Aslında bi pide hikayesi bu!

1997 senesi, henüz bi kaç aylık evliyiz Ebruyla. Her ne kadar o dönemin modern kafalı gençleriysek de, elimizden geldiğince örf adetine saygılıyız ana babamızın.

Yok gelin mevlidiydi, evin şu eksiğiydi, falancaya gidilmeli, filancalar gelmeliydi ne varsa büyüklerimizin aklında, kırmadan, dökmeden yapmaya çalıştık.

Tam o dönemdi yanılmıyorsam, annem, ”Teyzen size gelmek istiyor Fedo” dedi. Bi hafta sonu, ya da bizim iş çıkışımızdı yanılmıyorsam, rahmetli annem ve rahmetli Fatma teyzem geldiler evimize.

Yeni evliyiz, öyle üç öğün yemek vb. pişmiyor henüz.

Ebruyla ikimiz de aynı gazetede çalışıyoruz, sabah beraber çıkıp, akşam beraber geliyoruz işten. Çoğu zaman ya dışarda yiyoruz ya da dışardan yemek sipariş ediyoruz.

O gün de öyle oldu. Annem ve teyzeme yemek yapamamıştık. Dışardan pide söyleyelim dedik, ki biz de, annem ve teyzem de çok severdi pideyi.

Ben Karşıyaka damadı olduğumdan o dönem pek bilmiyorum Karşıyaka’yı. Eşim Ebru aradı bi pideciyi, verdi siparişleri.

Normalde yarım saatte gelmesi gereken sipariş, bir saate yakın süre geçmiş olmasına rağmen gelmemişti. Ebruyla ikimizin de yüzü düştü. Düşünsenize evinize ilk kez kayınvalideniz gelmiş, siz pide söylemişsiniz ve o da ortada yok!

Tabi zırt pırt pideciyi arıyorum bu arada.

Gecikme uzadıkça ben pideciyi aramalarımı sıklaştırdım bi ara telefondaki ses, “Abi adresi tekrar alabilirmiyim” dedi.

Hemen telefonu eşim Ebru’ya verdim, adresi tekrar ederken bi anda “Aa ben size yanlış vermişim adresi” demesin mi? Binbir özür tekrar rica ettik pideleri. Bi 10 dakika sonra 13, 14 yaşlarında, incecik bir delikanlı nefes nefese çaldı kapıyı. Tekrar özür dileyip gönlünü alarak yolladık kendisini.

O gün, bugündür de her fırsatta pide yemeye gideriz bu delikanlının dükkanına.

Adı, Mehmet Ali Özdemir. Neredeyse 30 yıldır Bostanlı Bağcı Parkı yakınında pidecilik yapıyorlar maaile.

Geçen gün yine oradaydık. Size anlattığım bu hatırayı konuştuk, güldük, günleri andık birlikte. Bizim gözümüzde hep o günkü gibi 13, 14 yaşında Mehmet Ali ama gerçek yaşı 40 olmuş...

Dükkanın adı Gora 2.

Ne anlama geldiğini sordum Mehmet Ali’ye, “Abi biz bu ismi devraldık, o zaman hiç sormadık manasını, değiştirmedikte, aynen devam ediyoruz.

Cem Yılmaz’ın Gora filmiyle bir alakası yok yani.

Haziran’ın 14’ü bizim Ebruyla 26. evlenme yıldönümümüz ve biz yirmialtı yıldır keyifle gidiyoruz bu pideciye.

Neredeyse hiç değişiklik yok burada. Klasik bir mahalle pidecisi anlayacağınız.

Eğer giderseniz çıtır çıtır pişmiş bir pideden ve tatlı bir sohbetten fazlasını beklemeyin.

Beni biliyorsunuz, hayata bakışıma uygun yerleri paylaşıyorum sizlerle.

Burası da öyle, lezzetin muhabbeti var yani.

Kalın sağlıcakla.