Çocuğunuz tırnaklarını yiyorsa ne yapmalısınız?

Çocuğum Tırnak Yiyor!

Çocuklar çok çeşitli sebeplerle tırnaklarını yiyebiliyor ya da koparabiliyor. Parmak emme, burun karıştırma, saçlarla oynama, dişleri gıcırdatma gibi tırnak yeme de çoğunlukla toplumda “sinirsel alışkanlık” olarak adlandırılıyor. Üstelik bu alışkanlıklar genellikle yetişkinlikte de devam ediyor.

Çocuklar büyüme çağlarında kendilerini endişeli, gergin ve baskı altında hissettiklerinde ve başa çıkamadıklarında bu alışkanlığı ediniyor.

Eğer çocuğunuz bilinçsiz bir şekilde bu davranışı yapıyorsa, endişe duymanıza gerek yok. Örneğin televizyon izlerken, test çözerken, stresliyken ya da belirli bir duruma tepki olarak tırnağını yiyorsa ve bu kendini yaralamaya dönüşmüyorsa, endişe etmeyin.

Bireyler zaman içinde tırnak yeme alışkanlığını kendiliğinden bırakabiliyorlar. Ancak çok uzun süredir tırnaklarını yiyorsa ya da tahammül edilemeyecek boyuta ulaştıysa, bu alışkanlığından onu vazgeçirmenin yolları da elbette var.

Ne Yapmalı?

Tepki etkiyi artırır. Çocuğunuzun sizi endişelendiren hareketleri karşısında hemen harekete geçmeyin. Endişe, panik gibi duygular kendi dünyasıyla başa çıkamayan çocukları daha da negatif hale getirebilir. Öncelikle davranışının altında yatan nedenleri öğrenmeye ve sorunu çözmek için çocuğunuzun hayatında herhangi bir stres kaynağı olup olmadığına odaklanın.

Örneğin, aile sorunları, boşanma, mekan değişimleri, okul değişimleri, akran zorbalığı gibi durumlar yaşanmış olabilir. Tüm bu sebepler onun için bir stres sebebidir ve tırnaklarını kopararak, yiyerek bu stresle başa çıkmaya çalışıyordur. Size düşen görev, çocuğunuzla endişeleri hakkında konuşmak ve ona yardımcı olmak, yani biraz özel bir çaba göstermek olmalı.

Hatırlayalım ki bazı davranışlar ve sözler duygusal olarak sorunu besler. “Tırnaklarını yeme, dayanamıyorum artık” gibi bir cümle uzun ve yorucu bir mücadelenin de fitilini ateşler.

Çocuğunuz kendine zarar vermiyor ve aşırı stresli görünmüyorsa, tırnaklarını kesmek için çok uzamasını beklemeyin, sık sık ellerini yıkamasını hatırlatın ve odak noktasını başka bir noktaya çekin. Onu durdurmak için baskı kurarsanız ekstra stres ekler ve davranışını yoğunlaştırmasına yol açarsınız.

Tırnaklarını boyamanız, ojelemeniz ya da acı tat veren başka maddeler sürerek doğrudan müdahale etmeniz, çocuğunuzda cezalandırılmış hissi yaratır. O hazır olduğunda kendiliğinden sizden yardım isteyecektir, o anı bekleyin.

Bilinçaltı düzeyde baktığımızda çocuklar ebeveynlere olan öfke ve kızgınlığı tırnak yemek ile ifade etmektedir. Ebeveynlere karşı hissedilen ve çocuk bedenine fazla olan duygularla başa çıkamayan çocuk kendi bedenini tüketme eğilimine girmektedir. Tırnak yeme eyleminin içinde çok sayıda duygu vardır. Kendini tüketerek cezalandırmak, anne ve babayı onaylamadıkları bir davranışa maruz bırakarak cezalandırmak, sıkıldığını ve mutsuz olduğunu söylemek yerine tırnak yiyerek ifade etmek ve anlaşılmayı beklemek, ne yapacağını bilememek, çözüm üretememek, ne hissettiğini anlamamak gibi … Anne ve babaya olan kızgınlık sadece aklın hatırladığı olaylara, anılara bağlı olmayabilir. Çocuk içindeki duygunun kaynağını çoğunlukla hatırlamayabilir. Anne rahmi kayıtları, çocuk uyurken “Nasılsa duymuyor” diye yanında konuşulanların bilinçaltı tarafından alınıp kullanılması da mümkündür. Tırnak yiyen bir çocukla annesi üzerinden çalışırım. Çocuğu bilinçaltı çalışmalara dahil etmeden, anne gözetiminde ve katılımında yürütmek daha sağlıklı sonuçlar üretmektedir.

Çocuğunuzun dünyasında neler olduğunu anlamaya çalışın. Anlattırın, rüyalarını dinleyin ya da resim yaptırın. Tırnak yeme eylemi artıyorsa yardım almaya yönelin.

Sevgi ve şifayla kalın,

Ebru Demirhan