Yazarlar
Affedebilmenin Gücüyle Özgürleşin
Herkes anne ya da baba olma deneyimini yaşar mı yaşamaz mı, bilemiyorum. Ama hepimiz bir zamanlar çocuktuk. Hatta hâlâ bir yarımız çocuk, hepimizin içinde büyümemiş ve asla büyümeyecek bir çocuk var. İlgi bekler, sevgi bekler... Derinlerde bir yerlerde kendine bir mekân tutmuş öylece durur. Bazen ağlar, bazen güler... Anlamadıkları, daha doğrusu anlayamadıkları, acıları, hüzünleri… var.
Bugün, çoğu yetişkinin hâlâ anne-babasıyla neden derdi var? "SEN bana ... yaptın" ya da "SEN bana … yapmadın" gibi başlayan suçlayacı cümleler. Ebeveynin her haline kendini mal eden cümleler… Kızgınlık, isyan, öfke... Şimdi her ne kadar sular durulmuş gibi gözüküyor olsa da hayatın herhangi bir anında fırtınaya, deli dalgalara dönüşebilecek gizli affedilemezlikler.
Haberin Devamı
Annen ya da baban, her ne yaptıysa ya da yapmadıysa hiç onun ayakkabılarını giyip de baktın mı dünyaya?
Hiç annenin (babanın) sadece senin annen (baban) olmadığını, aynı zamanda bir kadın (erkek) olduğunu düşündün mü? Düşündün de anladın mı? Herhangi bir kadın (erkek), tıpkı şu an senin olduğun gibi bir kadın (erkek). İstekleri, arzuları, zaafları, tutkuları, korkuları olan. İşte o an o senin annen/baban değil. O sadece bir kadın/erkek!
Hiç annenin (babanın) aynı zamanda bir iş kadını (iş adamı) kimliğininde olduğunu anladın mı? İşinde başarılı olmak, para kazanmak ya da çalışmaya mecbur kalmak gibi durumları olan. Hırsları, korkuları ya da yetersizlik hissi olan... İşte o an senin annen/baban değil, sadece bir çalışan, iş adamı/iş kadını.
Hiç annenin (babanın) sadece bir çocuk olduğunu, tıpkı senin gibi herhangi bir çocuk olduğunu, anladın mı? Onun içine girip içindeki çocuğun şımarıklığını, mızmızlığını, heyecanını, acılarını, korkularını anladın mı?
Anenin/babanın sana kötü davrandığını mı düşünüyorsun? Neye göre? Belki sadece bildiği oydu? Doğru yaptığına inanıyordu? Şimdi, sor kendine: "Sen çok mu iyisin?"
Baban mı anneni aldattı? Yoksa babanın erkek rolü annenin kadın rolünü mü aldattı? Neden, bilemezsin. Belki de annenin/babanın her rolünü kendinle bağlamasan daha rahat edersin. Bir denemek istemez misin? Belki de affedersin. İçinde tutuğun o ağır acıyı serbest bırakıp rahatlarsın. Önün açılır, işlerin, hayatın yoluna girer birden. Pek çok kişi affetti ve affediyor…
Haberin Devamı
Bir an annene/babana dışarıdan bak, serbest bırak onları. Bir kadın (erkek), bir insan olarak gör onları. Senden bağımsız, herhangi bir insan; tıpkı senin gibi, benim gibi. Kopar etiketleri. O da sadece yaşamaya çalışan, ayakta kalmaya çalışan, geçmişin izleriyle giden ya da geçmişin izlerini temizlemeye çalışan bir insan.
Şimdi, özgür bırak onları ve kendini. Evet, istersen affedebilirsin… Biraz zaman alabilir ama istersen affedebilirsin. Bir iyilik yap kendine… :)
Özgürleş!
Sevgi ve sağlıkla ilerleyin....
Arzu Bıyıklıoğlu
NLP Uzmanı ve Yaşam Koçu
