Hayattaki en önemli inancım; insan isterse her şeyi yapar.
Ancak yaptığınız işin doğru olup olmadığı, arkanızda iyi izler bırakıp bırakmadığı daha önemli bir konu.
Bunu anlamak için şöyle bir önerim var: Yaptığınız iş ne olursa olsun, ara sıra durup biraz uzaktan bakmayı deneyin. Ben ne yapıyorum? Arkamda nasıl izler bırakıyorum?
İnsan kendine dışardan bakınca inanın ortaya bambaşka bir şey çıkıyor. Bunu yapmak kolay değil. Bu bakış öyle olmalı ki birini gözetliyormuş hatta bir filme kaydediyormuş gibi mümkün olabildiğince objektif olmalı.
Bütün detaylara bakın.
İşimi nasıl yapıyorum?
Yöntemlerim neler?
Kimlerle iletişim kuruyorum?
Nasıl konuşuyorum?
Nasıl giyiniyorum?
Yemek düzenim, beslenme şeklim nasıl?
Nasıl yürüyorum?
Çalışmadığım zamanlarda neler yapıyorum? Vb.
Peki bu gözlemleriniz sonucunda çıkan sonuçtan memnun musunuz?
Evetse sorun yok.
Değilseniz memnun olmadıklarınız konusunda bir eylem planı yapabilirsiniz. İnsanın kendi ile ilgili atacağı en önemli adım bence farkındalık. Çünkü bir sürü şeyi farkında olmadan yaparız otomatiğe alınmış gibi.
Bazen olayların gidişatı ya da çevremizdeki kişiler bize bir şeyler anlatmaya çalışır. Biz “farkında” değilsek değişen hiçbir şey olmaz.
Eskiden etrafımda biri bir şeyleri yanlış yaptığında ona anlatmak için kendimi paralardım. Zamanla kabullenişe geçtim. Anladım ki birisi değişmeyi istemiyorsa boşuna uğraşıyorsunuz. Belki bu onun sınavı. Belki zamanla farkına varacak. Belki bu süreçte para, zaman vs kaybederek öğrenecek.
Ayrıca benim doğrum onun doğrusu olmak zorunda değil. Belki de ben yanılıyor olabilirim.
Siz iyisi mi, bırakın başkalarını.
Kendi kendinizi gözlemleyin.
Eğer sonuçlardan memnunsanız sorun yok.