Uyku düzeni diye bir şey kalmadı
Gece 3’lerde yatıp, sabah 9’da zor kalkıyorum. Uyku konusunda ergenlere döndüm. Düzen müzen kalmadı. Allah’tan çocuğun uyku düzeni aynen devam ediyor. Ama ben sabahları ayılamayınca, uyanıp kafasına göre takılıyor. Sabah 10’da başlayan canlı derslere zor yetiştiriyorum. Şaka gibi!
O kadar olağandışı bir dönem yaşıyoruz ki, hepimizin düzeni alt üst oldu. Geçişler, biz yetişkinler için, çocuklardan daha zor. Daha düne kadar takvimimin her günü toplantılar, seminerler, organizasyonlar, davetler ile dolu idi. Bir bağımlı gibi, açıp bakıyorum ve o programı görmek beni mutlu ediyor. Oysa şu an boşalan gündemimde, evin içindeki düzeni yönetmekte zorluk çekiyorum.
Ev işlerini planlamak, çocuğun uzaktan eğitimine destek olmak, kendi yazılarımı, tezimi ve işlerimi tamamlamaya çalışmak, sanki dünyanın en zor işi. Belki de öyle. Şu an tüm insanlık en zorun üstesinden gelmeye çalışıyoruz. Bunları fark etmek, düşünmek ve yazmak bana çok iyi geliyor. Kendimi beceriksizlikle suçlarken; durmak, yazmak, nefes almak, elimde olanları ve olmayanları gözlemlemek, öncelik sıralaması yapmak regüle olmamı sağlıyor. Hepimiz kendimize iyi gelenleri bulabiliriz. Ve kritik olan bilgi; tüm ailenin sinir sistemi birbirine bağlı. Birimiz biraz yükselince, zincirleme olarak herkesin sinirleri bozuluyor. Veya birimiz daha dengeli isek, tüm evin sistemi dengede oluyor. Köpekler bile bu düzenin ve düzensizliğin içinde savrulup duruyor. O yüzden ya birlikte başaracağız ya da çuvallayacağız.
Ergen çocuklarımız süreci biliyor mu?
Evde ergen çocuğu olanlar, çocuklarını Koronavirüs’ün belirtileri ve olası bir durumda ne yapmaları gerektiği konusunda adım adım bilgilendirmeli. Evde bir aile büyüğü hastalandığında, çocukların desteğine ihtiyaç duyulabilir ve çocukları sistemin dışında bırakmamak önemli. Çocuğumuzun hastalığın belirtilerini iyi bilmesi gerekiyor. Belirtileri gösteren kişiyi evin içinde izole etmek, kişisel bakımına destek olmak, gerekirse ALO 184’ten yardım istemek, hangi hastanelerden ücretsiz destek alınabileceğini bilmesi, evdekiler hastaneye yatırıldıysa evde yapması gerekenler, izolasyon süresi, taburcu edildikten sonra yapılacaklar gibi bir dizi önemli bilgileri edinmesi gerekiyor. Ve tabii ki bu konuda da iş bize düşüyor.
Ateş de yaktık mı tamamdır!
Dün babasının ense tıraşını yaptı. İş başa düşünce, her şeyi nasıl da yapabildiğimizi görüp şaşırıyorum. Yüzyıllar boyu yapabildiğimiz pek çok ihtiyacımızı, başkaları tarafından gidermeye başlayınca, becerilerimiz nasıl da körelmiş. Korona günleri bize en çok bunu fark ettiriyor sanırım. Çocuk/yetişkin demeden her işe el atıyoruz mecbur. İş birliğinin, yardımlaşmanın gücünü hatırlıyoruz. Geçen akşam tütsü yakmak istedim ama evde çakmak da, kibrit de yoktu. Ocak da elektrikli olunca, çaresizliğim gülünesiydi. Evde ateş yakmayı da becerirsek bu iş tamamdır!
Peki bugün ne oynasak?
Kağıttan tırtıllar yapıp, masanın üzerinde ya da yerde, hiç el değmeden, pipet yardımı ile üfleyerek, tırtıllarınızı yarıştırabilirsiniz. Birinci olan bir çikolatayı kapsın.
