Songül Öden: Annem tembihlerdi
“Beni arkamdan takip eden adamların tedirginliğini hep yaşadım, yaşıyorum. Bütün çocukluğum annemin ‘Yolda birisi, ben, anneni babanı tanıyorum derse sakın konuşma onunla, ben seni tanımıyorum de, koşa koşa eve gel’ demesiyle, kapıya biri gelse ve teksem, sanki içerde biri varmış gibi onunla konuşuyormuş taklidi yaparak geçti. Tıpkı diğer kız arkadaşlarım gibi.”