Evin ruhu taşınabilir mi?
Ev, onu otel gibi kullanmayanlar için dört duvardan fazlası. Kendine ait bir hafızası var. O hafızada saklı nice yaşanmışlık. Hele içinde uzun süredir yaşıyorsanız. Kelimeler yetmediğinde ‘şu duvarların dili olsa da konuşsa’ keşkesinin altında doğumlar, ölümler, kutlamalar, heyecanlar, unutulmayan anılar, telaşlar, art arda devrilen yıllar… İçindeki kimi bölümlerde, çekmece ve sandıklarda saklanan objeler, evraklar, fotoğraflar, kartpostallar. Bir başka deyişle ev kendimize ait küçük bir müze. Bütün bunları başka bir yere taşımak mümkün ama ya evin ruhu, o taşınabilir mi? Yıpranan kent dokuları arasında yer alan apartmanları estetize etmek, bu vesileyle kente yeni bir kimlik kazandırmak, deprem riski düşünülerek güçlendirmek için yapılan kentsel dönüşüm nedeniyle yıkılıp yeniden inşa edilen yapıdaki yeni bir eve taşınabilir mi mesela? Netameli bir konu değil mi?
Peki Faruk ne yapsın? Yaşı gelmiş 90’a. Yaşadığı apartmanın sakinleri karar vermiş. Evi kentsel dönüşüme girecek. Yaşı 90 diyorum ama yaşına göre gayet iyi durumda. Tek başına yaşamını idame ettirebiliyor. Eşini yıllar evvel kaybetmiş. Yönetmen kızı Aslı var ama onun da işi başından aşkın. Zira babasının yaşadığı kentsel dönüşüm sürecini konu alan bir filme başlamış. Sürekli bir finans sıkıntısıyla boğuşuyor.
29. Tetouan Akdeniz Film Festivali’nde “Faruk”ta başrolü üstlenen yönetmen Aslı Özge’nin babası Faruk Özge, En İyi Erkek Oyuncu Ödülü’nü kazandı.
Neyse ki Faruk güçlü bir karakter
Faruk kendini alıştırmaya çalıştığı bir yalnızlığın içinde. Arkadaşları birer birer ölüyor. Sık sık gittiği parka bina inşa edileceğini öğreniyor. Kent desen, o eski güzel günlerdeki kent değil. Arşa uzanan binalar, candan bezdiren insan ve araç trafiği. Bütün bu hengamede kendini en güvende hissettiği evi de yıkılacak bir süre sonra. Hiç mi hiç istemiyor. Ne kadar karşı çıksa da sonuç değişmiyor. Uzun ve sıkıntılı bir sürece giriyor. Uğurlayacağı evin ruhu yüzünden yaşadığı ayrılık anksiyetesi, kat sahipleriyle yapılan tartışmalı toplantılar. Kazanacakları parayı önceleyen müteahhitler. Geçici olarak taşınacağı uygun kiralı evin içler acısı hâli. Bitip tükenmek bilmeyen resmi işlemlerde yaşı nedeniyle her defasında alması gereken ‘akıl sağlığı yerindedir’ raporu. Taşınma esnasında kendisine yardım eden bir yakınının hatıralarına hunharca yaklaşıp önüne koyduğu çöp torbasına ‘gereksiz şeyleri’ atmasını istemesi. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi açık apartman kapısından girip yardım toplayan bir gencin, telefonunu çalması. Ve sel suları gibi üzerine gelen yeni bir yalnızlık, bu her şeyin ayakta olma hâlinden çıkan. Neyse ki Faruk güçlü bir karakter. Öyle kolay pes etmeyenlerden. Hayatı seven. Çok da tatlı bir mizah duygusu var. Acaba bu sürecin üstesinden gelebilecek mi?
Sözünü ettiğim Faruk, yönetmen Aslı Özge’nin kısa süre önce MUBI’de gösterime giren filmi “Faruk”un başrolü. Aslı Özge’nin de babası. Yönetmen, Faruk Özge’nin yaşadığı apartmanın kentsel dönüşüme girmesi nedeniyle yıkılması sürecini anlatıyor filmde. Filmdeki Faruk’un kızı Aslı’yı da daha çok ses olarak, kendisi canlandırıyor. Faruk ve Aslı karakteri için “Onlar bizim kurgusal hâllerimiz, biz değiliz” diyor Aslı Özge, filmin dokunaklı sonunda Aslı karakterinin verdiği kararı kendisinin asla vermeyeceğini de vurguluyor. Filmin içinde filmin çekim aşamalarını da izliyoruz. Aslı Özge’nin babasına nasıl oynayacağını anlatışı, netlik ayarı yapması, kapıda sallanan anahtarı düzelttirmesi gibi ayrıntılar da senaryoya dahil ediliyor. Bu anlamda farklı ve güzel bir izleme deneyimi sunuyor film. Faruk Özge’nin doğal oyunculuğu göz kamaştırıyor. Nitekim film bu yıl Berlinale’de Panorama bölümünde FIPRESCI ödülünü kazanırken o da 29. Tetouan Akdeniz Film Festivali’nde filmdeki Faruk rolüyle En İyi Erkek Oyuncu ödülünü aldı.
Kentsel dönüşüm ekseninde yaşanan çok özel bir baba kız hikâyesi “Faruk”. Bu baba kızın hem gerçek hem kurgusal hâlleri ayakta alkışı hak ediyor. İzlemenizi çok isterim.
İyi pazarlar.
