edebilir!..
Ama çok zor hale getiren de kendisidir maalesef. Aslında şampiyonluk veya Şampiyonlar Ligi şansına ilişmeyen ama Fenerbahçe’de işlemeyen “sistemi”, hatalı “tercihleri”, kerameti kendinden menkul “tarzı” iyice belli eden bu ve benzeri galibiyetler için “mükemmel” bile denilebilir!
Çünkü “zarar/ziyan” olmadan herkes görüyor ki, Fenerbahçe şampiyon olsa bile bu sezon futbol adına taş taş üstüne koymamıştır. Tribünleri soğutan, stattan uzak tutan ve kazanması gereken maçları bile zora sokan “ilk unsur” oynadığı oyundur. Bu tarzın gelecek sezonlarda sürdürülebilmesi mümkün değildir.
Aksi halde kendisi bilir.