Emlakbank’tan Yurtbank’a uzanan ‘kara tablo’

Emlakbank, yıllarca konut işlerinin başında bulunan İlhan Erol'un emekli ilkokul öğretmeni eşi Tansel Erol'un çok renkli tablolarını sergiledi. Yurtbank davasında ise tek renk hakim: Dolar yeşili!..

Ressam ile bankacı adı çoğu kez ünlü tabloların müzayedelerden satın alınması ile birlikte anılır. Banka patronları, sanata yatırım yaparak hem servetlerini hem de kültürlerini sergilerler. Kimisi de çağdaş ressamları desteklemek adına onların tablolarını alırlar. Batık bankalardan Esbank'ın patronu Yavuz Zeytinoğlu'nun Salih Turan'ın tablolarını alması gibi.
Duyduğumuz komik ressam öyküsü, Murat Demirel'den çıkmıştı. Nikahlısı Ayşe Nur Demirel içeri alındığında "Kadıncağızı buralara getirdiler. O ressamdır, bu işlerle bir ilgisi yoktur" demişti. Bu sözü ciddiye alan bir kısım çevreler de ünlü müzayedeci Rafi Portakal'ın Bayan Demirel'in tablolarını sergileyeceğini bile uydurmuşlardı.
Bir başka ressam hikayesi daha duydum.
Ressam yine bir kadın. Kadınlar para sayma işlerini eşlerine havale ettiklerinden dolayı olsa gerek, boş kalan parmaklarını fırça ile avutuyorlar. Sözünü ettiğim ressam kadın, ilkokul öğretmenliğinden emekli olduktan sonra eline fırça alan Tansel Erol. Erol'un dikkat çekici yönü, sergilerinin Emlakbank Beyoğlu Sanat Galerisi'nde açılması. Bayan Demirel gibi değil, onun tabloları gerçekten de milyonları katlıyor. Öyle ki bir tablo milyonlarca dolarlık bir arazi bile edebiliyor.
Tansel hanımın davetli listesi, Emlakbank'ın VIP listesinden hazırlanıyor. Tansel hanımın eşi eğer Emlak Bankası'nın 1998'e kadar uzan yıllar konut işlerinin başındaki İlhan Erol olmasaydı, böyle sanatsal içerikli bir yazı döşenmeyi düşünmezdim. İlhan Erol Beyefendi, Sayın 9'uncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'in İTÜ'den okul arkadaşı.
Tansel hanımın tablolarınını takip edip, hangi müteahhitin Emlakbank'tan arsa, konut işi kapattığını bulmak mümkün.
İlhan Erol Beyefendi, Emlakbank'tan emekli olup, yine bir başka Emlakbank'lı Sinan Solok ile Yurtbank'ın yolunu tutmuştu. Ali Balkaner de 20 katı Emlakbank'a ipotekli, son iki katı Avukat Aydoğan Semizer'e ait Plaza'sında Erol'un yaşına, tecrübesine layık, bir makam odası hazır etti. Erol da ne yapsın işte; biraz Ankara, biraz İstanbul koşturdu durdu.
Erol otellere de alışık. Emlakbank'ta çalıştığı eski dönemlerde The Marmara Oteli'ni evi olarak kullanıyor, banka ajandasına bile otel telefonu ile girebiliyordu.

