‘Şöhretin geç gelmesine minnettarım’

2008-2013 arasında ekrana gelen ‘Breaking Bad’in Walter White’ı Bryan Cranston, The Guardian’a konuk oldu. Son filmi ‘Wakefield’da Jennifer Garner’la sevenlerinin karşına çıkan 61 yaşındaki aktör, projelerinden şöhretli olmaya kadar birçok soruyu yanıtladı.

Bir süredir Chiswick’tesiniz. Neden orada olduğunuzu öğrenebilir miyiz?

‘Breaking Bad’ bittikten sonra yaptığım şeylerden biri, televizyon projeleri üretmesi için kurduğum yapım şirketi. Yazar Philip K. Dick’in ‘Electric Dreams’ isimli projesi üzerinde çalıştık. Çekimleri de Londra’da gerçekleştiriyoruz. Beş bölümümüz var ve ben de birinde rol alıyorum. Bir çeşit antoloji dizisi.

Projeden biraz daha bahsedebilir misiniz?

‘Human Is’ isimli özel bir hikaye ve insanın oluşumunda yer alan basitliği inceliyor. Gerçekten kışkırtıcı ve çağrışımcı, seyircilerin de beğeneceğini düşünüyorum. Yıl sonunda ekrandaki yerini alacak.

Başrolünü oynadığınız ‘Wake-field’ filmi de insanlıkla mı ilgiliydi?

Evet, öyleydi. Howard Wakefield, diğer insanlarla benzer özellikleri taşıyan bir karakterdi. Çok çalışıyor, eşiyle kavga ediyor, yoruluyor ve kendi kendine ‘Hayatımın her günü birbirine benziyor mu?’ diye soruyordu. Tüm istediği de
yaşamında bir ‘ara ver’ düğmesinebasmak. Sadece birkaç saatliğine...Maalesef ki, o verdiği arayı bitiremedi.

Filmde yer alan röntgencilik sahneleri biraz ürpertici mi?

Fark edilmeme fırsatınız olsaydı ve hayatınıza dışarıdan bakabilseydiniz, ‘Öldüğümü sandıklarında acaba nasıl davranacaklar?’ diye düşündüğünüz noktada merakınızı gidermez miydi?

Gerçekten de böyle bir şeyi görmek ister miydiniz?

Elbette. Çok meraklı bir insanım. Aktör olabilmek için de bu bir ön gereksinim.

Bir ünlü olarak merakınızı giderme konusunda ne kadar yeteneklisiniz?

Ünlü olmak, gözlem yapmanızı zorlaştırıyor. Çünkü inceleme yapan kişi, gözlemlenen şey olunca davranışlar değişiyor. Neyse ki bu 20’li yaşlarımda başıma gelmedi. Söylediklerimi
40’lı yaşlarımda yaşadım.

Böylece bolca vaktiniz oldu...

40 yıl boyunca fark edilmeyen
bir gözlemci oldum. Alışveriş merkezlerine elimde gazeteyle girerdim ve onu gözlerimin önünde tutardım. Eğer bir çiftin kavga ettiğini ya da başka bir şeyi hissedersem, gider onların yakınlarına oturur, gazeteyi okur ve davranışlarını izlerdim.

Peki hiç yakalandınız mı?

Yok, hayır. Söylediklerimin yanı sıra yanımda kulaklıklarım da olurdu. Onları dinlediklerimi düşündüklerinde, kafamı sanki müzik dinlermiş gibi sallardım. Ve bunu gerçekten de yaptım.

Ünlü olmanın tuzaklarından biri, kafamda sürekli bir sokağa çıkma yasağının bulunması. Bu nedenle şöhretin geç gelmesine minnettarım. Eğer halka karışmışsam, sürekli saatime bakıp, zamanı kontrol etme hissim uyanıyor. Ve her defasında saat 22.30 civarlarında oluyor. Akşamın sonlandığını hissetmeye başlıyorum.

‘Breaking Bad’ hayranlarını seviyorum’

“Her gün fotoğraf çektirmek ya da imza almak isteyenler oluyor ama replikleri tekrarlamam istenmiyor! Bazıları replikleri söylüyor. Kesin çizgileriniz olması gerekiyor. Ama ‘Breaking Bad’ hayranlarıyla sohbet etmeyi seviyorum.”