Ne zaman Trump’ın başı dertte olsa, NeoCon+CentCom çetesi, kanalizasyon yılanı gibi başını gösteriverir pisliklerin arasından.
Aslında kabahat yine Trump’ta; çünkü iktidar oldu, hem de güçlü iktidar oldu. Ama derin ABD devletine teslim olmaktan kurtulamadı. Önce “ABD’de derin devlet yok!” diye bir yanılgının esiri oldu. Ama ne zaman ki, Derin Devlet, ilk Ulusal Güvenlik danışmanını, ardından ikincisini, ardından üçüncüsünü yedi, Trump o zaman ayılır gibi oldu. Ama asıl ayılması, Irak ve Suriye’deki ABD birliklerini çekerek, onların sağladığı işlevi Türkiye’ye bırakmak istediği ve bunu açıkladığı iki kere, birincisinde Savunma, ikincisinde Dışişleri bakanlarının istifa etmesiyle engellendiği anda oldu.
Ayıldı ama Trump önce Rusya ile işbirliği yaptığı ve menfaat karşılığı ABD’nin iç işlerine göz yumduğu iddiası soruşturmasıyla (ki ondan bir şey çıkmadı) sonra da azil davası ile oyalandı (ondan da bir şey çıkmadı) durdu.
Trump, tam sayılmasa da Cumhuriyetçi’dir ve Cumhuriyetçiler, Demokrat Wilson’dan bu yana Orta Doğu’da bir Kürdistan kurulması fikrini benimsememiştir. Belki Osmanlı parçalanırken ve yerine birçok devletçikler kurulurken, Wilson’ın bir Ermenistan ve bir Kürdistan’a da pay ayrılması fikri, ABD’nin çıkarına olabilirdi. Hatta İngiliz hükümranlığı altında olacağı var sayılan Arap ülkelerini dengelemek için iki ABD kuklası fikrini savunmak akıllıca bile sayılabilirdi.
Ne var ki, Türkler o tarihte de ABD ve müttefiklerinin planını bozdular. Osmanlı parçalandı ve planladıkları gibi Türk devleti yok olmadı. Şimdi Wilson Planı’nın üzerinden 105 yıl geçti. Türkiye nerede ise 100 yaşında. Evet, Sykes-Picot anlaşmasıyla düzmece Arap devletleri kuruldu ama hepsi de kemikleşti, anlam kazandı; bir tarihleri oldu, ittifaklar edindiler. “100 yıl öncesine kadar ortada ne Suriye vardı ne Irak” deseniz, Arap kamuoyunun yüzde 80’i size inanmaz.
Ama gerçek bu… Bu devletler, kendi içlerinde ve çevrelerinde yeni dengeler oluşmasını sağladılar. Bu devletlerin zarara uğratılması, bu dengelerin bozulması artık dünyayı Teksas’ta çiftlik kurmak ile karıştıran, köksüz, tarihsiz bir takım Amerikan aydınlarının, dünyayı kendi yersizlikleri-yurtsuzlukları ile aynı sanan bir avuç ABD subayının ve Orta Doğu’yu babalarının sarayı ile karıştıran ve iki Arap prensinin dışında kimsenin aklından ve hayalinden geçmez. Aralarındaki bir takım sözde muhafazakârlar dışında, Wilson’ın partisi Demokratlar bile Irak’ı ve Suriye’yi parçalayarak bir Kürdistan kurmanın kimseye faydası olmayacağını bilirler. “Şu Kürdistan’ı kuralım da bakalım Türkiye ve İran’da ne gibi etkisi olur?” diye hayalleri olanlar, sadece kendi ülkelerinin bölgedeki çıkarlarını ve ilişkilerini tümden yok etmekle kalırlar.
Bölge, birinci ve hatta İkinci dünya savaşları sonrası bölge olmadığı gibi, Türkiye, Suriye, Irak ve İsrail kurulduğu günlerdeki Türkiye değil.
Bu bir Kürdistan değil bir terör devleti olur ve bu yeni Türkiye buna izin ve-re-mez.
