Bazı oyuncular vardır. Tek başına mücadele eder, arkadaşlarına direnç katar. Mustafa Yumlu böyle bir isim. Talihsiz bir sakatlık yaşayıp oyundan çıkıncaya kadar, savunmada partneri Caner ile birlikte müthiş işler yaptı. Bu ikili Trabzonspor’un gol silahları Burak ve Rodallega’ya nefes aldırmadı. Kaleci Fatih de yan ortaları rahatlıkla toplayınca, konuk ekip adına kötü bir görüntü ortaya çıktı. Üstelik Güray ve Kadir’in kullandığı sol kulvar, Trabzonspor’un başına bela olacak atakların sinyalini veriyordu.
Yumlu yerini Dany’e bıraktı, Akhisaspor’un savunma kurgusu bozuldu. 35. dakikada çalışıldığı çok açık bir Sosa frikiği Trabzonspor’a nefes aldırdı. Hugo topun üzerinden atladı, barajın ve kaleci Fatih’in dikkati dağıldı, o nefis gol geldi. Ardından Abdülkadir ortalığı karıştırdı, Hugo yerde kaldı. Hakem Meler’in kararı penaltı olunca, usta ayak Burak’a ilk yarının skorunu belirlemek kaldı.
Cihat Aslan’ın ikinci yarı başlarken ilk hamlesi Seleznov’u almak oldu. Haklıydı, Manu etkisiz kalmıştı. Akhisar tıpkı ilk bölümdeki gibi iştahlı başladı oyuna. Ciddi bir baskı kurdular. Josue’nin iki kez uzaktan kaleyi yokladığı pozisyonlarda Onur’un kritik müdahaleleri olmasa, 60. dakikaya kadar kadar sahasından çıkamayan Trabzonspor adına sıkıntı yaşanabilirdi.
Hafta içinde UEFA maçı oynayan ev sahibinde yorgunluk belirtileri geldi. Karadeniz ekibi takım halinde rakibin baskısına karşılık verince Akhisar’ın umutları da azalmaya başladı. Ve Trabzonspor’un iki bek oyuncusu, Pereira-Novak işbirliği ile gelen üçüncü gol, VAR’ın Akhisar lehine verdirdiği Seleznov penaltısının da kıymetini düşürdü.
Bu arada, acaba Ünal Karaman takımın başında olsa idi, Hugo’yu mu oyundan alırdı, Burak’ı mı sorusu geldi aklıma. Burak’ın dokunulmazlığı yoksa, kişisel fikrim Kolombiyalı sahada kalmalıydı.
Bu galibiyette başta Onur ve Sosa olmak üzere tüm oyuncuların katkısı var. Trabzonspor iyi yolda. Kazandıkça güven geliyor. Bakalım milli maç arası iyi gelecek mi?