Neden Yorulur İnsan?
Bu sabah yürüyüş yaparken, bütün hayatı başka insanlara iyiliklerle geçen çok değerli bir arkadaşım aradı. Sesi ağlamaklıydı. "Dostum, uzun zamandır çok yorgunum. Kimse kırılmasın diye acılarımı hep içimde yaşadım." dedi. uzun uzun konuştuk. Düşündüm, neden yorulur insan? Çalışmaktan mı? Koşturmaktan mı? Hayır, iyi insanları yoran, hayattan soğutan, hayatın zorlukları değil. Peki Nedir?
*Kalabalıklar içerisinde yaşanan kabalıklar ve yalnızlıklar.
*Nankörlükler, halden bilmezlikler.
*Haksız saldırılar.
*"Küçük dağları ben yarattım." diyenler.
*Gözünüzün içine baka baka yalan söyleyenler.
*Sadece çıkarları olduğunda farkınıza varanlar.
*Küçük hesaplar peşinde koşanlar.
*Vicdanını yanında taşımayanlar.
*Yalanla dolanla iyi insanları hayattan soğutanlar.
*Parasını gözümüzün içine sokmaya çalışanlar.
*Mütevazi hayatınızı bile kıskançlık krizleriyle zehir edenler.
*Yüzünüze gülüp arkanızdan kuyunuzu kayan iki yüzlüler.
Son söz: Değerli okurum, iyi insanları koruyun, dinleyin, anlayın ve destek olun. Dünya onların sayesinde güzel.
***
Benden iyi insanlara bir armağan olsun bu şiir...
HER YANINI SARMIŞ O ÇOCUKLUĞUNLA
Hep bir yanımı çocuk bıraktım
Doğru mu yaptım bilmem ki
***
Güzellikleri umutları
Çocukluğu ve sevgileri hep yaşarım diye
***
Kanadı kırık bir çalıkuşu
Ezilmiş bir reyhan gördüğümde
Acısını duyabileyim diye
***
Hep bir yanım çocuk kaldı
Ben istedim diye
Ne balonları unuttum ne uçurtmaları
Ne kum ışıltılarını ne midye kabuklarını
***
Ne zormuş
Büyüklerin dünyasında
Bir yanınla bile olsa çocuk kalmak
***
Her duyarlılıkta
Yüreğimden damla damla
Akarken acılar damarlarıma
Hep düşünüyorum kendi kendime
İyi ki de dört yanımda çocuk değil diye
***
Annem demişti bana
Büyü artık
Sen dayamazsın oğlum
Ezilen çiçeklerin acılarına
Bu yufka yüreğinle
***
Ve bir yanın çocuk kalmış
Ama her yanını sarmış
Yağmur bulutlarına sıkışmış
O çocukluğunla
Bu şiir “Şimdi Tam Zamanı” adlı şiir kitabımdan alınmıştır.”
***
Her şeyin istediğiniz gibi olması dileğimle…
Cengiz Hortoğlu