YENİŞEHİR’deki hemzemin geçitte yaşamını yitiren emekli öğretmen Abdullah Şahin’in ölümüne “kaza” diyebilir misiniz?
Ama polis ve savcılık kayıtlarına böyle geçecek.
Ben olsam, sorumlu kurum kimse, hakkında “tedbirsizlikten ölüme neden olma suçundan” dava açarım.
Açılmalı da...
Çünkü;
Abdullah Bey’in suçu ne?
Sadece ve sadece karşıdan karşıya geçmeye çalışmak.
Bu da zaten suç değil...
Peki bu özürlü insan, sizce ne yapmalıydı?
Kanatlanıp uçacak şansı olmadığına göre, söz konusu hemzemin geçitte asansörlü bir üst geçit de yapılmadığından, kullandığı elektrikli engelli aracıyla rayları geçmeye kalkıştı.
Bunu da ne yazık ki hayatıyla ödedi...
* * *
Aliağa-Menderes Hafif Raylı Sistemi, Türkiye’de, cumhuriyet tarihi boyunca yapılmış en büyük kent içi toplu taşımacılık projesidir.
Hiç itirazım yok.
Aksine Büyükşehir Belediyesi’nin Devlet Demir Yolları ortaklığıyla bu projeyi gerçekleştirdiği İZRAY şirketine çok şey borçluyuz.
Ancak:
Projenin en yumuşak karnı, 80 kilemetrelik hattın, özellikle kent geçişinde, yerleşim alanlarını “bıçak” gibi ikiye bölmesi.
Tek çare, araçlar için alt, yayalar için üst geçitlerin yapılması.
Var, ama yeterli değil.
Sayılarının çok kısa bir süre içinde artırılması şart.
Bu gerçeği Başkan Aziz Kocaoğlu da kabul ediyor.
İhtiyaç duyulan her yere, yayalar için asansörlü üst geçitlerin, araçlar için de alt geçitlerin yapılacağını sık sık tekrarlıyor.
İyi de, ihtiyaçların belirlenip, ihalelerin yapılıp, inşaatların başlayıp bitmesine kadar geçecek sürede ne yapacağız?
Bu bölgelerde yaşayanların kaderleri Abdullah Bey gibi mi olacak?
Hayatlarını bu nedenle kaybedenler için “Aliağa-Menderes Raylı Sistem Projesi zaiyatı” mı diyecek ya da kabulleneceğiz?
* * *
Olmaz beyler, bu böyle olmaz!...
Kaş yapalım derken göz çıkarmak, hele kaybedilecek olan, asla geri getirilemeyecek insan hayatıysa, hiç olmaz!...
Trafiğe kapatılan ya da açık bırakılan hemzemin geçitlerde, tam güvenlik sağlanıncaya kadar, bekçi mi koyarsınız, güvenlik elemanları mı yerleştirirsiniz; ne yaparsanız yapın, ama yarın bile değil, bugün yapın, bugün!...
