Trabzonspor’da sakat oyuncuları bir kenara koyun, sahaya çıkacak takımı on yaşındaki çocuk bile sayabilir artık. Ünal Karaman’a sormanıza gerek yok. Eldeki kadro belli. Bu avantaj mı? Bazen. Artık her oyuncu kimin ne yapacağını biliyor. Nereye koşacağını, topla nasıl buluşacağını, pası kimin atacağını ezberlemiş gibiler.
Çark işliyor ama, haftalardır alternatifsiz bu oyuncu topluluğu yoğun bir maç trafiği yaşıyor. Kupa dahil son iki maçtır öne geçmelerine rağmen skoru tutamamaları, tamamen fiziksel yorgunluğa bağlıydı.
Akhisarspor karşısında, ilk yarıda kontrollü oynamaya çalışan, kalabalık savunmayı aşmakta zorlansa da tempoyu artırdığı bölümlerde ciddi pozisyonlar bulan bir Trabzonspor vardı. Ekuban, Rodallega, Nwakaeme, Novak’ın son vuruşlarına lafım yok. Ama karşılarında son haftalarda ciddi hatalar yapan, dün ise kalesinde devleşen Lukac isimli bir kaleci vardı. Sadece ilk yarıda dört önemli kurtarış yaptı. Lukac’a hakkını verelim de, Uğurcan’ı da unutmayalım. O da maçın kaderini değiştirebilecek çok önemli müdahalelerde bulundu.
İkinci bölüm Trabzonspor’un eski alışkanlıklarını değiştirmesi açısından önemli idi. Çünkü geriye düştüğü maçları çevirme konusunda fazla bir deneyimi ve direnci yoktu. Üstelik çabuk demoralize olup oyundan kopan bir yapısı vardı.
Bordo-mavililer ofansif oyunu seven ve doğrularını yapmaya çalışan bir takım. Ancak çok adamla hücum ederken kaptırılan toplar her zaman tehlike yaratır. Yine böyle bir pozisyonda çok eksik yakalandı ve faturası anında kesildi. Yediği golden sonra Ünal Karaman’ın yaptığı oyuncu değişikliklerinin skora etki ettiğini düşünmüyorum. Sonucu bu hamlelere bağlamak yanlış olur.
Peki ne oldu?.. Trabzonspor son kurşununu atmak için yüklenirken çok kısa bir süre sonra bulduğu karambol golüyle maça tutunma şansını yakaladı. Nwakaeme doğru anda, doğru yerde topla buluştu ve o vuruş maçın kırılma anı oldu.
Dün, başta Uğurcan olmak üzere Abdülkadir Parmak, Ekuban, Rodallega ve Nwakaeme’ye ayrı parantez açmam gerek. Oyun disiplininden hiç kopmadılar ve pozitif işler yapmak için çaba harcadılar. Beraberlik sayısından hemen sonra, bana göre Abdülkadir’in aldığı ve “VAR” onayladığı penaltı, karşılaşmayı kopardı. Tartışılır mı? Teknolojiye rağmen bunları konuşuyorsak, başka sorunlar var demektir.
Trabzonspor ligin kalan bölümü için önemli bir üç puanı hanesine yazdırdı. Ancak nefesi ne kadar yeter bilinmez. Ben ikinci bölümdeki mücadelesi ve hırsının son 9 hafta için motivasyon olacağını düşünüyorum.
Akhisarspor da takdir etmeden geçemem. Benim için ligin en sempatik takımı. Yenilgiyi hak etmediler. Lakin sezon başından bu yana üç kulvarda mücadele edecek bir kadro yapısı yoktu. Bedeli de maalesef bu.