“Aile içi şiddete” tanık olmuş, tahribatını iliklerine kadar yaşamış bireylerin sürgit başarısız ve bunalımlı bir yaşama mahkum olması Allah’ın emri değil!..
Tamam... Tat tuz kalmaz, her şey daha zorlaşır ama kimileri içe kapanmak yerine yeteneklerini şahlandırıp tuttuğunu kopararak tepki verir bu travmaya.
İşte Fenerbahçe takımının Antalyaspor karşısında sergilediği ve özellikle tribündeki “ailesinin” görmesini istediği buydu.
Galiba “aile” de hatasını anlamış, bir kısmı yoktu. Gelenlerin çiçekleri iyi de bir gün önce Beşiktaş seyircisi Fenerbahçe’nin esamesini okumazken Şenol Güneş’e küfür neyin nesiydi?
Bu sezon Fenerbahçe maçlarında geçerli olan “ilk devreyi uyumadan atlatanlar ikinci devre heyecanlı futbol izleyebilir kuralı” Antalya karşısında geçerli değildi!
Fenerbahçe başlama düdüğü ile birlikte parlamaya başladı. Sürekli yıldız ışığı vardı Fenerbahçe’de... Çünkü bir yıldız parlamayı bıraktığında diğeri ışıldıyordu.
Önce Aatif göz kamaştırdı. O söndüğü anlarda Soldado-Giuliano’dan oluşan hücum merkezi, onlar göz kırptığında Dirar ortaya çıktı. Hatta Antalya’nın oyuna döndüğü ilk yarının son dakikalarında Volkan bile katıldı...
İlk gol 14. dakikadaydı. Fenerbahçe’nin ilk golü kaleyi bulan son dört şutu gol olan Aatif’ın ayağından geldi.
Bu sıradan bir gol değildi. Fenerbahçe’nin “perşembeye” takılıp kalmadığını, oynama arzusunu da gösteriyordu. Çünkü Aatif’ın başlatıp Aatif’ın bitirdiği golden önce Fenerbahçe iki kere kanat değiştirip stoperlerden kurulu rakip savunmayı darmadağın etti.
Ardından Giuliano’nun ikinci asisti ve Soldado’nun becerisiyle 2-0 öne geçti Fenerbahçe.
Dört dakika sonra skor 2,5-0 oldu!..
Nasıl mı?... Fenerbahçe’nin iki kronik talihsizliğinden biri ile... Yani hakem.
Fenerbahçe’nin kazandığı korner Roman’ın kafasıyla gol olurken yardımcı hakem daha önce topa dokunduğunu sandığı Josef’e ofsayt bayrağı kaldırdı ve gol gümbürtüye gitti.
Kararın zararı bu kadar değildi... İşte bu pozisyon Antalya-spor’u oyuna döndürendi... Konuk takım silkindi ve maç başından beri Fenerbahçe baskısından yapamadığı kanat beklerini oyuna katmayı, Doukara ile Fenerbahçe stoperlerini rahatsız etmeyi denemeye başladı. Hakan’ı Charles’a rakip sahada boş alanlar yarattı.
Maçı, özellikle ilk yarıyı sıra dışı kılan, Fenerbahçe’nin haftalarca yakındığı hakem hataları ile bireysel hata örneklerinden ikisinin birden 45 dakikaya sığmasıydı. Antalya toparlandığında Fenerbahçe’nin koca sezondaki en büyük baş belası “bireysel hata” hortlayınca Antalyaspor skoru 2-1 yaptı.
Kısa bir süre de olsa eski telaşlı günlerine döndü Fenerbahçe.
Antalya’nın beraberlik arzusu maçın ikinci devresinde de devam etti. Aslında bunu planlayan Fenerbahçe’ydi. Çünkü Fenerbahçe yarısı geriye yaslanmış yarısı öne çıkmış başladı devreye. Yani rakibi gole davet edercesine.
Antalyaspor tuzağa düşmüştü. Gol peşindeki rakibin bıraktığı geniş alanlar Fenerbahçe yetenekleri için biçilmiş kaftandı. İlk yarıda pek ışıldamayan Dirar- Şener kulvarı kıvılcımlanınca, sürekli gezip savunmanın dengesini bozan Soldado devreye girince, onlara Aatif’ın gayretli futbolu eklenince Fenerbahçe’nin yeniden oyuna dönmesi kaçınılmazdı. Giuliano 62. dakikada skoru 3-1’e getirdi.
Aykut Kocaman da Aatif’ın futbolundan memnun olmalıydı ki, 71’de Valbuena’yı oyuna alırken Aatif’ı çıkarmadı bu kez. Janssen’i ise Soldado’nun yerine sokup kalan haftalara hazırlamak istedi.
Bu değişiklikler maçın kalan yirmi dakikası renk kattı Fenerbahçe’ye.
Valbuena’nın “kafayı çalıştırın, beni yok sayamazsınız” mesajıyla birlikte Antalya kalesine gönderdiği son dakika golü bu bölümün özetiydi.
Aslında Antalyaspor maçı Fenerbahçe için “kazanılması gereken son sekiz maç hedefinin” dışında özellikler taşıyordu... Bunun başında dört gün önceki kupa maçında yaşananların futbolcuları ve tribünleri nasıl/ne kadar etkilediğinin anlaşılması vardı.
Belli oldu ki, futbolcular tanık oldukları “aile içi şiddete” kafayı takmamışlar... Seyirci ise her şeyi geride bırakmak istiyor.
Keşke bu kadar kolay olsa... Ödenmesi gereken bedeller var.