Öncelikle şu tespiti yapalım; bu galibiyet Trabzonspor için hayati önem taşıyordu. Şu ana kadar oynadığı tüm rakipler içinde en ciddisi ve serti Malatyaspor idi. Üstelik moral açından oyunun kalitesi ne olursa olsun, üç puana çok ihtiyacı vardı bordo-mavili ekibin. Ligin hemen başında bu organizasyona ağırlığını hissettirmesi gerekiyordu. Zor ama camia açısından iyi bir skor geldi.
Ünal Karaman’ın üç gün önceki AEK maçında sahaya sürdüğü ilk on biri tercih etmesine başta şaşırdık. Çünkü rotasyonlarına alışmıştık! Aslında futbolcuların da buna ihtiyacı olduğu görüldü. Belli ki hoca hakkını perşembe günü Atina’nın avantajı ile rövanşta kullanacak.
45. dakikada gelen Abdülkadir Ömür golüne kadar oyunun kontrolünün konuk ekipte olması bu yüzden garipsenmemeli... Bu bölümde Trabzonspor ofansif açıdan etkili görünse de hem orta alandan çabuk çıkamadı, hem kısa pas denemelerinde rakip savunmaya takıldı. İlk üç maçın yıldızı Sörloth’un oyunda kaldığı sürece tehlikeli bölgede topla iki kez buluşabilmesi ilginç bir istatistiğe dönüştü. Buna karşın Malatyaspor’un Bifouma ile başlayan ataklarında güçlü fiziği ile Fofana ve çapraz koşularıyla Jahovic bordo-mavilileri fazlasıyla zorladı.
Şu gerçeği görelim; Sosa bu yıl takımın gerçek kaptanı olacak. Hissederek oynuyor. Gayretli ve geçen sezona göre daha verimli. Ancak yanında sert, mücadele edecek, adam kovalayacak bir destek gerekiyor. Abdülkadir Parmak’ın enerjisi ve çabukluğuna rağmen, hemen her maçta rakibe boş alanlar kalması sadece dün akşama dair değil, bundan sonraki süreç için de önlem alınması gereken bir zaaf.
Evet sezon başı ve eksiklerin giderilmesi için her takımın zamana ihtiyacı var. Trabzonspor’un mevcut kadrosunda alternatif isimler mevcut. Yusuf Sarı, Doğan Erdoğan ve tamamen iyileştiği vakit Onazi düşünülebilir. Obi Mikel mi? Lordlar kamarasından söz etmiyoruz. Umarım sezonun fiyaskosu olmaz!
İkinci yarıda daha istekli ve pozisyon zenginliği yaratan bir Trabzonspor izledik. Gayretli idi. Pereira’nın 78. dakikada gelen golünün rahat bir nefes almasına yol açacağı sanılsa da, savunmanın bir anlık konsantrasyon bozukluğu uzatma bölümünde Malatyaspor’u umutlandırdı, Karadeniz ekibini endişelendirdi.
Nasıl endişelendirmesin ki? Bu takım henüz üç günde bir maç oynamaya alışık değil. Ciddi yorgunluk belirtileri var, çok doğal.
Lakin bunca transfer niye yapıldı? Onca para harcanıp kadro derinliği neden yaratıldı? Üç kulvarda birden yarışmak ve başarılı olmak için... Yukarıda da söyledim. Zaman, sabır ve Ünal Karaman’ın tercihleri önemli. Yenilerin uyumunu sağlamak, herkesi hazır tutmak ve ağır maç temposuna alıştırmak elbette teknik direktörün görevi.
Son olarak, kimse Trabzonspor’a övgüler dizip gerçekleri görmezden gelmemeli. Evet takım iyi yolda. Ama o kadar çok yapması gereken şey var ki...