Daha ben “nasılsınız” diye hal hatır sormadan, popüler sloganın güftesini patlattı hattın ucundan:
“Ali Koç başkan Fenerbahçe şampiyon”!..
Kim mi?
Mahmut Uslu... “Eski” Fenerbahçe’nin iki numaralı adamı... Ali Koç’un selefi Aziz Yıldırım’ın yol arkadaşı ve eski yönetimin genel sekreteri.
Malum, genel kurulda yine yönetim listesinde vardı. Gerçi artık dinlenmek ve işleriyle ilgilenmek istiyordu ama kadroyu güçlendirmek için ikna edilmişti.
Nutkum tutuldu tabi...
Fakat zeki insandır Mahmut Uslu... Siz soruyu düşünürken o cevaplar. Muharrem İnce karşısındaki Nagehan Alçı gibi alfabeyi karıştırmama ramak kala açıklık getirdi:
“Artık böyle... Yapacak bir şey yok. Önemli olan Fenerbahçe”.
Vay be!..
Şimdi anladınız mı Ali Koç’un aylarca çatır çatır mücadele ettiği Aziz Yıldırım’ı Fenerbahçe’nin olası basketbol şampiyonluğunda kupayı kaldırmaya niye davet ettiğini, Fenerbahçe personeline “sadece eski yönetimi şikayet eden kovulur” dediğini, Aziz Yıldırım’ın hayal bile edilemeyen hezimete rağmen şikayetsiz suçlamasız köşesine çekildiğini.
Ne mutlu ki, Fenerbahçe’de “ego”ların son durağı, Fenerbahçe.
Tıpkı evlat sevgisi gibi Fenerbahçe aşkı.
Evet... Kimileri için kulübü “evlat” mertebesindedir!.. Büyüsün, yürüsün, koşsun, hep başarılı olsun diye didinir durur.
Her “baba” bu ütopyaya ulaşmak için meşrebine göre bir yöntem tutturur.
Serti de vardır hoş görülüsü de... Bonkörü de hasisi de...
Kimi hissettirmeden yolu açar evladına, kimi eli üzerinde olsun ister. Üç yılda bir sandığa oy atan da, hayatını adadığı evladının hep tepesinde olan da tek şeyi düşler aslında:
Onun muhteşem bir yaşamı olsun.
O yüzden gün gelip başka ufuklara kanat açan evlada kızan da olur, üzülen de hasretinden yanan da ama evlat sevgisi her zaman egoya, yönetme isteğine galebe çalar.
İşte Aziz Yıldırım ve ekibi bu duygu değişimini yaşıyor şimdi.
Kırılmadılar mı, kahrolmadalar mı?
Haddinden fazla.
Kime mi?
Ali Koç’a değil elbet.
Ali Koç’u seçen Genel Kurul’a da değil.
Sadece farklı konuşup farklı yapanlara ki, o kadarı da hakları.
Mahmut Uslu, bu konuyu en kibar tarafından şöyle anlattı:
“On iki bin kişi ile bire bir konuşup, öpüşüp, koklaşıp, destek sözlerini aldıktan sonra böyle oluyorsa, yapacak bir şey yok”!
Demek son ana kadar Aziz Bey’i “kırmak istememiş” 7-8 bin kongre üyesi.
Ve gerçekten ayıp etmişler.
Keşke “hayır” diyebilselerdi... Rakibinin bile “efsane” madalyası taktığı Aziz Yıldırım’ı ters köşeye yatırmasalardı da seçim değil devir teslim olsaydı daha Cumartesi’den... Ali Koç’la birlikte çağdaşlık yoluna sapması beklenen Fenerbahçe makas değiştirirken geride çapak kalmasaydı.
Neyse ki, gidenler de Fenerbahçeli.
Sadece bana söylemiş olsa da Mahmut Uslu’nun “Ali Koç başkan Fenerbahçe şampiyon” sloganı, son bir ay içinde yolda, ekranda duyduklarım arasında en anlamlısı, en önemlisi, en özverilisi.
Kurallar yıkılmak için koyulur derler ya, egolar da çiğnenmek için vardır.