İçimde tarifsiz bir acı, kocaman bir boşluk… Yazımı bir türlü yazamıyorum. Saatlerdir bocalayıp duruyorum.
Bazen insan öyle kalakalır, eli ayağı hiçbir şey tutmaz ya… İçi yanar Ya… İşte öyle bir duygu…
Bu nedenle değerli okurlarımla 1997 yılında yazdığım bir şiirimi paylaşmak istedim.
***
ACI
Minik serçe su taşıdı yavrusuna
Heyecanla
Yuva yapmıştı cumbalı bir evin penceresine
Kanatları bulutlarda
Ama gelemedi
Yavru geyik yaralandı
Acılar içindeydi
Yuvasına dönerken
Kısıldı atmacanın gözleri
Avcının kurşunuyla irkildi
Bir ses duydu sonra acı
Çocuk uçurtmasını kaptırdı
çalılıklarda
Toprak çatladı
Yağmur yağamadı
Kurudu günebakan
Yağız tay huysuzlandı
Umut cam kırıklarına
Sevgi baldıran bulutlarına
Bıraktı yerini
Trenler bu tünelde kalmayacak ve de
Ihlamur çiçekleri yeniden açacak bir gün
***
(Bu şiir 1997 yılında yayınlanan “Şimdi Tam Zamanı” adlı şiir kitabımdan alınmıştır.)
***
Mutluluk ve sağlık dileklerimle…
Cengiz Hortoğlu