Halı mıdır, seccade midir her ne ise, asıl Sivas’ta lazımdı Fenerbahçe’ye!..
Yanlış anlaşılmasın Cocu’yu sarıp memleketine postalamak için değil, onun vadesini devre arasına kesti Başkan…
Hataları, korkuları altına süpürmek için de kullanılır halı!
Çünkü herkes bıktı.
Evet… Sivas’ta beraberlik, düşme hattının üzerindeki (!) Fenerbahçe’nin sezon başından bu yana her maçta pekişen kimliğe göre hiç de fena değil… 9. Haftada taraftara dokuz doğurtan, bir türlü toparlanamayan, gol atamayan, kazanamayan, hatta kadrosu belli olmayan bir Fenerbahçe, Sivas’tan zaferle dönecek değildi.
Gelelim maça… Slimani ve Benzia’nın yokluğunda sanki bir puan yetermiş gibi sol kanatta İsmail’le çıktı sahaya Fenerbahçe… Valbuena ile Barış kulübede otururken arkada Hasan Ali önde İsmail!..
Gerçi ilk yarıda maçın kalede biten tek pozisyonunu hazırlayan İsmail’di ama asıl sebep dağları bekleyen korkuydu ve Sivasspor’un Robinho’sunu durdurmak gerekiyordu.
Neden? Çünkü mağlubiyet, eve kesin dönüş anlamındaydı Cocu için. Takım ve Hoca bu hale gelmişti sekiz haftada…
Ancak 25 dakika sonra Emre ile yer değiştiren Robinho sola geçip hemen Hakan’ı pozisyona sokunca bu sefer orta sahadaki Jailson, Skrtel ile Roman’ın arasına girmek zorunda kaldı ve Fenerbahçe orta sahası çöktü.
Kapalı Sivas savunmasını açması beklenen Fenerbahçe’nin Şener’li Ayew’li sağ kanadı ise hiçbir işe yaramıyordu.
Zaten her iki takım için de maçın ana fikri, rakip oynarken topun arkasına geçmek ve oyunu kilitlemekti. Bu kilidi ancak coşkulu, konsantre bir oyun ve yetenekli ayaklar açabilirdi.
Ne yazık ki Fenerbahçe’de öyle bir yetenek yoktu. Varsa bile takımın yaşadığı süreç yeteneğin ortaya çıkmasında en büyük engeldi.
İkinci yarıya Cocu hiçbir değişiklik yapmadan başladı ama sahadaki Fenerbahçe bir tık fazlaydı.
İki taraf da “kazanabilirim” diye düşünüp topun arkasına geçme prensipleri bir kenara bırakılınca Soldado ve Emre fırsat yakaladı ve atamadı.
Fenerbahçe’nin oyunu galibiyet ışığı vermediği için Cocu 60. dakikada iki değişiklik birden yaptı. Şener’in yerine Isla, Ayew’in yerine Mehmet Ekici.
Olumlu bir hamleydi….
Ve 71’deki Frey’in kaleciden dönen topunu tamamlayamayan Soldado, 74’de Mehmet Ekici’nin direkten dönen şutu, risk alan, kazanmak isteyen Fenerbahçe’nin savunma yapan Fenerbahçe’den çok daha keyifli ve galibiyete yakın olduğunu kanıtlıyordu.
Ama futbolu küstürmüştü bir kere Fenerbahçe… Şans, yanında değil karşısındaydı. Oyuna ağırlığını koyan, Fenerbahçe’ye vites attıran Mehmet Ekici 17 dakika sahada kaldıktan sonra sakatlanarak gözyaşları içinde oyunu terk etti, Fenerbahçe’nin altından bir kez daha çekildi halı.
Hâlâ ayakta ise sebebi formadaki çubuklardır sadece; sportif direktör, hoca, futbolcular değil.