Kendime güveniyorum

Güven kendi içinde birçok alt başlığı barındıran önemli bir kavram. Kendine güven, hayata güven, insanlara güven, sevgiye güven, paraya güven, destek almaya güven ve daha pek çok alt başlıktan bahsedebiliriz.

Güven kavramıyla ilişkimiz anne rahmi sürecinde başlar. Güvenli bağlanmanın başlangıcı kordon bağıdır. Bebeğin canlılığını sürdüren, beslenmesini sağlayan, boşaltıma aracı olan plasenta ve anneyle arasındaki temel bağdır. Gebelik boyunca annenin yaşadıkları, hissettikleri, bebekle ilgili cinsiyet ve zamanlama beklentileri, istenmeyen gebelikler, düşük korkuları, olası sağlık sorunlarının ürettiği kaygılar bu bağı etkiler. Babanın etkisi ise babanın anneyle ilişkisi üzerinden ve bebeği ne kadar isteyip kabul ettiği bilgisi üzerinden şekillenir.

Güvenli bağlanmanın diğer önemli adımları da doğum ve emzirme dönemleridir. Özellikle 0-7 yaş aralığı öğrenmenin en hızlı ve kolay olduğu dönemdir. Bu dönemde çocuğun güvende olmakla, güvenmekle, güvenilmekle ve kendine güvenmekle ilgili bilinçli ve bilinçaltı tasarımı şekillenir. Güvenli bağlanma hem güveni tanıma ve deneyimleme yöntemimizi hem de ilişkilerimizin dinamiklerinin belirleyicisidir. Dolayısıyla diğerleri ile ilişkilerimizdeki güven alışverişini belirlediği gibi kendimizle aramızdaki ilişkideki güveni yani özgüveni de belirler.

Kendine güveni verimli bir şekilde üretmekte ve işletmekte yapabilmek, yapabilirliğine inanmak, tam hissetmek, yeterli ve değerli hissetmek önemli maddelerdir. Tamamen iyi niyetle ve desteklemek ya da korumak amacıyla çocuğunun yerine her şeyi yapan ebeveynler onların yapabilirliklerini farkında olmadan onlardan alırlar. Bu çocuklar kendi başlarına bir şey yapamayan, ilerlemek için birilerinin onların yerine yapmasına ihtiyaç duyan bireyler olabilirler.

Kendimize, isteklerimize, hayallerimize, hatalarımıza ve seçimlerimize sahip çıktığımızda özgüvenimizi büyütür ve yola özgüvenden beslenerek ve onu besleyerek devam edebiliriz.