Bu da kasa
'Yazmakla bitmez' sözü, Emlakbank ile Yurtbank ilişkisinin ayyuka çıkmasından önce edilmemeliydi, erken söylenmiş. Emlakbank Maslak Merkez Şube, irili ufaklı bir çok banka adı telaffuz ediliyor ya, onlar kadar büyük işlem hacmine sahip. Şubeden de öte bir küçük banka... Bu şubenin İkinci Müdürü Nahit Yurdakök de Emlakbank emeklisi. Ancak öyle "Yeter çok çalıştım, biraz da torunları gezdireyim" deyip, emekli olanlardan değil. Hakkındaki iddia da, "Balkaner hediye vermiş, bu da kötüye yorulmuş" gibi bir şey. İşin içinde resmi evrak tahrifatı gibi bir söylenti varsa da, kimse o dönem açık etmemiş.
Yurdakök, Balkaner de Yurtbank Yönetim Kurulu Üyesi olmuş. Emlakbank yöneticilerinden eşi Handan Yurdakök de, Balkaner'in inşaat grubunda bir müdürlük koltuğuna oturmuş.
Yurdakök, patronu Balkaner ile gözetim altında tutuluyordu. Banka çevresi uyarıyor: "Yurdakök, Balkaner'in kasasıdır. Kıbrıs'taki off-shore hesapları konusunda aydınlatıcı bilgilere sahiptir."

Hepsi bu kadar mı?

Ankara Ticaret Odası Başkanı Sinan Aygün ihbar etti, Ankara DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel inceleme başlattı. İncelemeye alınan, kamu kuruluşlarında üst düzey görev aldıkları dönemde kredi açtıkları özel şirketlere transfer olan bir top (toplam 12 kişi) bürokrat. Bunlardan üçü Yurtbank'a düşüyor. Aygün listeyi çok mütevazi tutmuş. Yalnızca Balkaner'de bu sayı yakalanır. Siyasilere de uzanılmadı daha ama Balkaner ile Çiller ve DYP ailesinin yakınlığını bilmeyen var mı? Aksi halde DYP'nin seçim döneminde devletten aldığı para ne diye Yurtbank'a yatsın ki... Bu milletin Ziraat Bankası, Halk Bankası, Vakıf Bankası'na ne olmuş!

Kurtarma, "paralı ilana" kadar gider!

Bu memleket ne 1994 krizleri, 1997 krizleri gördü... İşçiler biner biner kapının dışına konuldu. Kepenkler indi, fabrika bacaları sustu da, kimsenin gıkı çıkmadı. Batık bankaların iştiraki şirketler masaya gelince birden dellendiler, "Reel ekonomiyi kurtarmalıyız" diye düştüler ortaya. 6 tane işi gücü başından aşkın bakan; yok fren-İnşaat, yok seramik-iplik, yok maya-beton gibi şirketlerle uğraşıp, kurtarma formülü üretecek. Devlet formüle yabancı değil aslında. Özal döneminde üreten, 'ekonomik suça ekonomik ceza' yaklaşımı bugüne yamanmaya çalışılıyor.
İş dünyasından kiminle görüşsem, ağzını açar açmaz, 'Kurtarma Timi'ni eleştiriyor.
Yurt dışında ihaleler alıp, girdikleri bataktan çıkamayıp, Türkiye'yi zor durumda bırakanlara bir ayrıcalık gerikiyor havası veriliyor.
Kim ne kadar yumuşatmaya çalışırsa çalışsın, teşvik veya doğrudan sermaye aktarımı ile şirket kurtarma işi can sıkıyor. Fazla söze gerek yok, Patronlar Kulübü tavrını koydu: "Kurtarmaya karşıyız"... Biraz daha ileri giderek, sesini yükseltenler de var.
Hükümet batık banka operasyonu ile bir temizlenme heyecanı yarıtıyor ve aradaki ince ayar sesler bir yana, ekonomi çevrelerinden destek de görüyor. Yalnız 'kurtarma' tepkileri çekiyor.
Benden söylemesi. Ecevit'e 70'lerde paralı ilan vererek, karşı tavır alan çevreler, yöntem farklı ama içeriği benzer olan bir tepkiyi vermekten geri durmaz.
Bu arada dahiyane fikirler üreten de yok değil.
Şimdi adını yazacağım, yine kavga edeceğiz.
Ben kayıt düşeyim de, birileri hazine bulmuş gibi üstüne atlamasın.
Fikir şu: Batık bankaların mudilerine batan banka şirketlerinin hisselerini verelim. Böylece bantıkların, 20 milyar dolarlık zararını azaltırız.
Bu formülde kurban vatandaşların mudi olanları.