Sevgiyi görünür hale getiren sevginin zıddı; “korku” dur. Korkudan uzaklaştıkça sevgiye, sevgiden uzaklaştıkça da korkuya yaklaşırız. Bu durumda korkunun var olabilmesi için tek bir şeye ihtiyaç vardır. O da “Sevgi”.
Sevginin ne olabileceğini kafa yormaya başladığım da polarite (kutuplaşma) kanuna başvurmaya karar verdim. Yaşamımdaki korkunun izlerini bulabilirsem onu sevgiye dönüştürmek sadece bir karara bakıyordu. Bu yüzden de attığım adımların arkasındaki motivasyonun sevgi ya da korku olup olmadığını araştırmaya başladım. Ne kadar iyi niyetli olursam olayım attığım adımların arkasında bir plan vardı. Onu yaparsam bu olur, öyle dersem bunu alamam gibi manipülatif planlar yapıyordum. Manipülasyonun var olduğu her yerde tek bir şey vardı o da korkuydu. Kendi kendime “Neden böyle yapıyorum” dediğimde ise bir şeylerin eksik olacağı ya da yapılamayacağı ya da bir daha bana ihtiyaç duyulmayacağına dair korkularım olduğunu keşfettim. Bu tür korkularım olduğu sürece de evrenin benim için bir şeyler yapmasına izin veremiyordum. Kısaca sabırsızca davranıyordum. Motivasyon kaynağı korku olan aksiyonlar da beni kendim olmaktan uzaklaştırıyordu. Kendim olamadığında ise ortaya çıkan beni sevmiyordum.
Bu mükemmel tespitten sonra yapılacak tek bir şey vardı. O da motivasyonu korku olan hareketlerimin gerisindeki motivasyonu sevgiye dönüştürmek. Yani attığım adımların arkasında korkuyu hissettiğim an, istemediğim sonuçlar ortaya çıkacak olsa dahi söylemeyi planladığım cümlelerden ya da atacağım adımlardan vazgeçtim. Sonuç düşündüğüm gibi korkutucu olmamıştı. Kısaca biraz zihnim üzerinde çalışarak korkuları sevgiye dönüştürmenin yolunu keşfetmiştim. Ve böylece korkunun bana hizmet etmesini sağlamış oldum. Bu uygulamayı kolay yapabilmek için konsantrasyon geliştirmeniz gerekecektir. . Çünkü zihin ürettiği o enteresan düşünceler ile her an güzel oyunlar oynayabilir. Bunun için de Meditasyon ve Nefes Farkındalığı başlıklı yazılara göz atmanızı öneririm.
Her daim Sevgi ve ışıkla