Seneye kasımda buluşalım!

Rock’n Coke’ta ana sahneye ulaşmak Guantanamo’ya girmekten daha zor. Önce 50 kilometre yol gidiyorsunuz. Otoparktan sonra bir kilometre kadar 50 derece sıcakta yürüdükten sonra bir üst geçitten geçiyorsunuz. Diğer tarafta bilet kontrolü var.
Üç ayrı noktada bileklik gösteriyor, didik didik aranıyor, ardından bir başka otobüse binerek festival alanına gidiyorsunuz. Ya da öyle sanıyorsunuz. Çünkü bu otobüs sizi bıraktıktan sonra bir alt geçitten geçmeli, bu alt geçitte sıcaktan dolayı buraya sığınan çadırcıların üzerine basmadan bir süre daha yürüdükten sonra nihayet kapıdan içeri girmelisiniz. Ve içeride şöyle şeyler var. 

Selam olsun o yeri seçene!
-  Coca Cola Zero sahnesini çok beğendim. Hem dekor ve tasarım hem de genel atmosfer açısından insanlara nefes aldırdı. Yalnız bu sahneyi tuvaletlerin yanına kuran arkadaşı buradan selamlıyorum. Hatta selamlıyoruz. Eliyle burnunu tutan We Have Band grubu üyeleri ve orada iki gün boyunca zaman geçiren tüm seyirciler adına...
-  Fuat’ın buradaki konseri iyiydi. Katılım tamdı. Fuat, “Yabancılara gösterdiğiniz ilgiyi bize de biraz gösterin” dedi ve coşturdu. Aynı sahnede çalan Çilekeş’i de çok iyi buldum. Keşke daha fazla konser verebilseler. Sponsorlar bu grupla ilgilenmeli.
-  Coca Cola’nın yeni şarkısı güzel. Adı “Open Happiness”. “We Are the World” tadında. Sahnede Janelle Monae, Pamela ve Fuat birlikte Türkçe ve İngilizce versiyonunu seslendirdiler şarkının. Bir ara Fuat’ın elinde salladığı minik havlu Pamela’nın postişini uçuracak sandım. Nasıl derler; teğet geçti.
-  Hezarfen’in yağmurunu çamurunu, çimini toprağını özlemişem a dostlar. Asfalt yaktı. Su getirin. Organizasyon iyi, sanatçı seçimi ve konserler iyi, seyirci iyi dolayısıyla başarılı bir festivaldi.
Hiç lafım yok. Ama eski festivalleri ve mekânı seviyormuşuz meğer. Kimi gördüysem “Abi yaz, burası olmamış” dedi. İşte yazıyorum. Festival iyi, alan ruhsuzdu. Bu arada “Yazın lütfen Mehmet Bey” diyenler de oldu tabii canım...

Karşımda Jim Morrison!
-  Arabada bir şey unutan yandı maazallah. Bir ara fotoğraf makinesini almaya gittim. Büyük Sahra’yı geçmek gibi. Serap gördüm. Asfalt çölünde karşıma Jim Morrison çıktı. Ne konuştuğumuzu anlatmak istemiyorum galiba...
-  Festival dediğiniz biraz da memedir, bacaktır, çıplak adam vücududur. Her yanda çok fazla vardı. İlginç dövmeler gördüm. Bunların bir tanesinde “Don’t Panic, I’m Islamic” yazmış bir vatandaş kolunun içine. Panikledim.
-  Gece olunca festivalin muhtelif yerlerinde oturan gruplar oluyor. Genellikle bir grup bir yer belirliyor sonra içlerinden birileri yiyecek ve içecek almaya gönderiliyor. İmparator penguenlerin hayatı gibi. Kalanlar gidenleri bekleyerek geçiriyor saatleri.
Sonra karanlıkta kokusundan ve sesinden ait olduğunuz yeri bulup erzaklar ve içeceklerle geri dönüyorsunuz. İmparator penguenleri daha iyi anladım ya da başıma güneş geçti.
-  Prodigy’ye kalamadığım için çok pişmanım.

Su sıkmak ciddi iş
-  Sahne önünde su sıkan adamlar işlerini çok ciddi yapıyorlardı. “İnsanlara su sıkmak ciddi bir iştir” diye bir şey var da haberimiz mi yok?
-  Duman’ın solisti Kaan Tangöze (Tokgöze değil) bir ara arkaya doğru gidip birileriyle konuştu. Sonra gelip; “Ohoooo daha 20 dakka varmış arrrkadaşlarrr yaaa. 20 dakikada neler olur neler...” dedi. Teşekkür ederken de “Jane’s Addiction ve Nine Inch Nails gibi gruplarla burada olmaktan gurur...” diyordu, baktı ki uzuyor cümle, kısa kesti: “Falaaaannn, filaaaannnn.” Çok acayip kafalar...

Ne Rusyası, Hakan kim?
-  Çim alan az. Bir metrekare toprak için kardeş kardeşi vuruyor. Tarla fiyatları tavan yapmış durumda. 70 sente muhtaç kalmış Türkiye gibi çime ota muhtacız...
-  Favori içkim Jack ve Cola idi ama bu kadar az mı konur damlalıkla. 15 TL’ye dahisi olabilir. Ya da şunu 20 yapın insan gibi içelim seneye.
-  Cartel vs Manga konseri kalabalıktı ama iyi değildi. Cartel’in geri dönüşü için dağ fare doğurdu diyebiliriz. Maalesef oldukları yerde kalmışlar. Bu şekilde geri dönüş zor...
-  20 yıldır görmediğim bir tanıdığı gördüm. “Sen Rusya’dan ne zaman döndün” dedi. “Ne Rusyası” dedim... “Ha o Hakan’dı di mi” dedi.. “Hakan kim” dedim. Uzun zaman görüşülmeyen tanıdık çok yorucu ya. Bu sıcakta enerji israfı. Anılarda tanışalım, onunla yetinelim...
-  Eski tanıdıkla konuşurken grubu kaybettim. Kendimi tek başıma Bambi’den aldığım hamburgerleri yerken buldum. Sarımsak yaktı. 
-  Sevdiğim konserler: Çilekeş, We Have Band, Linkin Park, Kaiser Chiefs, Proudpilot, Post Dial, Deerhead, Mabbas & Stylist Feat. MC Jojo Banton (o ne coşmadır), Razorlight ve Duman oldu. Duman, festivalin en iyi iki konserinden biriydi.
Diğeri ikinci sıradadır ve Kaiser Chiefs’tir.
-  Neticede bu sıcakta festival eziyet. Seneye ekimde hatta kasımda buluşalım...