ZAMAN KAZANMANIN YOLLARI

Bir iş yerinde çalışsın ya da çalışmasın herkesin vakit sıkıntısı var. Tam olarak nelere vakit harcadığınızı tespit etmenin, FARKINA varmanın zamanı geldi. Evet gün boyunca neler sizi meşgul ediyor?

Danışanlarımdan bir hafta boyunca uyandıktan , yatana kadar neler yaptıklarını saati saatine, bir bir not almalarını isterim. Sonrada beraberce bu listeyi inceleriz. Çoğu kişi bu listeyi oluştururken bazı şeylere gereksiz yere vakit harcadığını farkeder, beraberce listeyi irdelediğimizde de bazı işlerin sadece geçmişten gelen bir alışkanlık olduğu için yaptıklarını veya çok daha az vakit harcayarak yapabileceklerini farkederler.

Geçenlerde bir evhanımıyla çalışıyorduk, ondan bu uygulamayı yapmasını istedim. Bir hafta sonra bana geldiğinde günde üç saatini internette gezinerek geçirdiğini ve haftada buna yirmi bir saat harcadığını fark etmişti bile. '' Aman tanrım neredeyse tam bir günüm internet başında anlamsızca gezinmekle geçiyor'' dedi. Eski kayıtlarına geri dönüp baktığımızda '' hayat çok kısa, zaman çok çabuk geçiyor'' gibi düşüncelerinin de olduğunu görünce zamanını nasılda boş boş harcadığını iyice anladı. Hemen internet gezintilerini bir saate düşürüp geriye kalan iki saatini ( haftada 14 saatini) daha iyi bir şekilde değerlendirmeye karar verdi.

Başka bir danışanım 21 ve 25 yaşında çocuklarıyla beraber yaşıyordu. En çok vaktini alan şey çocukların ayrı ayrı zevklerine göre yemek pişirmek ( her gün 4 çeşit) , hala odalarını toplamak ve çamaşırlarını yıkamak - ütülemekle günde beş saatini harcadığını farketti. Tabiiki farketmesi gereken bir şey daha vardı, çocukları artk beş yaşında değildi, on beş yaşında da değildi :) Ama o yılların alışkanlığıyla aynı şeyleri yapmaya devam ediyordu, kendine olan özdeğerini ve saygısını farkında olmadan yitiriyordu. Ve hergeçen gün daha da mutsuz oluyordu. Danışanıma böyle davranmaya daha ne kadar devam edeceğini sorduğumda '' herhalde onlar evlenip gidene kadar'' diye cevap verdi, yüzündeki umutsuz ifadeyi ben görebiliyordum. Peki sence ne zaman evlenecekler 3 yıl sonra, 5 yıl, ya da hiç ? Aslında kendini kandırıyordu, çünkü bunları bırakınca ne yapacağını bilemiyordu, bir hayali yoktu. Kendisinden o kadar uzaklaşmıştı ki, bir hafta tek başına kalsa nasıl değerlendirirsin dediğimde bir hayal kuramadı. Çocukları evlendiğinde de kendisi için bir şeyler yapmasından ziyade, çocuklarının evine yardıma gitmesi daha mümkün gözüküyordu. Kendisine bir kaç kez bir film seyreder gibi yaşantısını dışarıdan seyretmesini sağladıktan sonra, bana '' ben o kadın gibi vaktimi harcamak istemiyorum, kendim için vaktimi kullanmak istiyorum'' dedi. Bu kez gözlerinde kararlılığı görmüştüm. Artık gün de iki çeşit yemek yapıyor, çocukların odasını kesinlikle toplamıyor, ve sadece çamaşırları ayarlıyordu. Çalışan çocukları kazandıkları paradan bir bütçe ayırarak ütü işini başkasına devretmişlerdi. Böylelikle kendisi için günde 2 saat kazanmıştı. Bir saatini spora, bir saatini de halk eğitimin takı kursuna gitmek için harcayacaktı.

Gün içinde zamanı iyi değerlendirememe konusunda çok örnek yazabilirim ama asıl önemli olan sizin hemen bu uygulamayı kendiniz için yapmanız. O meşhur kişisel gelişim defeterinize bir hafatalık yaşantınızı saati saatine kaydedip, önce farkına varmanız.

Diyelim ki listeyi yaptınız ve hala neye fazladan ya da gereksiz yere vakit harcadığınızı bulamadınız. Her işi için kendinize şu soruyu sorun, '' bunu gerçekten yapmak zorunda mıyım ? Bunu gerçekten yapmak istiyor muyum? Yapmazsam ne olur? Daha başaka, daha kolay nasıl yapabilirim? Bunu benden başka kmse yapamaz mı? Bunu kime devredebilirim? Bu soruları dürüstçe cevapladığınızda mutlaka günde bir-iki satinizi boşaltıp, dinlenebilir ya da daha değerli bir şey için kullanabilirsiniz. Hani hep dersiniz ya '' Ahh ahh bir vakit olsa ben biliyorum ne yapacağımı?

Evet, hemen şimdi başlayın yazmaya, bugün sabahtan beri neler yaptığınızı ve tam bir hafta sonra sakince bir kenara geçip tek tek sorularınızı sormaya başlayın.

Sevgiyle ve sağlıkla ilerleyin...

NLP uzmanı ve Yaşam Koçu

Arzu Bıyıklıoğlu

www.arzubiyiklioglu.com