Biz, Ejderha Değiliz

Olur olmadık her şeye söylenmek, memnuniyetsizlik, hoşgörüsüzlük, kendinden başkalarının da yeryüzünde yaşadığını görmezden gelmek hem bireysel bir huy, hem de birinden ötekine bulaşarak yayılan kültürel bir arıza.

Çamur gibi. İzi kalıyor!

Diğerlerine göre çok daha güzel sayılabilecek bir sabah. Deli soğuk yok. Üstelik güneşli.

Önümdeki iyi giyimli genç kadını büyük büyük el kol hareketleriyle arabalara ve yayalara küfürler savurmaya başladığı an farkediyorum.

Fark etmemek mümkün değil.

Genç kadın sinir küpü.

Belki çok kötü bir gün onun için. Belki de huyudur bu.

Bilemem.

Ama ne gerek var?

İşte bunun üzerine saatlerce tartışırım.

Mutsuzluk olağan. Hayalkırıklığı, öfke, endişe çok normal.

Hele büyük şehirlerde, tek tek hepimiz kendi başına bir savaşçı iken . . .

Hayatta her an her şey olabilir. Her şey insanlar için.

Fakat, biz insanlar ejderha değiliz.

İçimizdeki öfkeyi ateş kusarak etrafımıza gelişi güzel savuramayız.

Ejderha olmadığımız gibi, toplumun bireyleri olarak bizler, birbirimizin cezalandırıcıları da değiliz. Olamayız.

Kimse kimseye kendi üzüntüsü, mutsuzluğu, tutamadığı sözleri, parasızlık, aldatılmışlık, aşk acısı, çocukluk kaygıları, kişilik savunması uğruna hayatı zindan edemez.

Bu bir huy ise, fütursuzca sokaklara dökülmeyelim. Evlerimizde, dört duvar arasında iyileşip öyle çıkalım insan içine. Pekala ruh doktorlarına gidebilir; sözüne, telkinine güvendiğimiz dostlarımızla görüşebilir, en basitinden kendi kendimizle yüzleşebilir, hem kendimizi hem başkalarını yaralayan bu huyu üstümüzden atabiliriz.

Mutsuzluk, öfkeli olmak, bu karamsar ve karanlık ruh hallerini umursamadan başkalarına da yansıtmak bir kültür meselesi ise eğer, öyleyse millet olarak kendimizi iyileştirmeye bakalım. Hali hazırda sinirceli bir toplumu magazinle, tuhaf yarışmalar ve uyduruk haberlerle iyice yıkmayalım. Birbirimizden bir tatlı günaydını, sıcak bir iyi akşamları eksik etmeyelim. Birbirimize iyi bakalım. Bunu yapabiliriz.

Bu bir düş değil.

Hayatta her an her şey olabilir. Her şey insanlar için diyoruz ya . . . İşte bu söylemler yalnız felaketler için değil elbet; güzel günler, güzel huylar, iyi zamanlar için de . . .

Hem ejderha olmak da zor. Bir de bakarsın, büyük ejderha küçük ejderhayı yemiş! Olabilir yani, her şey insanlar için.

Fotoğraf: Louise Wackerman