Aslında maç değil “dram” vardı Trabzon’da!.. Hani gençliği gerilerde kalmış adamın gençlerle aşık atmaya çalışması, servetini kaybetmiş birinin eski günlerine özenmesi gibi hevesle başlayıp kaçınılmaz hüzünle biten bir dram...
Senaryo taa sezon başında yazılmıştı... Hatta iki-üç sezon önce!
Takım da seyirci de “Bari Avni Aker’deki son maçta eski günlerimizi yaşayalım” istediler...
Hiç yoksa doksan dakika!
Ama, yarım saate kalmadan hayatın ve futbolun gerçekleriyle yüzleştiler.
Fenerbahçe eksikti... Skrtel, Van Persie, Hasan Ali, Volkan Şen yoktu.
Trabzonspor ise fazlaydı!.. Bu takımın belki yarısı olmasa da olurdu.
Lazım olanlarda Yusuf Erdoğan da henüz 28. dakikada kırmızı kart görüp atılınca ve on dakika sonra tribünler kendi futbolcusuna, kendi yönetimine bağırmaya başlayınca, Trabzon İl Güvenlik Kurulu’nun Fenerbahçe seyircisine tribünü yasaklamakla ne kadar doğru iş yaptığı ortaya çıktı.
Evet doğru... Böylesine hayal kırıklığına uğramış Trabzonsporlular muhtemelen rakip seyirciye saracaklardı bulsalardı! İspatı, kendi futbolcuları, yöneticileri...
Maça baskılı ve özellikle sağdan etkili başladı Trabzonspor. Fenerbahçe durdu bekledi. Hatta Mehmet Topal iyice stoperlerin arasına girip maçın sonuna kadar ayakta kalan Mehmet Ekici’nin boş alanlar bulmasına sebep oldu. Bu sırada skora ilişkin olumlu bir gelişme yaşamadılarsa Fenerbahçe savunmasına mecburiyetten eklenen Roman ve İsmail’in canla başla yaptıkları savunma yüzündendir. Bir de kupa maçında “keşfedilen” Castillo’nun sanıldığı kadar iyi olmadığından.
Rakip Fenerbahçe’nin iki klasik hamlesi vardı ilk yarım saat özenle sakladığı. Biri duran toplar, diğeri kontratak... Birinci devredeki ilk gol duran top sonucu yaratılan penaltıdandı, ikincisi ise Lens’in yaratıcılığına zimmetli kontrataktan.
Enteresan olan; penaltıdan sonra dağılmış, şaşırmış, on kişi kalmış takıma Ersun Yanal kulübeden seslenmedi bile. O da mı şaşırmıştı ne?.. Sadece ikinci golde hatası olan Onazi’yi çıkardı yerine Yusuf Yazıcı’yı aldı ikinci yarı başlarken. Zaten Onazi’yi çoktan bitirmişti seyirci.
Ersun Yanal’ın ikinci yarıdaki tek amacı farkın artmasına engel olmak için on kişi kalmış Trabzonspor’u kontrollü oynatmaktı ama aradığı boşlukları bulan ve formda olan bir Lens unsuru vardı. Penaltı golünü atmış olsa da ziyan ettiği pozisyonlarla Van Persie’yi mumla aratan Fernandao’ya pozisyon hazırlamaktan bıkan Lens kendi attı: 0-3...
Bu noktada “yeter” dedi Advocaat... Sow’la Alper’i çıkardı Aatıf ve Ozan’ı aldı. Gerisi “dramın” sonlanma formatı:
Ümitsizce mücadele ve kaçınılmaz son.
Bir zamanlar İstanbul takımlarının korkulu rüyası Avni Aker, bir an önce boşaltılıp gidilmesi gereken yerdi artık.
Çimenin, tribünün ne suçu var? Oraya layık olamayanlar utansın.
Bu sezon Trabzonspor’u kimse toparlayamaz... Ama sezona berbat bir başlangıç yapıp haftalar sonra düzeldikten sonra öndekileri yakalamaya çalışan Fenerbahçe ligin ilk yarısını iyi bitirdi Trabzon’da aldığı galibiyetle. Arada bir-iki nokta transfer de yaparsa, şampiyon olamasa bile şampiyon olduğuna pişman edebilir rakiplerini.